Հոգե-մտաւոր

ԱՐՈՒԵՍՏԱԿԱՆԸ ԵՒ ԲՆԱԿԱՆԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Երբ գրիչը՝ ձեռքս կը պատրաստուէի գրել, յանկարծ, աչքիս առջեւ եկաւ գրասեղանիս վրայ գտնուող արուեստական ծաղիկներու փունջը։ Անիկա միշտ հոն էր, բայց այս անգամ աւելի եւս ուշադրութիւնս գրաւեց։

ՎԱԶԳԷՆ ՍԱՐԳՍԵԱՆԻ ՎԱԽԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր կեանքի ընթացքը յոյսերու կատարման եւ միաժամանակ յուսախաբութեան ճանապարհորդութիւն մըն է եւ այդ վերջին յուսախաբութիւնը մարդու կեանքին մէջ տխրութիւն եւ տեղ մըն ալ վախ կը յառաջացնէ եւ մենք մարդկային կը նկատենք այդ վախը:

ՏՆՏԵՍԻ ԿԻՐԱԿԻՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Քրիստոնեայ իրականութիւնը եւ յայտնութիւնը կ՚առաջնորդէ դէպի աւելի՛ խորաթափանց հասկացողութիւնը ընկերային կեանքին օրէնքներուն։ Եկեղեցին Աւետարանէն կը ստանայ մարդու ճշմարտութեան ամբողջական յայտնութիւնը։

ԱՐԴԱՐ ՎԱՍՏԱԿ ՇԱՀՈՂՆԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Այսօր համացանցը լեցուած է խաբեբաներով, որոնք կեղծ հարստութիւն մը ցուցադրելով կը փորձեն նոր սերունդը համոզել եւ ձեւով մը զիրենք առաջնորդել: Նման անձերու գոյութիւնը կը սկսինք տեսնել գրեթէ ամէ՛ն տեղ՝ թէ՛ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու, թէ՛ Թուրքիոյ եւ թէ եւրոպական երկիրներու մէջ եւ անոնց յաջողութիւնը ընդհանրապէս երաշխաւորուած կ՚ըլլայ վիզէ կախուած ոսկիներով, ինքնաշարժներով, հագուստով ու կապուստով, որովհետեւ ներկայ ընկերութեան համար յաջողութիւնը ոսկիներ կրելու, սուղ ինքնաշարժներ վարելու եւ նիւթապէս «ապահով» ներկայանալու մէջ է:

ԽՈՆԱՐՀՈՒԹԵԱՆ ՄԱՍԻՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մեծ պահքի ներկայ շրջանին մանաւանդ՝ առաքինութիւններու մասին մտածել մեծ կարեւորութիւն կը ներկայացնէ։ Մինչ, խոնարհութիւնը բոլոր առաքինութիւնները կը կանխէ, բայց ցաւալի է, որ ամենէն աւելի ան կը պակսի մեզմէ դժբախտաբա՛ր։

ԺԱՊԱՒԷՆԻ ԱԶԴԵՑՈՒԹԻՒՆԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր ազգը համեմատած այլ երկիրներու, ժապաւէնի ցուցադրութեան մէջ «քիչ» մը յետամնաց է, այնուամենայնիւ այսօր Հայաստանի մէջ, դժբախտաբար, գոյութիւն ունին այնպիսի ժապաւէններ, որոնք անմակարդակ ըլլալով հանդերձ կը գրաւեն մանուկներու եւ պատանիներու ուշադրութիւնը:

ԱՐՈՒԵՍՏԻ ԱՆԳՈՅ ՉԱՓԱՆԻՇԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երբեւէ կարելի չէ երեւակայել միանման հասարակութիւն մը, ուր ամէն մարդ ապրի, մտածէ ու գործէ նոյն չափանիշներով եւ տրամաբանութեամբ: Անցեալին ամէն շրջան ունէր գրեթէ միանման մտածողութեան սահմաններ. յստակ քաղաքացիին համոզումները եւ յստակ գիւղացիինը. թէեւ անձէ անձ գոյութիւն ունէին տարբերութիւններ, սակայն անոնց միջեւ գոյութիւն չուէին անդունդներ՝ ինչպէս այսօր, որովհետեւ այսօր չենք կրնար մտածողութեան ճամբով զանազանել գիւղացին քաղաքացիէն, կամ ուսեալը անուսէն, որովհետեւ մեր շուրջ կը տեսնենք քաղաքացիներ՝ գիւղացիին մօտ իսկ գոյութիւն չունեցող յետամնացութեամբ, իսկ շատ անգամ գիւղացիին մօտ կը  տեսնենք իմաստութիւն ու հաւասարակշռութիւն. ուսեալ մարդուն մօտ կը տեսնենք ամէ՛ն տեսակ անկրթութիւն, մինչ դպրոց չյաճախող մարդու մը մօտ գիտակցութիւն ու հասունութիւն. այլ խօսքով քաոսային վիճակ մը պարզապէս:

ԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹԵԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ներկայ Մեծ պահքի շրջանին առաւել եւս կարեւորութիւն կը ստանայ ապաշխարութեան խորհուրդը, քանի որ այս շրջանը ներհայեցողութեան եւ ինքնամփոփման շրջան, մտախոհութեան եւ խոկումի շրջան մըն է, որ ի վերջոյ կը յանգի ներքին հաշուեյարդարի մը։ Այս «հաշուեյարդար»ը կը նշանակէ՝ հաշտութիւն, ներում եւ դարձի հաստատ մտադրութիւն սխալէ։

ԶԱՐԳԱՑՈՒՄԷ ԱՆՅԱՌԱՋԴԻՄՈՒԹԻՒՆ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մարդոց մտայնութեան մէջ յաճախ մասերու բաժնուած են պետութիւնները՝ զարգացած կամ յետամնաց, կրթուած ու անկիրթ խորագրեալ բաժանումներով, սակայն ժամանակը կը փաստէ, որ մարդոց մտայնութիւնը՝ որու հետեւանքով նաեւ ազգերունը, ժամանակի ընթացքին կրնան փոփոխութիւններ կրել եւ պետութեան մը աստղը, որ այսօր կը փայլի, կրնայ նոյն փայլքը չունենալ մի քանի տասնամեակներ ետք:

Էջեր