ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անցնող ամիսներու ընթացքին հայ ժողովուրդը ունեցաւ մեծ կորուստ մը, որ մեծ վիշտ ու կսկիծ պատճառեց Հայաստան եւ ի սփիւռս ապրող հայ ժողովուրդին: Այդ բօթով հայ ժողովուրդը կորսնցուց իր յայտնի դէմքերէն մէկը, որուն ներկայութիւնը կենսական գոյութիւն էր մեր իրականութենէն ներս:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի վրայ կա՞յ աւելի մեծ ցաւ ու կսկիծ՝ քան մարդկային ցաւը՝ սիրոյ ցաւը, որ ամենէն հզօրներն անգամ ծունկի կը բերէ իր առջեւ. ցաւ՝ որ զօրաւորը կը դարձնէ անկարող ու յուսակտուր: Ցաւ՝ որ ամենակարողը՝ Եգիպտական Պտղոմէոսներու ամենայայտնի եւ վերջին թագուհին անձնասպանութեան առաջնորդեց:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դար մը ամբողջ քննարկումի նիւթ դարձաւ, թէ հայերս ինչո՞ւ համար ապրեցանք Մեծ եղեռնը. ո՞րն էր այդ թերի կողմը որ հայութիւնս զոհը դարձուց նման ողբերգութեան մը, սակայն այդ քննարկումները ցեխարձակումէ վեր չբարձրացան եւ առողջ վերլուծման ցայսօր չհասան: Եւ ինչպէ՞ս հասնէին. չէ՞ որ հայ են:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Շատերու համար յաղթանակ նկատածը՝ կրնայ պարտութիւն նշանակել ոմանց համար եւ ոմանց սրբազան արժէքը՝ ուրիշի համար կրնայ դառնալ իմաստազուրկ ոչնչութիւն: Եւ այդ իրականութիւնն է, որ մարդը մարդէն կը տարբերէ, իւրաքանչիւրը տալով տարբեր դիմագիծ ու մտածելակերպ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր ներկայ ընկերութիւնը կը դեգերի մէկէ աւելի տարբեր մտածողութեամբ ու սկզբունքի տէր մարդոց բոլորտիքը, տեւական հինի եւ նորի անդադրում պայքար մղելով, որովհետեւ յստակ չափանիշի մը չգոյութեան պատճառով խառնարանի վերածուած է մեր բովանդակ գոյութիւնը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հնդկաստանի անկախութեան շարժման ղեկավար, քաղաքական եւ հոգեւոր առաջնորդ Մահաթմա Կանտի դար մը առաջ իր խօսքը ուղղելով Քրիստոնեայ ժողովուրդին՝ կ՚ըսէր. «Ես կը սիրե՛մ ձեր Քրիստոսը, բայց ո՛չ ձեր Քրիստոնէութիւնը: Դուք Քրիստոնեաներդ նման չէ՛ք ձեր Քրիստոսին»:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Իր կեանքին մէջ ո՞վ գէթ մէկ անգամ անուանի եւ երեւելի դէմք մը ըլլալու ցնորքով չէ տարուած. ո՞վ չէ ուզած դառնալ հանրահռչակ՝ անգամ կարճ ժամանակուան մը համար: Այդ համբաւին ու ցնորքին համար յաճախ մարդ պատրաստ է զոհել ամէ՛ն բան, որովհետեւ հանրահռչակ ըլլալու բուռն փափաքը կը սնի անմահ ու մշտագոյ ըլլալու սաստիկ փափաքէն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
-Ի՞նչ պիտի ընենք այս տղան. վերամուտի օրերը մօտեցան...
-Բան մը կ՚ընենք...
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անվիճելի ճշմարտութիւն է, որ պատմութեան ընթացքին օտար ազգութիւններէ, հզօր զօրքերէ եւ հակառակորդ ոսոխէն աւելի հայն է հայուն վնաս պատճառողը։ Հայու մեծագոյն թշնամին հայը ի՛նքն է, որ շատ անգամ թէպէտեւ անարիւն՝ ճակատամարտէ մը աւելի վշտալի հետքեր կը ձգէ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր ձեզի պիտի պատմեմ դէպքի մը մասին, որուն դիմաց «անզօր» է Սիամանթոյի «Յետոյ ջահով մը բռնկեցուցին մերկ մարմինները հարսներուն. Եւ ածխացած դիակները պարին մէջէն դէպի մահը գլորեցան…» խօսքերը: Դէպք՝ որ գուցէ շա՜տ աւելի կարեւոր է, քան ներկայիս անարդարօրէն զոհուող մանուկներն ու անօթութեամբ տառապող մարդկութեան հոծ բազմութիւն մը:
