Արխիւ

Նա­զար Հան­չէր կը տե­ղե­կաց­նէ մե­զի.-
Հա­յաս­տա­նի կռփա­մար­տի ազ­գա­յին հա­ւա­քա­կա­նը ներ­կա­յիս Սամ­սու­նի մէջ կը մաս­նակ­ցի մի­ջազ­գա­յին կա­րե­ւոր մրցա­շար­քի մը, որ կազ­մա­կեր­պուած է ո­ղիմ­պիա­կան­նե­րուն ըն­դա­ռաջ, որ­պէս ո­րա­կա­ւոր­ման կամ զտման հանգ­րուան։

Բժշկութեան եւ յարակից ոլորտներէն ներս զարգացում ապահովելու միտուած կարեւոր նախաձեռնութիւն:
Երեւանի մէջ կը հիւրընկալուին սոյն մրցանակին արժանացած աշխարհահռչակ հինգ գիտնականներ:

Ղա­զա­խիս­տա­նի Նա­խա­գահ Նուր­սուլ­թան Նա­զար­պա­յեւ պաշ­տօ­նա­կան այ­ցե­լու­թիւն մը տուաւ Թեհ­րան, ուր հիւ­րըն­կա­լուե­ցաւ Ի­րա­նի Նա­խա­գահ Հա­սան Ռու­հա­նիի կող­մէ։ Նա­զար­պա­յեւ դի­մա­ւո­րուե­ցաւ պաշ­տօ­նա­կան ա­րա­րո­ղա­կար­գով։ Եր­կու եր­կիր­նե­րու նա­խա­գահ­նե­րը գլխա­ւո­րե­ցին պա­տուի­րա­կու­թիւն­նե­րու բա­նակ­ցու­թիւն­նե­րը, ո­րոնց ըն­թաց­քին քննար­կուե­ցան երկ­կող­մա­նի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան ըն­թաց­քը եւ տա­րած­քաշր­ջա­նա­յին ու մի­ջազ­գա­յին օ­րա­կար­գի հրա­տապ նիւ­թե­րը։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Ստե­փա­նա­կեր­տի մէջ կեան­քը կը վե­րա­դառ­նայ իր բնա­կա­նոն հու­նին: Տար­բեր աղ­բիւր­ներ կը յայտ­նեն, որ յա­ռա­ջի­կայ օ­րե­րուն կամ նոյ­նիսկ ժա­մե­րուն Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը եւ Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Տ.Տ. Ա­րամ Ա. Կա­թո­ղի­կո­սը պի­տի ժա­մա­նեն Ստե­փա­նա­կերտ։

ՄՈՎՍԷՍ ԾԻՐԱՆԻ

​Թէեւ հե­լլէ­նա­կան ա­ռաս­պե­լա­բա­նու­թեան մէջ գե­ղեց­կու­թեան դի­ցու­հին՝ Աֆ­րո­տի­թէն կը ծնի ծո­վու փրփու­րէն, սա­կայն ա­ւե­լի կա­նուխ շրջա­նին հին յոյ­նե­րը կը հա­ւա­տա­յին, թէ ան՝ «գե­ղեց­կու­թիւ­նը» կը յա­ռա­ջա­նայ թա­րա­խէն: Այ­սինքն՝ ցա­ւէն, ցա­ւի յո­ռե­գոյն տե­սա­կէն:

Ամ­բողջ աշ­խար­հէն շուրջ վաթ­սուն կազ­մա­կեր­պու­թիւն իր օգ­նու­թիւ­նը ա­ռա­ջար­կած է սու­րիա­կան Փալ­մի­րա քա­ղա­քի պատ­մա­կան յու­շար­ձան­նե­րու վե­րա­կանգն­ման հար­ցին, յայտ­նած է Հոմ­սի նա­հան­գա­պետ Թա­լալ էլ Պա­րա­զի: «­Պատ­մա­կան յու­շար­ձան­նե­րու պահ­պա­նու­թեան վար­չու­թիւ­նը գնա­հա­տած է վնա­սը եւ կը հա­մա­գոր­ծակ­ցի բազ­մա­թիւ մի­ջազ­գա­յին կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու հետ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սա ա­նու­րա­նա­լի ի­րո­ղու­թիւն մըն է, թէ պատ­մու­թեան մէջ «ծի­սա­կան վէ­ճեր» պա­տա­հած են Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ, ինչ­պէս կը վկա­յեն պատ­մա­կան զա­նա­զան ի­րա­դար­ձու­թիւն­ներ։ Ար­դա­րեւ հար­ցը զուտ կրօ­նա­կան մար­զի մէջ տես­նել սխա՛լ է, քա­նի որ ան ա­ւե­լի ըն­դար­ձակ գետ­նի վրայ՝ ըն­կե­րա­յին փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու մա­կար­դա­կով պէտք է դի­տել եւ ըստ այնմ ու­սում­նա­սի­րել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ան­հա­տա­կա­նու­թիւն» իր լայն ա­ռու­մով կը նշա­նա­կէ՝ անձ­նա­կա­նու­թիւն, ինք­նու­թիւն, իսկ ա­ւե­լի սեղմ ի­մաս­տով՝ զօ­րա­ւոր նկա­րա­գիր։ Ան­հա­տա­կա­նու­թիւ­նը ան­ձին ինքն է՝ ի­րեն սե­փա­կան յատ­կու­թիւն­նե­րով ու ե­րե­սով, ան­հա­տա­կա­նու­թիւ­նը այս ի­մաս­տով ա՛յն է՝ ի՛նչ որ ան­ձին կը վե­րա­բե­րի, իւ­րա­յա­տուկ է եւ ե­զա­կա՛ն։

«Ա­կօս» շա­բա­թա­թեր­թի հա­յե­րէն է­ջե­րու հան­գու­ցեալ խմբա­գիր Սար­գիս Սե­րո­վբեան շա­բա­թա­վեր­ջին ո­գե­կո­չուե­ցաւ իր մա­հուան Ա. տա­րե­լի­ցին առ­թիւ։ «Ա­կօս»ի խմբագ­րա­տան դահ­լի­ճի եր­դի­քին տակ Շա­բաթ յետ­մի­ջօ­րէին ող­բա­ցեալ Սար­գիս Սե­րո­վբեան վեր­յի­շուե­ցաւ՝ ի­րեն հա­մար կազ­մա­կեր­պուած հա­ւա­քոյ­թով մը։