Հոգե-մտաւոր

ԱԶԱՏՈՒԹԻՒՆ ՎԱՅԵԼԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ՊԷ՛ՏՔ Է ՕՐԻՆԱՊԱՀ ԸԼԼԱԼ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ազատութիւն» իր լայն առումով կը նշանակէ՝ իմացականութեան եւ կամքին մէջ արմատացած կարողութիւն՝ գործելու կամ չգործելու, ընելու այս կամ այն, եւ կամ չընելու, ինքնակամ ու անկախ կերպով վճռելու կատարելիք գործերը։

Ա­ԴԱ­ՄԻՆ Ե­ՐԱ­ՆԱ­ԿԱՆ ԿԵԱՆ­ՔԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ա­ռա­ջին մար­դը՝ Ա­դամ, ե­դե­մա­կան դրախ­տին մէջ ե­րա­նա­կան կեանք մը ու­նէր եւ ինչ­պէս Շա­րա­կա­նա­գի­րը կ՚ը­սէ՝ «Այն­տեղ ան կը ցնծար՝ ա­ռանց տխրու­թեան կը զուար­ճա­նար տրտմու­թիւն չճանչ­ցող խնդու­թեամբ»։

ՎՐԱՑ ԹԱՄԱՐԱ ԹԱԳՈՒՀԻՆ (1184-1212)

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

12-րդ դա­րու վեր­ջե­րուն՝ Վրաց թա­գա­ւո­րա­կան գա­հը բարձ­րա­ցաւ Թա­մա­րա թա­գու­հին՝ որ իր գոր­ծե­րով մե­ծա­պէս սի­րե­լի ե­ղաւ ժո­ղո­վուր­դին, եւ բազ­մա­թիւ եր­գե­րու եւ ո­գե­ւո­րու­թեան ա­ռար­կայ հան­դի­սա­ցաւ։ Թա­մա­րա թա­գու­հիի իշ­խա­նու­թեան ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նին, Վրաս­տան իր քա­ղա­քա­կան ու մտա­ւո­րա­կան զար­գաց­ման բարձ­րա­գոյն աս­տի­ճա­նին հա­սաւ։

ՏԵԱՌ­ՆԸՆ­ԴԱ­ՌԱ­ՋԻ ՄԱ­ՍԻՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ղու­կաս Ա­ւե­տա­րա­նիչ, Յի­սու­սի տա­ճար ըն­ծա­յու­մը սա­պէս կը բա­ցատ­րէ. «Իսկ երբ Մով­սէ­սի հաս­տա­տած Օ­րէն­քին հա­մա­ձայն ա­նոնց ծի­սա­կան մաք­րու­թեան ժա­մա­նա­կը լրա­ցաւ, Յով­սէփն ու Մա­րիա­մը մա­նու­կը Ե­րու­սա­ղէմ տա­րին Տի­րոջ ըն­ծա­յե­լու հա­մար, ո­րով­հե­տեւ Տի­րոջ Օ­րէն­քին մէջ գրուած է.- Տի­րոջ պէտք է նուի­րուի ա­մէն ա­րու զա­ւակ, որ մօ­րը ա­ռա­ջին զա­ւակն է։ Ինչ­պէս նաեւ Տի­րոջ Օ­րէն­քին հա­մա­ձայն զոհ մա­տու­ցա­նե­լու զոյգ մը տատ­րակ կամ ա­ղաւ­նիի եր­կու ձագ։

ԱՐՏԱՔՍՄԱՆ ԿԻՐԱԿԻ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեծ պահ­քի շրջա­նի երկ­րորդ Կի­րա­կին կը կո­չուի՝ «Ար­տաքս­ման Կի­րա­կի»։ Այս երկ­րորդ Կի­րա­կիի օրհ­նու­թեան շա­րա­կա­նին մէջ կը նկա­րագ­րուին «կոր­սուած դրախ­տին կամ եղ­ծուած եր­ջա­նիկ կեան­քին հա­կադ­րու­թիւն­նե­րը»։­

ԱՇ­ԽԱՐ­ՀԱ­ՍԻ­ՐՈՒ­ԹԻՒՆ - Բ -

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ը­սինք, որ «աշ­խար­հա­սի­րու­թիւն»ը կը հրա­պու­րէ մա­նա­ւանդ ե­րի­տա­սարդ­նե­րը՝ քա­նի որ ա­նոնք տա­կա­ւին չեն ծա­նօ­թա­ցած «կեանք»ին՝ իր զա­նա­զան ե­րե­սակ­նե­րով։ Ա­նոնք կը ճանչ­նան միա՛յն ի­րենց տե­սա­ծը եւ կ՚ապ­րին «ա­պա­գայ» կո­չուած գրա­ւիչ եւ նո՛յն­քան խա­բու­սիկ ե­րա­զա­յին եւ ե­րե­ւա­կա­յա­կան շրջա­նա­կի մը մէջ։

ՄԵԾ ՊԱՀՔ Է Ե­ԿԵ՜Ր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կրօ­նա­կան եւ բա­րո­յա­կան կեան­քին հետ սերտ յա­րա­բե­րու­թիւն մը կայ շրջա­նը այն շա­բաթ­նե­րուն՝ որ կը կո­չուի «Մեծ Պահք»։ Ե­թէ ո՛չ ժա­մա­նա­կա­կից ըն­կե­րա­կան եւ ըն­տա­նե­կան, բայց ան­ցեա­լի սո­վո­րու­թիւն­նե­րու մէջ կա­րե­ւոր տեղ մը ու­նէր այս շրջա­նը։ Խան­դա­վա­ռու­թիւն, ե­ռու­զեռ, պատ­րաս­տու­թիւն­ներ տու­նե­րու եւ ըն­տա­նիք­նե­րու մէջ՝ ո­րոնք տպա­ւո­րուած կը մնան յի­շա­տակ­նե­րու մէջ միայն։

Էջեր