Արխիւ

Լիզ­պո­նի «Գա­լուստ Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կի հայ­կա­կան հա­մայք­նե­րու բա­ժի­նը ո­րո­շած է ձեռ­նար­կել հրա­տա­րակ­չա­կան ծրագ­րի մը՝ հաս­տա­տե­լով թարգ­մա­նա­կան մա­տե­նա­շար մը։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, այս նա­խա­ձեռ­նու­թեան նպա­տակն է մարդ­կա­յին եւ ըն­կե­րա­յին գի­տու­թիւն­նե­րու հիմ­նա­կան բնագ­րե­րը տրա­մադ­րե­լի դարձ­նել հա­յե­րէ­նով, ինչ­պէս նաեւ հա­յե­րէն կա­րե­ւոր բնագ­րե­րը մատ­չե­լի դարձ­նել այլ լե­զու­նե­րով։

Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան կող­մէ Սահ­մա­նադ­րա­կան ա­տեա­նին մօտ բա­ցուած դա­տի ար­դիւն­քին շուրջ սպա­սու­մը կը շա­րու­նա­կուի։ Սի­սի եր­բեմ­նի մայր տա­ճա­րի եւ յա­րա­կից կա­թո­ղի­կո­սա­կան հա­մա­լի­րի սե­փա­կա­նու­թեան ի­րա­ւուն­քի վե­րա­դար­ձի պա­հան­ջով բա­ցուած է այս դա­տը եւ ըստ Ան­թի­լիա­սի աղ­բիւր­նե­րուն կող­մէ նա­խա­պէս կա­տա­րուած յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րուն՝ ար­դէն դա­տավճ­ռի ար­ձակ­ման հա­մար նա­խա­տե­սուած ժամ­կէ­տը հա­սած է։

Գա­տը­գիւ­ղի Ա­րա­մեան-Ուն­ճեան վար­ժա­րա­նի միջ­նա­կար­գի բաժ­նէն խումբ մը ա­շա­կերտ­ներ վեր­ջերս Իս­թան­պու­լի զա­նա­զան թա­ղե­րուն մէջ կա­տա­րե­ցին յատ­կան­շա­կան պտոյտ մը՝ վեր­յի­շե­լով Պա­լեան ըն­տա­նի­քի ան­դամ­նե­րը։

Ե­րէկ, Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ըն­դու­նեց Կէ­տիկ­փա­շա­յի Ս. Յով­հան­նէս ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Յա­րու­թիւն Շան­լըն եւ իր ըն­կեր­նե­րը։ Մեր այս պատ­մա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ տա­րե­կան ա­նուան տօ­նախմ­բու­թեան ըն­դա­ռաջ թա­ղա­կան­նե­րը փա­փա­քած էին այ­ցե­լել Գում­գա­բու՝ ըստ ըն­կա­լեալ սո­վո­րու­թեան։

Սա­մա­թիոյ Ա­նա­րատ Յղու­թեան հայ կա­թո­ղի­կէ ե­կե­ղեց­ւոյ յա­րա­կից կա­ռու­ցուած եւ շա­բա­թա­վեր­ջին բա­ցու­մը կա­տա­րուած «Սուրբ Ներ­սէս Շնոր­հա­լի» նոր սրա­հը մեծ ո­գե­ւո­րու­թիւն յա­ռա­ջա­ցու­ցած է Հայ կա­թո­ղի­կէ հա­սա­րա­կու­թեան մօտ։ Այս սրա­հը կա­ռու­ցուած է Ֆա­թի­հի քա­ղա­քա­պե­տու­թեան ա­ջակ­ցու­թեամբ։

Իս­թան­պու­լի մօտ Յու­նաս­տա­նի ա­ւագ հիւ­պա­տո­սու­թեան հո­վա­նիին ներ­քեւ որ­պէս մշա­կոյ­թի կեդ­րոն գոր­ծող՝ Իս­թիք­լալ պո­ղո­տա­յի «Շիշ­մա­նօղ­լու» ա­պա­րան­քի եր­դի­քին տակ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան բա­ցուե­ցաւ շա­հե­կան ցու­ցա­հան­դէս մը, որ խո­րագ­րուած է «Ուր­բաթ, Շա­բաթ, Կի­րա­կի»։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ի­րենք պէտք չու­նին եր­թա­լու։ Դո՛ւք տուէք ա­նոնց ու­տե­լի­քը» (ՄԱՏԹ. ԺԴ 16)։ Այս­պէս կ՚ը­սէ Յի­սուս, երբ ա­շա­կերտ­նե­րը ա­ռա­ջար­կե­ցին Յի­սու­սի՝ որ­պէս­զի ար­ձա­կէ ժո­ղո­վուր­դը՝ շրջա­կայ գիւ­ղե­րը եր­թան եւ ի­րենց հա­մար ու­տե­լիք հաց ա­պա­հո­վեն։

​Հրեայ հա­մայն­քը այս օ­րե­րուն կը նշէ «Հա­նու­քա»ի տօ­նը։ Այս առ­թիւ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Պէ­յօղ­լուի մէջ յատ­կան­շա­կան տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն մը տե­ղի ու­նե­ցաւ։

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան ե­րէկ շփում­ներ ու­նե­ցաւ Վիեն­նա­յի մէջ, ուր տե­սակ­ցե­ցաւ Աւս­տրիոյ Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Սե­պաս­թիան Քուր­ցի հետ։ Պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով նա­խա­րար­նե­րը գո­հու­նա­կու­թիւն յայտ­նե­ցին բարձր մա­կար­դա­կով փո­խա­դարձ յա­ճա­խա­կի այ­ցե­լու­թիւն­նե­րուն կա­պակ­ցու­թեամբ եւ ընդգ­ծե­ցին, թէ ա­նոնք նոր լիցք կը հա­ղոր­դեն զա­նա­զան բնա­գա­ւառ­նե­րէ ներս երկ­կող­մա­նի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան զար­գաց­ման։