ՅՈՒՍԱՀԱՏՈՒԹԵԱՆ ՄԱՍԻՆ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ու սրտիդ ահուդողէն եւ աչքերուդ տեսած բաներէն, առաւօտուն պիտի ըսես.- Երանի՜ թէ իրիկուն ըլլար՝ ու իրիկունն ալ պիտի ըսես.- Երանի՜ թէ առտու ըլլար» (Բ ՕՐԻՆ. ԻԸզ 67)։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ու սրտիդ ահուդողէն եւ աչքերուդ տեսած բաներէն, առաւօտուն պիտի ըսես.- Երանի՜ թէ իրիկուն ըլլար՝ ու իրիկունն ալ պիտի ըսես.- Երանի՜ թէ առտու ըլլար» (Բ ՕՐԻՆ. ԻԸզ 67)։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Փորձեցէ՛ք դիտել կեանքը, դիտել բնութիւնը, հոն նմանութիւններ պիտի չգտնէ՞ք Քրիստոսի Յարութեան խորհուրդին հետ։ Կեանքը՝ որ կ՚ընթանայ զանազան պատահարներով, տեսակ տեսակ երեւոյթներով, ըսենք՝ ելեւէջներով, երբեմն ուրախութիւններով, երբեմն տրտմութիւններով, յաճախ չարչարանքներով, տանջանքներով, նեղութիւններով, ցաւերով ու վիշտերով, որոնց վերջաւորութեան մարդ կը հասնի ու կը հանգչի մահուան անխուսափելի երեւոյթով եւ ի վերջոյ յաւիտենականութեան՝ անմահութեան։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արդարութեան մասին յաճախ խօսեցանք եւ խորհրդակցեցանք այս սիւնակներուն մէջ, ձեզի հետ սիրելի՜ բարեկամներ։ Արդարութիւնը՝ առաքինութի՛ւն է, ազնուութիւն է, եւ ընկերային ներդաշնակութիւնը, խաղաղութիւնն ու համերաշխութիւնը ապահովող՝ անհրաժեշտ տա՛րր մըն է։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Նախապէս ըսինք, թէ Եղիազարի դէմ պայքարողներէն մէկն էր եւ Մարտիրոս Կաֆայեցի Վարդապետը՝ որ ամէն միջոց գործածեց Եղիազարը տապալելու համար։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աւագ շաբթուան ընթացքին՝ Հայ Եկեղեցին «Խաւարման Գիշեր» կամ «Լացի Գիշեր» կը կոչէ Աւագ Հինգշաբթիէն Աւագ Ուրբաթ երկարող գիշերը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբեք խորհա՞ծ էք, սիրելինե՜ր, պահ մը գոնէ, կեանքի բազմատեսակ զբաղումներուն մէջ, տաղտկալի ապրումներուն ընթացքին, պա՛հ մը միայն, թէ՝ «Ի՞նչ է մարդը»։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ի՞նչ է ձեր կարծիքը, սիրելի՜ բարեկամներ։ Կարեւորը եւ կարեւորին արժէք տուողը՝ «ունեցած»ին քանակին վրա՞յ է, հապա՝ «տրուած»ին քանակին վրա՛յ։ Աւելի պարզ ըսենք. ո՞ր մէկը արժէք կը ներկայացնէ՝ որեւէ բան ունենա՞լ, թէ ունեցածը տալ՝ բաժնել ուրիշներու հետ։ Եւ եթէ «բարիք» ըսուածը ուրիշին օգտակար ըլլալ կը նշանակէ, ապա ուրեմն կարեւորը ո՛չ թէ ունենալ, այլ՝ տա՛լն է։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
1651 թուականին Փիլիպպոս Կաթողիկոս (1632-1655) Պոլիս գտնուած միջոցին՝ Եղիազար Պատրիարքը (1651-1652) պատրիարքութենէ հեռացուցած էր եւ անոր տեղ Յովհաննէս Դ Մուղնեցին (1652-1655) Պատրիարք կարգած էր։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ոխակալութիւն». ահաւասի՛կ մոլութիւն մը՝ հոգեկան ախտ մը, վատ սովորութիւն մը, կիրք մը, որ դժբախտաբար մարդս գերի կը դարձնէ, իր ճիրաններուն մէջ բանտարկելով զայն։ «Ոխակալութիւն» կը նշանակէ՝ քէն, քինախնդրութիւն, քէնէ մղուած վրէժխնդրութիւն։ Եւ այս կիրքը կ՚արծարծէ, կը հրահրէ թշնամութիւնները, հակառակութիւնները, կը տեւականացնէ կռիւը, պայքարը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եզնիկի «Եղծ Աղանդոց»էն հատուածներ կ՚ուզենք ներկայացնել մեր սիրելի՜ ընթերցող բարեկամներուն, քանի որ անոնք կարծես «մեր օրերու համար գրուած» են։ Այս կը նշանակէ, որ մարդս բնութեամբ միշտ նո՛յնն է, որքան ալ փոխուին շրջանները, թերեւս միայն արտաքին երեւոյթով փոփոխութիւններ կ՚ըլլան, բայց ըստ էութեան մարդը մի՛շտ նոյն «մարդ»ն է եւ շրջաննե՜ր, դարե՜ր ալ փոխուին՝ ան չի փոխուիր իր էական թերութիւններով եւ մարդկային տկարութիւններով