Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Մի՛ վախ­նար, փոք­րիկ հօտ, քա­նի որ Հայ­րը հա­ճե­ցաւ որ Ար­քա­յու­թիւ­նը ձե­զի տայ» (ՂՈՒԿ. ԺԲ 32)։

Կա­րե­լի է ը­սուի, թէ այ­սօր Ե­կե­ղե­ցին եր­բեք են­թա­կայ չէ նե­ղու­թիւն­նե­րու, դժուա­րու­թիւն­նե­րու եւ ա­զատ է ու խա­ղա­ղու­թիւն կը վա­յե­լէ։ Ե­րե­ւու­թա­պէս այս­պէս է, բայց ե­թէ խո­րա­պէս ու­սում­նա­սի­րուի, պի­տի տես­նուի, թէ «ա­նու­նով քրիս­տո­նեա­ներ»՝ ո­րոնք կը կազ­մեն Ե­կե­ղե­ցին, այն­քան հա­մա­կեր­պած են աշ­խար­հի, որ շատ քիչ հա­կա­ռա­կու­թիւն ու­նի ա­նոր հետ, եւ նոյ­նիսկ եր­բեք չու­նի՛։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Բա­րե­պաշ­տա­կան ա­ւան­դու­թիւն մըն է ծննդեան տա­րե­դար­ձը տօ­նել մէ­կու մը։ Այս ա­ւան­դու­թիւ­նը ար­դա­րեւ ա­ռի՛թ մըն է մէ­կու մը ծնուն­դով ապ­րուած ու­րա­խու­թիւ­նը կրկին ապ­րե­լու եւ նաեւ յի­շեց­նե­լու՝ թէ տա­րի­ներ կ՚անց­նին եւ մարդ հետզ­հե­տէ կը փո­խուի եւ ու­րեմն պէտք է հո­գե­պէս եւ մտա­պէս հա­մա­կեր­պի այդ բնա­կան ըն­թաց­քին, ան­խու­սա­փե­լի փո­փո­խու­թեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Յոյ­նե­րու եւ Պար­սիկ­նե­րու հա­ճու­թեամբ ու հա­ւա­նու­թեամբ ե՛ւ մի­ջամ­տու­թեամբ 350 թուա­կա­նին, կու­րա­ցած Տի­րա­նի ման­կա­հա­սակ որ­դին Ար­շակ թա­գա­ւոր դար­ձաւ։ Ար­շա­կի թա­գա­ւոր դառ­նա­լէն յե­տոյ երկ­րի մէջ խա­ղա­ղու­թիւ­նը վե­րա­հաս­տա­տուե­ցաւ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աս­տուած՝ Ա­րա­րի­չը յայտ­նեց Իր Օ­րէն­քը Իր ժո­ղո­վուր­դին, այս­պէս պատ­րաս­տե­լով Յի­սուս Քրիս­տո­սի Գա­լուս­տը։ Ար­դա­րեւ Մով­սէ­սի Օ­րէն­քը կ՚ար­տա­յայ­տէ բազ­մա­թիւ ճշմար­տու­թիւն­ներ՝ ո­րոնք բնա­կան­ա­բար մատ­չե­լի են բա­նա­կա­նու­թեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Գիր­քե­րը մար­դուս ա­մե­նէն հա­ւա­տա­րիմ ու ան­կեղծ բա­րե­կամ­ներն են, իսկ գրա­դա­րան­նե­րը՝ լու­սա­ւոր եւ ա­պա­հով պատս­պա­րանն է, որ հե­ռու կը պա­հէ մտքի խա­ւա­րի ա­մէն տե­սակ վնա­սա­բեր ազ­դե­ցու­թիւն­նե­րէն։ Եւ այս ի­մաս­տով, ի­րա­պէ՛ս գիր­քե­րը եւ գրա­դա­րան­նե­րը «լոյս աշ­խարհ»ի մը կը վե­րա­ծեն մու­թէն ու խա­ւա­րէն տագ­նա­պած ու տուայ­տած մար­դը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Ի՞նչ է նա­խան­ձը։ Նա­խան­ձը բա­ցատ­րել, գիտ­նալ կա­րե­լի չէ։ Ա­յո, զգա­ցում մըն է, ու­նի իր տա­ռա­ցի ի­մաս­տը, բայց կա­րե­լի չէ ի­մաստ տալ այդ զգա­ցու­մին մարդ­կա­յին յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու նկատ­մամբ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Սուրբ Հո­գիին աս­տուա­ծա­յին գա­լուս­տը քա­րո­զուած է բո­լոր մար­գա­րէ­նե­րու կող­մէ, բայց կա­տա­րե­լա­պէս ա­նոր գալս­տեան մա­սին ա­ռա­քեալ­նե­րուն պատ­մեց Յի­սուս Քրիս­տոս, մեր Փրկի­չը, մինչ իր տնօ­րի­նա­կան փրկա­րար չար­չա­րանք­նե­րը կը կրէր, որ­պէս­զի ճանչ­ցուի Հո­գիին էու­թիւ­նը եւ ա­նով մխի­թա­րուին ա­նոնք։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ա­րուես­տա­կա­նու­թիւն», մա­նա­ւանդ մեր դա­րուն, բնու­թեան դէմ մար­դուս հռչա­կած ճա­կա՛տն է, որ պայ­քար մը, մրցակ­ցու­թիւն մըն է նաեւ մար­դուն եւ բնու­թեան մի­ջեւ։ Ա­րուես­տա­կա­նու­թիւն կը նշա­նա­կէ՝ անբ­նա­կա­նու­թիւն, կեղծ, կեղ­ծուած՝ նմա­նը բայց ո՛չ ի­րա­կա­նը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեր նա­խորդ գրու­թեան մէջ անդ­րա­դար­ձանք՝ մաս­նա­գի­տու­թեան կա­րե­ւո­րու­թեան եւ ար­ժէ­քին, ո­րե­ւէ մար­զի մէջ եւ նաեւ Ե­կե­ղե­ցա­կան շրջա­նա­կի մէջ։ Ար­դա­րեւ մաս­նա­գի­տու­թեան պէտք ե­ղած ար­ժէ­քը ըն­ծա­յել, եր­բեք չի՛ հա­կադ­րեր իշ­խա­նու­թեան, աս­տի­ճա­նի կամ դիր­քի եւ ար­գելք չէ՛ ա­նոնց գոր­ծադ­րու­թեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ի­րա­ւա­բա­նու­թիւն»ը անհ­րա­ժեշտ տարրն է՝ ըն­կե­րու­թեան եւ ըն­կե­րա­յին-հա­սա­րա­կա­կան կեան­քին բար­ւոք եւ խա­ղա­ղու­թեամբ գո­յա­տեւ­ման եւ բարձր մա­կար­դա­կի վրայ՝ մարդ­կա­յին ար­ժա­նա­պա­տուու­թեան հա­մա­պա­տաս­խան եւ հա­մա­ձայն ըն­թաց­քը ա­պա­հո­վե­լու կա­րե­ւոր հար­ցին մէջ։