ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հինցող իւրաքանչիւր տարի «երնե՜կ»ներով ու յոյսերով մեզ կ՚առաջնորդէ նորի մը, որ նոյնպէս տարի մը ետք հին դառնալով այլ նորերու կ՚առաջնորդէ մեզ, անփոփոխ պահելով «երնեկ»ներն ու յոյսերը:
Այս մէկը քանի՞ երրորդ «Երնե՜կ»ը պիտի ըլլայ չեմ գիտեր, սակայն վստահ եմ, որ իւրաքանչիւր հինցող նորին հետ նոյն այդ «Երնե՜կ»ը դուրս պիտի գայ հայու շուրթերէն:
ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
Աստուածաշունչի Մարկոսի Աւետարանը կը ներկայացնէ քրիստոնեային կեանքը, որ կը պարփակէ չարչարանք՝ յար եւ նման Քրիստոսի, երբ ան խաչին վրայ տանջուեցաւ եւ մահացաւ։ Մարկոս աւետարանիչ այս իմաստով կը կամրջէ քրիստոնեային կեանքը Քրիստոսի աշխարհի վրայ ապրած իրականութեան հետ։ Վեր առնենք Մարկոս աւետարանիչին պատմական ենթահողը աւելի լաւ ընկալելու իր աւետարանին միտք բանին։
ՀՐԱՆԴ ՄԱՐԳԱՐԵԱՆ
բուռ մը յոյսեր եւ յոյզեր
փշրուած տենչ ու սէրեր
Երկչոտ կարօտ․ անուրջներ
ճամպրուկի մէջ ամբարած
ճամբորդ ենք մենք այս կեանքին
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այնպէս ինչպէս բոլոր աշխարհը, մամուլը եւս օրեր ետք պիտի թեւակոխէ նոր տարի մը, ճի՛շդ այն ծերուկին նման, որ չի՛ գիտեր, թէ միւս նոր տարիին ողջ պիտի ըլլայ թէ ոչ: Հաւանաբար աշխարհի շատ մը անհատներու համար նոր տարին ուրախանալու միջոց ըլլայ, սակայն տարեցներուն համար այդ մէկը ուրախութենէն աւելի յուզում կ՚առաջացնէ, որովհետեւ իւրաքանչիւր հինցող տարի քայլ մը աւելի մեզ կը մօտեցնէ անյայտ վախճանին:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եթէ փորձեմ մարդ արարածին կեանքի ամբողջ ընթացքը բացատրել մէ՛կ բառով, այդ մէկը ո՛չ պայքար եւ ո՛չ ալ մաքառում կ՚ըլլար. այդ մէկը ո՛չ գոյամարտ եւ ո՛չ ալ տանջանք կ՚ըլլար: Մարդու կեանքը ուրիշ բան չէ՛, եթէ ոչ ՈՒԶԵԼու գործընթաց մը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հաւանաբար ծայրայեղ անասնասէր մարդիկ նեղանան այս ճշմարտութենէն, սակայն տրամաբանականօրէն մարդը շա՛տ աւելի կարեւորութիւն պէտք է ունենայ քան շունը. մարդու արժէքը աւելի՛ ծանրակշիռ պէտք է ըլլայ՝ քան անասունինը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կաղանդ պապային իրական ըլլալ-չըլլալու հարցը որքան ալ անկարեւոր ու երկրորդական թուի մեզմէ շատերու համար, վստահ եղէք, որ ձեր երեւակայածէն շա՜տ աւելի մեծ կարեւորութիւն ունի ան «զարգացած» երկիրներուն համար:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Սիրելի ապագայ ընթերցող, որոշեցի նամականի մը պատրաստել եւ յարմար գտայ առաջին նամակը քեզի գրել:
Մենք անծանօթներ ենք. անծանօթներ խառնուածքով, բարքով, սովորութիւններով, կենցաղով ու ապրելակերպով, սակայն մեծ հաւանականութեամբ օր մը ուզես տեղեկութիւն ունենալ մեր ժամանակահատուածին մասին. այդ ժամանակ աշխարհի երեսին հայկական մամուլ մնացա՞ծ կ՚ըլլայ թէ ոչ, հայերէն խօսող կարդացող կը գտնուի թէ ո՛չ՝ չեմ գիտեր, սակայն այդ յոյսով է, որ կը գրեմ այսօր:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երաժշտութիւնը հին է այնքան՝ ինչքան աշխարհը: Մարդ արարածը աշխարհի պատմութեան ամբողջ ընթացքին, Քրիստոսէ բազմահազար տարիներ առաջ եւս ունեցած է երգ եւ երաժշտութիւն, որ ժամանակի ընթացքին մարդուն հետ զարգանալով հասած է մինչեւ մեր օրերը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նոյն բարեկամը դարձեալ հարց տուաւ, թէ ինչո՞ւ համար անցեալին ունեցած ենք Պարոնեան, Օտեան, Օշական եւ բազմաթիւ ուրիշներ, իսկ այսօր չունինք անոնց նման անուանի, յայտնի գրողներ. ի՞նչն է պատճառը այդ երեւոյթին: Այսօր չկա՞ն գրողներ:
