Հոգե-մտաւոր

ՎՍՏԱՀՈՒԹԵԱՆ ԵԶՐԸ - Ա -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեր նա­խորդ խորհր­դա­ծու­թեան մէջ, Յայ­րո­սի պատ­մու­թեան մէջ մատ­նան­շե­ցինք մա­նա­ւանդ վստա­հու­թեան կա­րե­ւո­րու­թիւ­նը, եւ վստա­հու­թեան տե­ւա­կա­նու­թեան եւ յա­րա­տե­ւու­թեան անհ­րա­ժեշ­տու­թիւ­նը՝ ա­պա­հով կեան­քի մը գո­յու­թեա­նը հա­մար։
Վստա­հու­թեան ա­մե­նա­կա­րե­ւոր բա­նա­ձեւն է՝ չվախ­նալ եւ միայն հա­ւա­տալ, ըստ Յի­սու­սի խօս­քին թէ՝ «Մի՛ վախ­նար, միայն հա­ւա­տա՛»։

ՎՍՏԱՀՈՒԹԵԱՆ ԵԶՐԸ - Ա -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Օրհնութիւն»ը վստահութիւն կը ներշնչէ, քանի որ Սաղմոսերգուն կ՚ըսէ. «Վասնզի Անոր ողորմութիւնը մեր վրայ մեծ է եւ Տէրոջը ճշմարտութիւնը յաւիտեա՛ն է» (ՍԱՂՄ. ՃԺԷ 2)։ Եւ դարձեալ. «Տէրը իմ հովիւս է, ես բանի որ կարօտութիւնը պիտի չունենամ» (ՍԱՂՄ. ԻԳ 1)։

ԿԱՐԵԼԻՆ ԸՆԵԼ՝ ՅԱՌԱՋԱՆԱԼՈ՛Ւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ամէն մարդ որոշ տարողութիւն մը եւ կարողութիւն մը ունի յառաջանալու՝ իր նպատակին հասնելու համար։ Իւրաքանչիւր անձ իր անձնական ուժերուն համեմատ յաջողութիւն կրնայ ձեռք բերել՝ նպատակի մը հասնելու համար։ Ուստի ոեւէ անձէ մը իր կարողութենէն եւ տարողութենէն վեր որեւէ բան սպասել անիմաստ է, քանի որ միշտ պէտք է հաշուի առնուի «անկարելի՛»ն։

ՄԱՐԴՈՒՆ ԷՈՒԹԵԱՆ ՊԱՏՃԱՌԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հոն ուր «պատճառ» մը կայ, հոն կայ նաեւ «արդիւնք» մը, որ կը նշանակէ՝ «արդի՛ւնք»ով հասնելիք «նպատակ» մը գոյութիւն ունի։ Ուրեմն մարդուն արարչութեան պատճառն ալ ունի նպատակ մը՝ որ ստեղծագործութեամբ ակնկալուած արդի՛ւնքն է։

ԱՍՏՈՒԱԾ ԿԸ ՍԻՐԷ ՄԵԶ…

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Եթէ սիրէինք զԱստուած ա՛յնքան՝ որքան Ան մեզ կը սիրէ եւ սիրոյ ապացոյցները կու տայ յաճախ, ամէն առիթով, այն ատեն մեր մտածումներուն մէջ՝ միշտ մեզի հետ, միշտ ներկայութիւնը պիտի վայելէինք եւ մանաւանդ Իր էութեան պիտի անդրադառնայինք մեր ամբողջ կեանքին մէջ։

ԶԳՈՅՇ ԵՒ ՈՒՇԱԴԻՐ ԸԼԼԱԼ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ճամբորդութեան մը ընթացքին, ճամբուն վրայ յաճախ կը տեսնուին ազդանշաններ։ Այս ազդանշանները զետեղուած են զանազան կէտերու վրայ, ուր ճամբան անկիւնադարձ մը ունի եւ կամ որեւէ վտանգի հաւանականութիւնը կը տեսնուի։

ՉԿԱՌՉԻ՛Լ ՄԱՐՄՆԱՒՈՐԻՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Արաբական առածը կ՚ըսէ. «Մահը սեւ ուղտ մըն է՝ որ բոլոր դռներուն առջեւ կը ծնրադրէ»։
Այո՛, մահը անխուսափելի է, ուրեմն ամէն մարմնաւոր եւ աշխարհային արժէք ժամանակաւոր է, եւ մարդ պէ՛տք է ըստ այնմ շարժի եւ գործէ, ինչ որ կը նշանակէ՝ չկառչի՛լ միայն մարմնաւորին եւ աշխարհայինին։ 

ԳՐՈՒԱՆԸ ԿԸ ԾԱԾԿԷ ԼՈՅՍԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Գրուան» կը նշանակէ՝ ցորեն չափելու սնտուկ, որ անթափանց իր մըն է, որուն մէջէն՝ ջուր, լոյս եւ այլն չ՚անցնիր։ Ուստի գրուանը արգելք մըն է լոյսին համար եւ երբ լոյսը որեւէ կերպով հանդիպի անոր, չի կրնար լուսաւորել իր շուրջը։

Էջեր