Արխիւ

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Արմաւենի Միրօղլու ԺԱՄԱՆԱԿ-ին հարցազրոյց մը տուաւ՝ Երեւանի մէջ կազմակերպուած իր գրքի շնորհանդէսէն վերջ:
«Ես պարտաւորուեցայ թերթերու տողերուն ընդմէջէն որսալ նիւթերը, հիմնականօրէն ուսումնասիրած եմ արեւմտահայ մամուլը»:

Է­սաեան վար­ժա­րա­նին մէջ ե­րէկ խան­դա­վառ մթնո­լոր­տի մը մէջ դի­մա­ւո­րուե­ցաւ 2016-2017 կրթա­կան շրջա­նը։ Ներ­կայ էին Պէ­յօղ­լուի Ս. Ե­կե­ղե­ցեաց թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Ա­բիկ Հայ­րա­պե­տեան եւ իր ըն­կեր­նե­րը։

Համայնքային վաքըֆներու հարթակը (VADİP) երէկ երեկոյեան գումարեց 2016-2017 եղանակի առաջին ժողովը՝ Ս. Փրկիչ Ազգային հիւանդանոցի մէջ:
Հրեայ համայնքը որոշած է այլեւս առանձին վարուիլ եւ դիմել պետութեան՝ մէկ անգամուան համար առկախեալ կանոնադրութեամբ ընտրութիւններու ձեռնարկելու արտօնութիւնը ապահովելու նպատակով:

Ե­րե­ւա­նի «Մե­րի­տիան» ցու­ցա­հան­դէս­նե­րու կեդ­րո­նին մէջ ե­րէկ բա­ցուե­ցաւ «Ար­տադ­րուած է Հա­յաս­տա­նի մէջ-2016» տօ­նա­վա­ճա­ռը։ Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան հան­դի­սա­ցաւ բաց­ման ա­րա­րո­ղու­թեան պա­տուոյ հիւ­րը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Որ­դե­սի­րու­թիւ­նը, մարդ­կա­յին ա­մե­նէն բնա­կան եւ նո՛յն­քան ան­կեղծ զգա­ցում­նե­րէն մէկն է։ Խոր­հե­ցէք ան­գամ մը սի­րե­լի՜ բա­րե­կամ­ներ. ո՞վ իր զա­ւա­կը ա­մէն կեղ­ծի­քէ ա­մէն ա­րուես­տա­կան ար­տա­յայ­տու­թիւն­նե­րէ զերծ, սրտանց չի սի­րեր։

Ար­հիա­պա­տիւ Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան, Վի­ճա­կա­ւոր Իս­թան­պու­լի եւ Թուր­քիոյ Կա­թո­ղի­կէ Հա­յոց, խոր ցա­ւով կը գու­ժէ դէ­պի յա­ւեր­ժու­թիւն փո­խան­ցու­մը թե­միս եր­կա­րա­մեայ եւ վաս­տա­կա­ւոր վի­ճա­կա­ւոր՝

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Եր­կար հան­գիստ դա­դա­րէ մը վերջ՝ ա­հա­ւա­սիկ հա­սաւ վե­րա­մու­տը, ինչ­պէս՝ խան­դա­վառ եւ ո­գե­ւոր ա­մա­ռուան ե­ղա­նա­կէն յե­տոյ՝ տրտում եւ մե­լա­մաղ­ձոտ ա­շու­նը։ Ան­շուշտ, այս մա­սին զգա­ցում­ներ եւ տե­սա­կէտ­ներ կը տար­բե­րին իւ­րա­քան­չիւր ան­ձի հա­մար, ը­սենք յա­րա­բե­րա­կան կամ հա­մե­մա­տա­կան են ա­նոնք։ Ուս­տի ի­րա­պաշտ մէ­կու մը հա­մար, թէ՛ վե­րա­մու­տը, թէ՛ ա­շու­նը կեան­քի սո­վո­րա­կան ըն­թաց­քին մէջ հանգ­րուան­ներ են միայն, ո­րոնք ի­րա­րու կը յա­ջոր­դեն եւ բո­լո­րո­վին բնա­կան է այս։

ԱԶ­ՆԻՒ ԵԱ­ԳՈՒ­ՊԵԱՆ

Հե­լէն Քէ­լը­րի կեան­քը նշա­նա­ւոր եւ ո­գե­շունչ պատ­մու­թիւն մը ե­ղած է:

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Ի­րո­ղու­թիւն է, որ ու­սում, կրթու­թիւն եւ կամ գի­տու­թիւն ստա­նա­լը է՛ եւ կը մնայ մեր կեան­քը ի­մաս­տա­ւո­րող գլխա­ւոր բա­ղադ­րիչ­նե­րէն կա­րե­ւո­րա­գոյ­նը: Ուս­տի, ի՛նչ ալ ըլ­լան իբ­րեւ գլխա­ւոր բա­ղադ­րիչ մեր կեան­քը հու­նա­ւո­րող միւս ար­ժէք­նե­րը, որ­քան որ ա­նոնք բար­դա­նան, ար­դիա­կա­նա­նան եւ այժ­մէա­կա­նա­նան. վե­րեւ նշուած­նե­րը էա­կան են եւ կը մնան մեր բո­լո­րի կեան­քի ու­շադ­րու­թեան կի­զա­կէ­տե­րը: