Արխիւ

Այ­սօր, Չո­րեք­շաբ­թի, մեր օ­րա­ցոյ­ցին հա­մա­ձայն Մի­ջինք է։
Ի՞նչ է Մի­ջին­քը եւ ինչ­պէ՞ս պէտք է բա­ցատ­րել։
Բուն Բա­րե­կեն­դա­նէն, ա­ւե­լի ճիշդ Փա­կեալ խո­րա­նէն սկսեալ մին­չեւ Ա­ւագ Շա­բաթ օր (նկա­տի ու­նե­նա­լով, որ ե­կե­ղե­ցա­կան օ­րէն­քով Ա­ւագ շաբ­թուան օ­րերն ալ պահ­քի օ­րեր են), քա­ռա­սունութ օ­րե­րու վրայ եր­կա­րող պահ­քի շրջան մըն է, ո­րուն եր­բեմն կ՚ան­գի­տա­նանք, կար­ծե­լով, որ երբ Մեծ պահք կ՚ը­սենք, այդ Մած պահ­քը քա­ռա­սուն օ­րեր են միայն, այ­սինքն Բուն Բա­րե­կեն­դա­նէն մին­չեւ Ծաղ­կա­զարդ։

Մեծ պահ­քը կի­սող Մի­ջին­քը այս տա­րի կը նշո­ւի այսօր: Ժո­ղովր­դա­կան ա­ւան­դու­թեան հա­մա­ձայն՝ Մի­ջին­քին հայ տան­տի­կին­նե­րը կը թխեն բա­ղարջ, ո­րուն մեջ կը դնեն մե­տա­ղադ­րամ: Ո­րուն բա­ժին կը հաս­նի այդ դրա­մը, այդ տա­րի յա­ջո­ղու­թիւն կ՚ու­նե­նայ: 

Հա­յաս­տան մաս­նակ­ցու­թիւն պի­տի բե­րէ Պա­քուի մէջ կա­յա­նա­լիք Եւ­րո­պա­կան ա­ռա­ջին խա­ղե­րուն

Ռուսաստանի Ազգագրութեան թանգարանի տնօրէն Վլատիմիր Կրուսմանի շփումները՝ Երեւանի մէջ:
Մինչեւ ամառնամուտ Մոսկուայի եւ Սէն Փեթերսպուրկի մէջ պիտի կազմակերպուի երկու կարեւոր ձեռնարկ:

Հան­րա­պե­տու­թեան Նա­խա­գահ Րէ­ճէպ Թայ­յիպ Էր­տո­ղա­նի գլխա­ւո­րու­թեամբ, ե­րէկ Ան­գա­րա­յի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Նա­խա­րա­րաց խոր­հուր­դին նիս­տը։ Պէշ­թէ­փէի մէջ, Նա­խա­գա­հա­կան պա­լա­տի եր­դի­քին տակ տե­ղի ու­նե­ցաւ ժո­ղո­վը, որ տե­ւեց ինն ժամ։ Կը հա­ղոր­դուի, որ քննար­կում­նե­րու ըն­թաց­քին օ­րա­կար­գի վրայ ե­կան ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թեան եւ անվ­տան­գու­թեան բնա­գա­ւա­ռի հար­ցե­րը, ինչ­պէս նաեւ տնտե­սու­թեան ըն­թաց­քը։

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ այս շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ քէր­մէս մը, ո­րու հա­սոյ­թը պի­տի տրա­մադ­րուի պոլ­սա­հայ հա­մալսա­րա­նա­կան ե­րի­տա­սար­դու­թեան։

«Այ­րըն­թը» հրա­տա­րակ­չու­թիւ­նը «Ընդ­յա­տա­կեայ գրա­կա­նու­թիւն» մա­տե­նա­շա­րով հրա­տա­րա­կեց Հա­յաս­տա­նի գրա­կա­նու­թեան ե­րի­տա­սարդ ու նոր հե­ղի­նակ­նե­րէն Յով­հան­նէս Թէք­կէօ­զեա­նի «Փախ­չող քա­ղա­քը» (Kaçan Şehir) վէ­պը։ Այս ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւ­նը շար­ժա­պատ­կե­րի վե­րա­ցա­կան պա­տում մըն է, ուր միա­հիւ­սուած են խորհր­դա­ւորն ու քա­ղա­քա­յին կեր­պար­նե­րը, պատ­կե­րե­լին ու ծի­ծա­ղե­լիի նուրբ ան­ցում­նե­րը։ Հե­րոս­նե­րու իւ­րօ­րի­նակ վար­քա­գի­ծե­րը կը բա­ցա­յայ­տուին հո­գե­բա­նա­կան հար­ցազ­րոյց­նե­րու, շար­ժա­րուես­տի հնարք­նե­րու, դի­ցա­բա­նա­կան պա­տու­մի եւ բջջա­յին պատ­գամ­նե­րու մի­ջո­ցով

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յա­ճախ խօ­սե­ցանք ա­ղօթ­քի մա­սին այս սիւ­նակ­նե­րուն մէջ, բայց երբ ա­մէն օր կ՚ա­ղօ­թենք, եւ պէ՛տք է ա­ղօ­թենք, քա­նի որ ա­մէն օր «նո՛ր օր» մըն է կեան­քի մէջ, ու­րեմն ան­պա­տե­հու­թիւն չենք նկա­տեր ա­մէն ա­ռի­թով խօ­սիլ ա­ղօթ­քի մա­սին, յի­շել ա­ղօթ­քի կա­րե­ւո­րու­թիւ­նը։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մա­մու­լի հ՜ին է­ջե­րուն մէջ ճամ­բոր­դել, ան­ցեա­լի մէջ շրջա­գա­յիլ ան­մեկ­նե­լի հա­ճոյք կը պատ­ճա­ռէ  մե­զի, եւ կար­ծես հոն կը գտնենք մենք զմեզ, կը նոյ­նա­նանք ան­ցեա­լին հետ եւ կը զգանք, որ կ՚ապ­րինք եւ մե՛նք ինք։