Արխիւ

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Մեծ Պահքի 5-րդ օրն է:
Համբերութեան հայր՝ Յոբ Երանելին իր գլուխին եկած փորձութիւններուն ու կրած նեղութիւններուն ժամանակ, այսպէս արտայայտուած է. «Երանի՜ թէ ուզածս կատարուէր ու տար Աստուած այս բանը, որուն կը սպասէի, այսինքն Աստուած զիս ճնշել ուզէր ու ձեռքը երկնցնելով զիս կործանէր:

Հայաստանի արտաքին գործոց նախարար Արարատ Միրզոյեան յայտարարեց, որ Ատրպէյճան վերահաստատած է իր պատրաստակամութիւնը, որպէսզի Լեռնային Ղարաբաղի հետ միջազգայնօրէն տեսանելի երկխօսութիւն հաստատէ։

Մինչ Թուրքիա կը ջանայ դիմագրաւել իրերայաջորդ երկրաշարժներու ծանր հետեւանքները, երկրէն ներս մեծ նուիրահաւաք մըն ալ սկսած է առկայ ծանր իրավիճակին մէջ հնարաւորութիւնները կեդրոնացնելու եւ զօրակցութիւնը առաւելագոյն մակարդակին հասցնելու համար։

Ֆրանսայի նախկին վարչապետներէն Էտուար Ֆիլիփ վերջին օրերուն այցելեց Հայաստան։ Երեւանի բարձրագոյն ղեկավարութեան կողմէ հիւրընկալուելու առընթեր, Էտուար Ֆիլիփ այցելեց նաեւ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին, ուր ընդունուեցաւ Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսին կողմէ։

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Մեր եկեղեցին ահա կրկին բացած է քառասնօրեայ շրջանը Մեծ Պահքի, որ հոգեւոր հայրերը սահմանած են իբրեւ ինքնամաքրման, ինքնաճանաչման, հոգեւոր պատրաստութեան եւս մէկ առիթ:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Գիտութիւն-կրօնք յարաբերութիւնը, անկասկած, մարդկային միտքը ամենէն շատ զբաղեցնող հիմնական հարց մըն է եղած ամբողջ պատմութեան ընթացքին։ Ուստի այս հարցը ուսումնասիրուած է բազմաթիւ մտաւորականներու կողմէ։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Մեծ Պահքի 3-րդ օրն է:
Այսօր մեր ընթերցողներուն կը ներկայացնենք հատուածներ Բաբգէն Ծայրագոյն Վարդապետ Կիւլէսէրեանի (ապա՝ Աթոռակից Կաթողիկոս Սահակ Խապայեան Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսին) Առաջաւորաց Պահքի առիթով գրուած «Պահքի ըմբռնումը» քարոզէն հատուածներ:

ԲԺԻՇԿ ՎԱՀԱՆ ԱՐԾՐՈՒՆԻ (1905)
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հագուստին նշանակութիւնը: Ինչպէ՞ս պէտք է պարուրել: Մեր պարուրներուն վնասակարութիւնը: Հագուստէն եւ պարուրէն ի՞նչ կը պահանջուի: Փաթաթաններն ու հագուստը ի՞նչ կտորներէ պէտք է ըլլան:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երբեւէ մտածա՞ծ, էք թէ ձեր կեանքի ընթացքին քանի՞ անգամ «ինչո՞ւ» հարցը տուած էք. եթէ ոչ, ապա պատասխանը անյստակ է, որովհետեւ մեր մարդկային կեանքը իր ամբողջութեանը մէջ «ինչո՞ւ»ներու շարան մըն է՝ որ ո՛չ սկիզբ եւ ոչ ալ վերջ ունի: