Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Վար­դա­նանց պա­տե­րազ­մը, ամ­բողջ ժո­ղո­վուր­դի մը գո­յա­պահ­պան­ման եւ գո­յա­տեւ­ման իւ­րա­յա­տուկ տի­պա՛րն է. ան, հո­գե­ւոր ա­զա­տու­թեան, մարդ­կա­յին ար­ժէք­նե­րու, մշա­կոյ­թի՝ լե­զուի, դպրու­թեան, հա­ւատ­քի պաշտ­պա­նու­թի՛ւնն է։ Ար­դա­րեւ, սխա՛լ է ա­նի­կա հասկ­նալ աշ­խար­հա­յին ար­ժէք­նե­րուն նկատ­մամբ, քա­նի որ Վան­դա­նանց ճա­կա­տա­մար­տը բո­լո­րո­վին գա­ղա­փա­րա­յին, սկզբուն­քի հո­գե­ւոր եւ մտա­ւոր ար­ժէք­նե­րու պաշտ­պա­նու­թեան, ա­զա­տու­թեան եւ ան­կա­խու­թեան ար­դար պայ­քա՛ր մըն է։

Հա­յաս­տա­նի Պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րար Վի­գէն Սարգ­սեան յայ­տա­րա­րեց, որ Հա­րա­ւա­յին Կով­կա­սէ ներս Թուր­քիա ինք­զինք կը դրսե­ւո­րէ չա­փա­զանց ա­պա­կա­ռու­ցո­ղա­կան։ «Ռիա-Նո­վոս­տի» գոր­ծա­կա­լու­թեան տուած հար­ցազ­րոյ­ցին մէջ ան քննա­դա­տեց Թուր­քիոյ քա­ղա­քա­կա­նու­թիւ­նը եւ ա­ւել­ցուց, որ այդ մէ­կը ուղ­ղուած է տա­րած­քաշր­ջա­նի շա­հե­րուն դէմ։

Թոփ­գա­բուի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նին մէջ ե­րէկ տե­ղի ու­նե­ցաւ Բա­րե­կեն­դա­նի խրախ­ճանք մը, որ ա­ռիթ հան­դի­սա­ցաւ մեծ ո­գե­ւո­րու­թեան։ Ձեռ­նար­կին ներ­կայ գտնուե­ցան Թոփ­գա­բուի Ս. Նի­կո­ղա­յոս ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դէն ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, դպրո­ցի ծնո­ղաց միու­թե­նէն եւ ու­սուց­չա­կան կազ­մէն դէմ­քեր, ինչ­պէս նաեւ այլ հիւ­րեր։

Գեր­մա­նա­կան ըն­կե­րու­թիւն մը հան­դէս ե­կած է նո­րա­րար գա­ղա­փա­րի ի­րա­կա­նաց­մամբ: Ան ջու­րին վրայ ծփա­ցող ու­ռե­ցուած հսկայական խա­ղահ­րա­պա­րակ մը կա­ռու­ցած է:

Պուէ­նոս Այ­րէ­սի Սեր­վան­թէ­սի ա­նուան ազ­գա­յին թատ­րո­նի գլխա­ւոր տնօ­րէն նշա­նա­կուած է հա­յազ­գի Ա­լե­խանտ­րօ Տան­տա­նեան:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ե­րէկ յետ­մի­ջօ­րէին, հայ­կա­կան լրա­հո­սին մէջ ե­րեւ­ցած ո­րոշ շփո­թէն ետք, յստակ կը դառ­նար, որ Պոլ­սոյ Պատ­րիար­քու­թեան ընդ­հա­նուր փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի Հինգ­շաբ­թի օր Մայր Ա­թոռ ժա­մա­նու­մը ար­դիւնքն է նա­խա­պէս ե­ղած կար­գադ­րու­թիւն­նե­րու:

Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցին ե­րէկ մեծ շու­քով նշեց Սրբոց Ղե­ւոն­դեանց Քա­հա­նա­յից տօ­նը։ Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ նա­խա­գա­հեց ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն։ Սուրբ եւ ան­մահ պա­տա­րագ մա­տու­ցուե­ցաւ միած­նաէջ Մայր Տա­ճա­րին մէջ, ձե­ռամբ՝ Տ. Ե­ղի­շէ Քհնյ. Նա­զա­րեա­նի։

Գում­գա­բուի մէջ ե­րէկ ա­ւան­դա­կան շու­քով նշուե­ցաւ Սրբոց Ղե­ւոն­դեանց Քա­հա­նա­յից տօ­նը։ Ս. Աս­տուա­ծա­ծին Ա­թո­ռա­նիստ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ եր­դի­քին տակ ա­ւան­դա­կան տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն­նե­րուն նա­խա­գա­հեց Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սուրբ Իգ­նա­տիոս Ան­տիո­քա­ցի կ՚ը­սէ, թէ՝ ե­րէց­նե­րը իբ­րեւ Աս­տու­ծոյ խոր­հուր­դին ան­դամ­նե­րը եւ իբ­րեւ ա­ռա­քեալ­նե­րուն հա­մա­խում­բը՝ ա­ռանց ա­նոնց կա­րե­լի չէ՛ Ե­կե­ղե­ցիի մը մա­սին խօ­սիլ։ Ուս­տի «ձեռ­նադ­րուած պաշ­տօ­նա­տար»ին ե­կե­ղե­ցա­կան ծա­ռա­յու­թեան մէ­ջէն՝ Քրիս­տոս Ի՛նքն է որ ներ­կայ է Իր Ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ իբ­րեւ Գլուխ՝ Իր Մար­մի­նին, իբ­րեւ Հո­վիւ՝ Իր հօ­տին, Քա­հա­նա­յա­պետ՝ փրկչա­գործ զո­հին եւ Վար­դա­պետ՝ ճշմար­տու­թեան։ Այս ի­մաս­տով, քա­հա­նան կը գոր­ծէ յան­ձին Քրիս­տո­սի։