Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեան­քի մէջ, մար­դիկ ու­նին բազ­մա­թիւ պար­տա­կա­նու­թիւն­ներ, զորս պէտք է կա­տա­րեն, այ­լա­պէս ի­րենց «մա՛րդ» կո­չու­մին ան­հա­ւա­տա­րիմ գտնուած կ՚ըլ­լան։

Ֆրան­սա­յի Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Ֆրան­սուա Օ­լանտ այս Հինգ­շաբ­թի՝ Յու­նուա­րի 28-ի ե­րե­կո­յեան Փա­րի­զի մէջ պի­տի մաս­նակ­ցի Ֆրան­սա­հայ կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու հա­մա­կարգ­ման խոր­հուր­դի (CCAF) տա­րե­կան պաշ­տօ­նա­կան ընթ­րի­քին։

Ի­րա­նի Նա­խա­գահ Հա­սան Ռու­հա­նի այս օ­րե­րուն ու­ղե­ւո­րու­թիւն մը կ՚ի­րա­կա­նաց­նէ դէ­պի Եւ­րո­պա։ Թեհ­րա­նի մի­ջու­կա­յին ծրագ­րին շուրջ ձեռք բե­րուած մի­ջազ­գա­յին հա­մա­ձայ­նու­թեան եւ ա­նոր դէմ սահ­մա­նուած պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րու ջնջման յա­ջոր­դած ներ­կայ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նին կը զու­գա­դի­պի այս ու­ղե­ւո­րու­թիւ­նը, որ ու­նի պատ­մա­կան նշա­նա­կու­թիւն։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​22 Յու­նո­ւա­րին, հայ մար­դու յի­շո­ղու­թեան պաս­տա­ռին, տի­րա­կան իր ձայ­նին­ ներ­կա­յու­թիւ­նը կը հաս­տա­տէ առ­նա­կան դէմ­քը հայ եր­գի եւ ե­րաժշ­տու­թեան­սի­րո­ւած վար­պետ­նե­րէն Առ­նօ Բա­բա­ջա­նեա­նի։

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Կիւմրիի «Վիլլա Կարս» պանդոկը չի սահմանափակուիր միակողմանի գործունէութեամբ ու վերածուած է մշակութային կեդրոնի մը:
Պատմական Ալեքսանտրոպոլի ծխական եկեղեցւոյ կից դպրոցէն ներս բանաստեղծ Աւետիք Իսահակեան ունէր դասընկեր մը…

Համայնքային վաքըֆներու հարթակը (VADİP) երէկ երեկոյեան գումարեց 2016 թուականի իր առաջին ժողովը:
Ելմտական յանձնախումբին կողմէ մեր վարժարաններու վիճակին շուրջ պատրաստուած տեղեկագիրը կը պարզէ ահազանգային պատկեր մը:

Մխի­թա­րեան սա­նուց միու­թեան հիմ­նադ­րու­թեան 70-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին շար­ժա­ռի­թով ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ շքեղ հան­դի­սու­թիւն մը։ Հար­պիէի «Լիւթ­ֆի Քըր­տար» կեդ­րո­նին մէջ այս առ­թիւ Պէ­յօղ­լուի Լու­սա­ւո­րիչ երգ­չա­խում­բը ներ­կա­յա­ցուց «Հրանդ Տինք» ժա­մա­նա­կա­կից օ­րա­թո­րիոն։

Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցւոյ Հիւսիսային Ամերիկայի Արեւմտեան Թեմէն ներս:
Պատրիարքական Ընդհանուր Փոխանորդ Տ. Արամ Արքեպիսկոպոս Աթէշեան երէկ պատարագեց Լոս Անճելըսի մէջ - Նորին Սրբազնութիւնը ձեռաց խաչ մը նուիրեց Առաջնորդ Տ. Յովնան Արքեպիսկոպոս Տէրտէրեանին:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կի­րա­կի ա­ռա­ւօտ, կա­նուխ ժա­մե­րուն, նստած գողտ­րիկ, գե­ղե­ցիկ ե­կե­ղեց­ւոյ նստա­րան­նե­րուն վրայ, կը դի­տեմ Սուրբ Խո­րա­նը։ Այդ պա­հը այն խորհր­դա­ւոր պահն է՝ երբ ա­ռան­ձին մտա­ծե­լու, խորհրդա­ծե­լու եւ ապ­րե­լու ա­ռի­թը ու­նիմ վե­հա­գոյն ճշմար­տու­թիւ­նը, կ՚ամ­փո­փուիմ եւ կը վե­րա­նամ, մտա­պէս կը յափշ­տա­կուիմ երբ կը մտա­ծեմ, որ քիչ յե­տոյ այդ նոյն Սուրբ Խո­րա­նին վրայ պի­տի կա­տա­րուի աշ­խար­հի ամ­բողջ պատ­մու­թեան ե­զա­կի զո­հա­բե­րու­մը՝ նուի­րու­մը եւ պի­տի ապ­րուի կեան­քի աննման ճշմար­տու­թիւ­նը… ան­ձայն, հա­մեստ այդ Սուրբ Սե­ղա­նին վրայ։