Արխիւ

Բան­կալ­թըի «Նոս­տալ­ժի» գրա­խա­նութ-մշա­կոյ­թի տան եւ «Պիր­զա­ման­լար» գե­ղա­րուես­տաս­րա­հին մէջ շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի ու­նե­ցաւ 6-7 Սեպ­տեմ­բեր 1955 թուա­կա­նի դէպ­քե­րու 60-րդ տա­րե­լի­ցին ձօ­նուած հա­ւա­քոյթ մը։

Ս. Վարդանանց եկեղեցին եւ Մէրամէթճեան վարժարանը այս տարի եւս առարկայ դարձան համայնքային շրջանակներու զօրակցութեան:
Պատրիարքական Ընդհանուր Փոխանորդ Տ. Արամ Արքեպիսկոպոս Աթէշեան նախագահեց կրօնական եւ աշխարհիկ արարողութիւններուն:

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Մէ­րա­մէթ­ճեան վար­ժա­րա­նէն խումբ մը ա­շա­կերտ­ներ վեր­ջերս մաս­նակ­ցե­ցան 2015 թուա­կա­նի Իս­թան­պու­լի ճատ­րա­կի փոք­րե­րու ա­ռաջ­նու­թեան։ Պէյ­լիք­տիւ­զի­ւի քա­ղա­քա­պե­տու­թեան մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նէն ներս տե­ղի ու­նե­ցաւ այս մրցա­շար­քը, ո­րու ար­դիւն­քին դափ­նե­կիր­նե­րու շար­քին մաս կազ­մե­ցին Լի­տիա Փու­լատ, Տա­րօն Սի­րա­կա­նեա

Վրաստան եւ Ատրպէյճան կը վերահաստատեն իրենց ռազմավարական համագործակցութիւնը տեւականացնելու պատրաստակամութիւնը՝ Հարաւային Կովկասի ուժանիւթի միջանցքին ուղղութեամբ:
Կէորկի Քվիրիքաշվիլի տեսակցեցաւ Իլհամ Ալիեւի, Էլմար Մամէտեարովի եւ այլ բարձրաստիճան պաշտօնատարներու հետ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Անց­նող օ­րե­րուն ա­րա­բա­կան մա­մու­լի տար­բեր ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ կա­րե­ւոր ման­րա­մաս­նու­թիւն­ներ կը փո­խան­ցեն Ռու­սաս­տա­նի Սու­րիոյ մէջ սկսած զի­նուո­րա­կան մի­ջամ­տու­թեան ընդ­հա­նուր գոր­ծըն­թա­ցին մա­սին: Ա­նոնք կը հա­ղոր­դեն, որ Ռու­սաս­տա­նի Նա­խա­գահ Վլատ­միր Փու­թին անց­նող Յու­լի­սէն սկսեալ մէ­կէ ա­ւե­լի ան­գամ­ներ  ըն­թա­ցող զար­գա­ցում­նե­րուն եւ Սու­րիոյ կա­ռա­վա­րա­կան ու­ժե­րուն ու­նե­ցած ծանր կո­րուստ­նե­րուն մա­սին տե­ղե­կու­թիւն­ներ ստա­նա­լէ ետք վճռած է մտնել պա­տե­րազ­մա­կան դաշտ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Խա­չե­լու­թե­նէն եւ Յա­րու­թե­նէն յե­տոյ Քրիս­տո­սի պա­րապ գե­րեզ­մա­նը եւ Խա­չը՝ Քրիս­տո­սէ մնա­ցած տե­սա­նե­լի ա­ռար­կա­նե­րէն էին, եւ ա­նոնց վրայ կեդ­րո­նա­ցաւ քրիս­տո­նեա­նե­րու ու­շադ­րու­թիւ­նը, յար­գանքն ու հո­գա­ծու­թիւ­նը, քա­նի որ Աս­տուա­ծու­թեան լրիւ ամ­բող­ջու­թիւ­նը ա­նո՛ր մէջ հա­ճե­ցաւ բնա­կիլ եւ ա­նո՛վ հաշ­տեց­նել ա­մէն ինչ իր հետ՝ խա­ղա­ղու­թիւն ը­նե­լով խա­չի վրայ թա­փած իր ա­րիւ­նով ե՛ւ երկ­րի վրայ, ե՛ւ եր­կին­քի մէջ ե­ղած­նե­րու հա­մար։

Մարդ­կա­յին լե­զուն կեն­դա­նի է եւ, ինչ­պէս մար­դը,  ան  ա­նընդ­հատ զար­գաց­ման ու փո­փո­խու­թեան են­թա­կայ է:
Մին­չեւ 19-րդ ­դար, երբ լե­զո­ւա­բա­նու­թիւ­նը  տա­կա­ւին չէր ձե­ւա­ւո­րո­ւած իբ­րեւ ինք­նու­րոյն գի­տու­թիւն, կարգ մը լե­զո­ւա­բան­նե­րու քով կ՚իշ­խէ՛ր այն սխալ կար­ծի­քը, թէ լե­զո­ւի իւ­րա­քան­չիւր փո­փո­խու­թիւն ա­նոր ա­ղա­ւա­ղումն ու փճա­ցումն է:

Թուր­քիա ե­րէկ կորսն­ցուց իր մտա­ւո­րա­կան աշ­խար­հի ե­զա­կի դէմ­քե­րէն մին։ Ոչ եւս է Չե­թին Ալ­թան, որ 88 տա­րե­կան հա­սա­կին աչ­քե­րը փա­կեց կեան­քին։ Չե­թին Ալ­թան մա­հա­ցաւ մի­ջո­ցէ մը ի վեր դար­մա­նուած հի­ւան­դա­նո­ցին մէջ եւ իր յու­ղար­կա­ւո­րու­թիւ­նը տե­ղի ու­նե­ցաւ ար­դէն այ­սօր կէ­սօ­րուան ժա­մե­րուն Թէշ­վի­քիէի մզկի­թին մէջ։

Թուր­քիա-Սու­րիա սահ­մա­նի մեր­ձա­կայ­քին զո­հուե­ցաւ հայ պա­տա­նի մը։ «Ար­մէնփ­րէս» գոր­ծա­կա­լու­թիւ­նը տե­ղե­կա­ցուց, որ սահ­մա­նա­մերձ Գա­մըշ­լը քա­ղա­քէն դէ­պի Թուր­քիա ճա­նա­պար­հին վրայ զո­հուե­ցաւ  14-ա­մեայ Ար­մէն Ժի­րայր Ա­ւե­տի­սեան։