Արխիւ

Քու­պա­յի նախ­կին ղե­կա­վար Ֆի­տէլ Քասթ­րօ մա­հա­ցաւ 90 տա­րե­կան հա­սա­կին։ Ան ե­ղած էր Հա­րա­ւա­յին Ա­մե­րի­կա­յի գլխա­ւոր յե­ղա­փո­խա­կան­նե­րէն մին։

ՅԱ­ԿՈԲ ՄԱՐ­ՏԻ­ՐՈ­ՍԵԱՆ

Ա­ւե­լի քան հա­րիւր տա­րի­ներ ան­ցած են Մեծ ե­ղեռ­նի դժխեմ տա­րի­նե­րէն, ո­րոնց յի­շա­տա­կը տա­կա­ւին սպիա­ցած վէր­քի նման է հայ ազ­գի զա­ւակ­նե­րուն սրտին մէջ, ա­ռանց կա­րե­նալ մոռ­նա­լու այն զար­հու­րե­լի օ­րե­րը, ո­րոնք ար­մա­տա­խիլ ը­րին հայ ժո­ղո­վուր­դը իր հայ­րե­նի­քէն, դարձ­նե­լով զինք թա­փա­ռա­կան հայ։ Ե­րե­ւա­կա­յե­ցէք ցնցո­տի­նե­րու մէջ փա­թա­թուած, ո­տա­բո­պիկ, ա­նօ­թի, ծա­րաւ, հիւ­ծած հա­յոր­դի­ներ, ո­րոնք բախ­տա­ւոր ե­ղան փրկուե­լու Ե­ղեռ­նի ճի­րան­նե­րէն, հա­սան սու­րիա­կան, ի­րա­քեան եւ հա­րե­ւան եր­կիր­նե­րու ա­նա­պատ­նե­րը, ար­մա­ւով մը, բա­րե­սիրտ ա­րաբ հիւ­րըն­կա­լին կամ այն «պէ­տէուիին» սե­ղա­նի փշրանք­նե­րուն ա­ւել­ցուք­նե­րով սնե­լու հա­մար, որ­պէս­զի կա­րե­նան ապ­րիլ եւ գո­յա­տե­ւել։ Դժբախ­տա­բար այ­սօր՝ հա­մայն աշ­խար­հի աչ­քե­րուն ա­ռաջ, նոյն բա­նը կը կրկնուի Սու­րիոյ մէջ։

Գալ­ֆաեան Տան սա­նե­րը նա­խըն­թաց օր հան­դէս մը ի­րա­կա­նա­ցու­ցին՝ 24 Նո­յեմ­բե­րի Ու­սուց­չաց օ­րուան առ­թիւ։ Սկիւ­տա­րի սա­նուց միու­թեան հա­ւա­քա­տե­ղիին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ այս ձեռ­նար­կը, ո­րու յայ­տագ­րին շրջագ­ծով տղա­քը հան­դէս ե­կան զա­նա­զան ե­լոյթ­նե­րով։ Ա­նոնք ծա­փա­հա­րու­թիւն­նե­րու ար­ժա­նա­ցան ի­րենց յա­ջող կա­տա­րում­նե­րով։

Երեւանի «Առնօ Բաբաջանեան» համերգասրահի մուտքասրահէն ներս ներկայացուեցան պոլսահայ լուսանկարչին գործերը:
Նուրհան Աքքայա պատուոյ գիր մը ստացաւ՝ ձեռամբ Հայաստանի Սփիւռքի նախարար Հրանոյշ Յակոբեանի, որ գնահատեց իր ստեղծագործութիւնները:

Երուսաղէմէն եւ Ամսթերտամէն ուղարկուած գրութիւնները կը հերքեն տխուր զրպարտութիւնները:
Տ. Արամ Արք. Աթէշեան կը յայտնէ, որ եթէ իսկապէս Բեթղեհէմի վանքէն գողութիւն մը կատարած ըլլար աշակերտութեան տարիներուն՝ ապա բացարձակապէս վկայուած չէր կրնար ըլլալ Ժառանգաւորաց վարժարանէն:

28 Նո­յեմ­բեր-2 Դեկ­տեմ­բեր թուա­կան­նե­րուն մի­ջեւ, Ուք­րայ­նոյ Խար­քով քա­ղա­քի «Լո­քո­մո­թիւ» մար­զա­հա­մա­լի­րին մէջ տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ ա­զատ ո­ճի ըմբ­շա­մար­տի աշ­խար­հի խմբա­յին 3-րդ ա­խո­յե­նու­թիւ­նը:

Ե­րե­ւա­նի «Հա­լէպ» հայ­րե­նակ­ցա­կան բա­րե­սի­րա­կան հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թեան Ե­րի­տա­սար­դաց խոր­հուր­դը Հա­յաս­տա­նի Կրթու­թեան եւ գի­տու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան եւ Հայ­կա­կան բա­րե­գոր­ծա­կան ընդ­հա­նուր միու­թեան (ՀԲԸՄ) ա­ջակ­ցու­թեամբ կը կազ­մա­կեր­պէ «Ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նը Հա­յաս­տա­նի մէջ. մար­տահ­րա­ւէր­ներ, հե­ռան­կար­ներ» խո­րագ­րով հա­մա­ժո­ղով մը: ՀԲԸՄ-ի ե­րե­ւա­նեան մաս­նա­ճիւ­ղի դահ­լի­ճին մէջ, Նո­յեմ­բե­րի 26-ին տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ սոյն հա­մա­ժո­ղո­վը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ա­նուն»ին կա­րե­ւո­րու­թիւ­նը իր ի­մաս­տին մէջն է, ա­նու­նը, ար­դա­րեւ, կը նոյ­նա­նայ «անձ»ին հետ եւ կը կազ­մէ «ինք­նու­թիւն» եւ այս կեր­պով ա­նու­նը ար­ժէք կը ստա­նայ։ Ան­հա­տը «ի՛նք» է իր կրած ա­նու­նով եւ ին­չո՞ւ չէ՝ իր ա­նուան ի­մաս­տո՛վ։

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց փոխ-նա­խա­րար Շա­ւարշ Քո­չա­րեան յայ­տա­րա­րեց, որ Ատր­պէյ­ճա­նի դիր­քո­րո­շու­մը պատ­ճառ դար­ձած է այն­պի­սի ի­րա­վի­ճա­կի մը, որ ան­կա­րե­լի է յա­ռա­ջըն­թաց ակն­կա­լել Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի հա­կա­մար­տու­թեան կար­գա­ւոր­ման ուղ­ղեալ բա­նակ­ցու­թիւն­նե­րուն շրջագ­ծով։