ԻՄԱՍՏՈՒԹԻՒՆ ՉԷ՛ ՈՒՐԱՆԱԼ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Որեւէ ճշմարտութիւն ուրանալ մեծ իմաստութիւն մը չէ, ինչպէս իմաստութիւն չէ ուրանալ Քրիստոսը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Որեւէ ճշմարտութիւն ուրանալ մեծ իմաստութիւն մը չէ, ինչպէս իմաստութիւն չէ ուրանալ Քրիստոսը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յաճախ կը կրկնենք՝ մարդ մարմինէ եւ հոգիէ բաղկացած ամբողջութիւն մը, էակ մըն է։ Մարմինին ու հոգիին միջեւ կենսական կապ մը կայ եւ ուստի ինչ տեսակ թոյն կ՚ազդէ մարմինին, եւ կ՚եղծանէ, կ՚ապականէ զայն, կ՚ազդէ նաեւ հոգիին, ինչպէս անպայման՝ մտքին, եւ կը տկարացնէ զանոնք, եւ կամ, բոլորովին կը փճացնէ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ժուժկալութիւնը եւ ինքնազսպումը, ինքնասանձումը՝ մարդ էակին յատուկ կարողութիւն մը, առաքինութիւն մըն է։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եկեղեցին՝ իր բառական իմաստովը խորհրդանիշ մըն է միաբանութեան։ Այս «միաբանութիւն»ը, մէկ կողմէ՝ Աստուծոյ եւ իր որդիներուն միջեւ, իսկ միւս կողմէ՝ որդիներուն, այսինքն մարդոց միջեւ հաստատուած է։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յաճախ խօսեցանք աղօթքի մասին այս սիւնակներուն մէջ, բայց երբ ամէն օր կ՚աղօթենք, եւ պէ՛տք է աղօթենք, քանի որ ամէն օր «նո՛ր օր» մըն է կեանքի մէջ, ուրեմն անպատեհութիւն չենք նկատեր ամէն առիթով խօսիլ աղօթքի մասին, յիշել աղօթքի կարեւորութիւնը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մամուլի հ՜ին էջերուն մէջ ճամբորդել, անցեալի մէջ շրջագայիլ անմեկնելի հաճոյք կը պատճառէ մեզի, եւ կարծես հոն կը գտնենք մենք զմեզ, կը նոյնանանք անցեալին հետ եւ կը զգանք, որ կ՚ապրինք եւ մե՛նք ինք։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդկային «անձ»ը պէտք ունի ընկերային կեանքին։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Անասուն մը զգացում ունի՞. եթէ կրնայ անգութ ըլլալ ըստ երեւոյթի, չի կրնա՞ր նաեւ գորովիլ, երբ փոխան անէծքի սէ՛ր կ՚ընդունի։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Շատեր կը հարցնեն. «Ինչպէ՞ս ինքզինքս Աստուծոյ յանձնեմ»։ Արդարեւ, յանձնուիլ կը նշանակէ՝ հնազանդիլ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Նորարարութիւնները՝ մեր օրերուն տարածուած ամբողջ աշխարհի վրայ, տագնապի կը մատնեն մարդկութիւնը։