ԻՄԱՍՏՈՒՆ ԵՒ ՀԵՌԱՏԵՍ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Իմաստութիւն» եւ «հեռատեսութիւն» մասնայատկութիւններ են, որ կը կատարելագործեն մարդս, եւ կ՚աւելցնեն անոր հմտութիւնը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Իմաստութիւն» եւ «հեռատեսութիւն» մասնայատկութիւններ են, որ կը կատարելագործեն մարդս, եւ կ՚աւելցնեն անոր հմտութիւնը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ճամբորդութեան մը ընթացքին, ճամբուն վրայ յաճախ կը տեսնուին ազդանշաններ։ Այս ազդանշանները զետեղուած են զանազան կէտերու վրայ, ուր ճամբան անկիւնադարձ մը ունի եւ կամ որեւէ վտանգի հաւանականութիւնը կը տեսնուի։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արաբական առածը կ՚ըսէ. «Մահը սեւ ուղտ մըն է՝ որ բոլոր դռներուն առջեւ կը ծնրադրէ»։
Այո՛, մահը անխուսափելի է, ուրեմն ամէն մարմնաւոր եւ աշխարհային արժէք ժամանակաւոր է, եւ մարդ պէ՛տք է ըստ այնմ շարժի եւ գործէ, ինչ որ կը նշանակէ՝ չկառչի՛լ միայն մարմնաւորին եւ աշխարհայինին։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Գրուան» կը նշանակէ՝ ցորեն չափելու սնտուկ, որ անթափանց իր մըն է, որուն մէջէն՝ ջուր, լոյս եւ այլն չ՚անցնիր։ Ուստի գրուանը արգելք մըն է լոյսին համար եւ երբ լոյսը որեւէ կերպով հանդիպի անոր, չի կրնար լուսաւորել իր շուրջը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուած՝ մարդուս երկնաւոր Հայրը պատրա՛ստ է եւ կը սպասէ մարդոց վրայ թափելու Իր օրհնութիւններուն լիութիւնը։ Ուստի, մարդոց կը մնայ լիառատ խմել անսահման սիրոյ աղբիւրէն։
Երբ այս իմաստով մօտեցուի, ո՜րքան հրաշալի բան է աղօթելը եւ նո՛յնքան զարմանք պատճառող բան՝ թէ այնքան քիչ կ՚աղօթեն մարդիկ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Իր յանցանքները ծածկողը յաջողութիւն չի գտներ, բայց զանոնք խոստովանողը եւ մէկդի ձգողը ողորմութիւն կը գտնէ», (ԱՌԱԿ. ԻԸ 13)։ Մարդ, Աստուծոյ առջեւ արդարանալու պահանջքը ունի։ Բայց ան ինչպէ՞ս կրնայ արդարանալ եւ սրբանալ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բնութեան եւ յայտնութեան միջոցով, Իր նախախնամութեամբը եւ Իր Սուրբ Հոգիին ազդեցութեամբը՝ Աստուած կը խօսի մարդուն։ Բայց ասիկա բաւական չէ, պէտք է նաեւ մա՛րդ բանայ իր սիրտը Աստուծոյ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հաւանաբար չի գտնուիր անձ մը՝ որ իր պատանեկան շրջանին դպրոցական քննութիւններու երկունքը ապրած չըլլայ՝ երկար կամ կարճ ժամանակ մը։
Եւ այս երկունքը այնպէս է տպաւորուած որ տարինե՜ր վերջ իսկ ատեն-ատեն երազներու մէջ կը յայտնուի եւ վախ կը պատճառէ ենթակային։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աչքը՝ տեսողութեան գործարանն է ամէն կենդանի էակի, աչքով է, որ կը տեսնեն անոնք աշխարհը, թէեւ ամէն մէկը տարբեր կերպերով։
Ինչպէս որ տեսնելու համար էակ մը աչքի կը կարօտի, աչքն ալ իր պարտականութիւնը կարենալ կատարելու համար լոյսի կը կարօտի եւ հոն ուր լոյս չկայ, աչքը իր պարտականութիւնը չի կրնար կատարել՝ չի՛ տեսներ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աղօթքը, ընդհանրապէս, վարժութեամբ զարգացող եւ կատարեալին հասնող զգացում մըն է։ Այս իմաստով աղօթքը «արուե՛ստ» մըն է։ Ստացական ընդունակութի՛ւն մը։ Այսպէս եթէ չըլլար, Յիսուս իր աշակերտներուն աղօթել սորվեցնելու պահանջքը չէ՛ր զգար, եւ անոնք, որ կը կարծէին աղօթել, այդպէս կը շարունակէին։