Արխիւ

Թուր­քիոյ եւ Իս­րա­յէ­լի մի­ջեւ հա­մա­ձայ­նու­թիւն գո­յա­ցաւ՝ յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու բնա­կա­նո­նաց­ման հա­մար։ «Րէօյ­թըրզ» գոր­ծա­կա­լու­թիւ­նը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան ժա­մե­րուն այս մա­սին տե­ղե­կա­ցուց՝ Իս­րա­յէ­լի պաշ­տօ­նա­տար­նե­րէն մէ­կուն կող­մէ փո­խան­ցուած հա­ղոր­դում­նե­րուն հի­ման վրայ։

Հայաստանեայց Առաքելական եւ Հռոմէական Կաթոլիկ քոյր եկեղեցիներու հովուապետները երէկ Խոր Վիրապի սահմանամերձ պատմական վանքէն սպիտակ աղաւնիներ արձակեցին դէպի աստուածաշնչեան Արարատ լեռը՝ ի նշան խաղաղութեան:
Քրիստոնեաներու բազմադարեան բնօրրան:
Ամենայն Հայոց Տ.Տ. Գարեգին Բ. Վեհափառ Հայրապետը եւ Ֆրանսիսքոս Ա. Պապը միջեկեղեցական համագործակցութեան նոր չափանիշներ կը սահմանեն՝ իրենց դրական մօտեցումներով: Քահանայապետին դէպի առաջին քրիստոնեայ երկիր՝ Հայաստան ուխտագնացութիւնը բնորոշուեցաւ աննախընթաց ու անմոռանալի վառ դրուագներով:

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

«ՈՒՐԲԱԹ ՕՐԵՐԸ ԱՇԽԱՏԱՆՔԸ ԿԸ ԴԱՆԴԱՂԻ»

Պուէ­նոս Այ­րէս, Ար­ժան­թին: Մա­յիս 2016: Ի­ջե­ւա­նած պան­դո­կիս ճա­շա­րա­նին մէջ մէկ կող­մէ կը նա­խա­ճա­շեմ, միւս կող­մէ, հա­մա­կար­գի­չին ե­տեւ նստած, կը փոր­ձեմ քայլ պա­հել ի­րենց հեր­թը սպա­սող շատ մը գոր­ծե­րուս հետ: Այդ կա­ցու­թեանս մէջ չանդ­րա­դար­ձայ, որ տա­րեց մարդ մը մօ­տե­ցաւ ին­ծի եւ սպա­նե­րէն հետս զրու­ցեց, թէեւ չհասկ­ցայ իր ը­սա­ծը, բայց ու­զե­ցի իր ժպտուն, բա­րե­կա­մա­կան ու հա­ղոր­դա­կան դէմ­քին ըն­թացք տալ:

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Մի­ջազ­գա­յին մաս­նա­գէտ­ներ, գիտ­նա­կան­ներ եւ հո­գե­բան­ներ սկսած են ա­ւե­լի  յա­ճախ անդ­րա­դառ­նալ ըն­կե­րա­յին ցան­ցե­րու օգ­տա­գործ­ման ազ­դե­ցու­թիւն­նե­րուն: Բրի­տա­նա­կան «Ին­տի­փեն­տընթ» թեր­թը վեր­ջերս հրա­տա­րա­կեց  Ֆէյս­պու­քի առըն­չուած՝ Պել­ժիո­յ ոս­տի­կա­նու­թեան զգու­շա­ցու­մին, գի­տա­կան ու­սում­նա­սի­րու­թեան մը ար­դիւն­քին, մաս­նա­գէտ­նե­րու կար­ծիք­նե­րուն եւ հե­տաքրք­րա­կան փաս­տե­րու մա­սին հա­կիրճ յօ­դուած­ներ, ո­րոնք կը ներ­կա­յաց­նենք ստո­րեւ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Գեր­ման մշա­կոյ­թի մե­ծա­գոյն միտ­քը՝ Եո­հան Վոլֆ­կանկ Ֆոն Կէօ­թէ կ՚ը­սէ, թէ՝ «Հրաշ­քը բնու­թեան օ­րէն­քին մէկ բա­ցա­ռու­թիւնն է»։ Ուս­տի կեան­քի բնա­կան ըն­թաց­քին մէջ, եր­բեմն շե­ղում­ներ կը պա­տա­հին, ո­րոնք կը փո­խեն կեան­քի ըն­թաց­քը։

Brexit-ի ար­դիւն­քը բա­ռին բուն ի­մաս­տով ցնցած է ամ­բողջ աշ­խար­հը։ Այ­լեւս յայ­տին է, որ Անգ­լիա դուրս պի­տի գայ Եւ­րո­միու­թե­նէն։ Պրիւք­սել ա­ռանց Լոն­տո­նի պի­տի շա­րու­նա­կէ իր ճա­նա­պար­հը, մինչ կող­մե­րը ան­խու­սա­փե­լիօ­րէն պի­տի դի­մագ­րա­ւեն հե­տե­ւանք­ներ։

Թուր­քիա ե­րէկ դար­ձեալ սու­գի մատ­նուե­ցաւ նոր նա­հա­տակ­նե­րու վե­րա­բե­րեալ լու­րե­րով։ Երկ­րի հա­րաւ-ա­րե­ւե­լեան շրջան­նե­րուն մէջ ա­հա­բեկ­չա­կան յար­ձա­կում­նե­րը հեր­թա­կան ան­գամ ու­նե­ցան ծանր հետ­եւանք­ներ։

ՍԵ­ՒԱՆ ՇԱՀ­ՊԱ­ԶԵԱՆ

Ո­րե­ւէ ազգ կը բնո­րոշ­ո­ւի իր սե­փա­կան ժա­ռան­գու­թեամբ՝ լե­զու, մշա­կոյթ, պատ­մու­թիւն, ա­ւան­դու­թիւն, բարք եւ սո­վո­րու­թիւն… Լե­զուն հիմ­նա­կան կռ­­ո­ւանն է ազ­գի մը ներ­կա­յու­թեան եւ գո­յա­տեւ­ման. մա­նուկ հա­սա­կէն կը սկ­­սինք ա­նով թո­թո­վել, խօ­սիլ, կար­դալ, գրել եւ ստեղ­ծա­գոր­ծել, ո­րով­հե­տեւ ա­ռանց լեզ­ո­ւի դժո­ւա­րու­թիւն պի­տի ու­նե­նանք ապ­րե­լու եւ գո­յա­տե­ւե­լու:

ՇՈՒ­ՇԻԿ ՄԱ­ՒԻ­ՍԱ­ԳԱ­ԼԵԱՆ

91 տա­րե­կա­նին, վերջերս, մեզ­մէ հե­ռա­ցաւ հայ եր­գի թա­գու­հին՝ Օ­ֆե­լիա Համ­բար­ձու­մեա­նը: