Արխիւ

Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան ե­րէկ Ե­րե­ւա­նի մէջ հիւ­րըն­կա­լեց ռու­սա­կան «Կազփ­րոմ» ըն­կե­րու­թեան նա­խա­գահ Ա­լէք­սէյ Միլ­լէ­րը։ Զրու­ցա­կից­նե­րը քննար­կե­ցին ու­ժա­նիւ­թի բնա­գա­ւա­ռէն ներս հայ-ռու­սա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան ներ­կայ մա­կար­դա­կին եւ զար­գաց­ման հե­ռան­կա­րին վե­րա­բե­րեալ հար­ցեր։

«Tarih Vakfı»ի Հինգշաբթիի զրոյցներու շարքին երէկուան փուլը:
1915-ի օրինակը մեկնաբանուեցաւ խտրականութեան ընդհանուր խնդիրներու շրջագծին մէջ:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ոչ միայն այս տա­րուան, այլ նաեւ հե­տա­գայ դա­րե­րու հա­մար մե­ծա­գոյն ի­րա­դար­ձու­թիւն էր 12 Ապ­րի­լին Վա­տի­կա­նի Ս. Պետ­րո­սի տա­ճա­րին մէջ Ֆրան­սիս­քոս Ա. Սրբա­զան Քա­հա­նա­յա­պե­տին կող­մէ Սուրբ Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցիի հռչա­կու­մը իբ­րեւ «Տիե­զե­րա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ վար­դա­պե­տ»: Այդ շնոր­հու­մով հայ գրա­կա­նու­թեան վե­րած­ննդեան հիմ­նա­դիր եւ հայ ի­մաս­տա­սի­րու­թեան մտքի գա­գաթ նկա­տուող Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցին դար­ձաւ այն ա­նուն­նե­րէն մէ­կը, ո­րուն տրուե­ցաւ այս խիստ բա­ցա­ռիկ պա­տուա­ւոր կո­չու­մը, որ 2000-ա­մեայ քրիս­տո­նէա­կան պատ­մու­թեան մէջ երեսունվեց ան­ձե­րու տրուած է միայն:

Շիշլիի գերեզմանատունէն Ասպետ Ջունդի ստեղծագործութիւնները կը պակսին՝ Կարօ Համամճեանի ատենապետած յանձնախումբի պաշտօնավարութեան շրջանէն ի վեր:
Այժմու պատասխանատուներուն բացատրութիւններով, նորոգութեան ուղարկուած այդ պաստառները շուրջ ամիս մը վերջ վերստին պիտի զետեղուին իրենց տեղը:

Թուր­քիոյ Ֆութ­պո­լի հիմ­նար­կի նո­րըն­տիր վար­չու­թիւ­նը գու­մա­րեց իր անդ­րա­նիկ նիս­տը։ Ճան­տէ­միր Պերք­մա­նի կող­մէ գլխա­ւո­րուած այս վար­չու­թեան փոխ-նա­խա­գահ­նե­րէն մին է Տիգ­րան Կիւլ­մէզ­կիլ։

«Նոսթալժի» մշակոյթի կեդրոնի երդիքին տակ «Galeri Birzamanlar»ի նախաձեռնութեամբ ասուլիս:
Խոր ու փառաւոր անցեալի հիման վրայ Երեւանէն՝ նախկին սուրիահայ հասարակական գործիչ եւ հրապարակագիր Յարութ Էքմանեան խօսեցաւ ներկայ արհաւիրքին եւ ապագայի անորոշութեան կապակցութեամբ:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Կրթա­կան բնա­գա­ւա­ռը թրքա­հայ ի­րա­կա­նու­թեան մօտ եր­կար տաս­նա­մեակ­նե­րէ ի վեր նոյ­նա­ցած է քա­րա­ցած խնդիր­նե­րով։ Վէրք մը, որ կը կոտ­տայ շատ եր­կար ժա­մա­նա­կէ ի վեր ու չի սպիա­նար դժբախ­տա­բար։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ երկ­խօ­սու­թեամբ միայն կը հաս­նի ճշմար­տու­թեան, ան այս մի­ջո­ցով է, որ կրնայ գտնել ճշմար­տու­թիւ­նը եւ եր­ջան­կու­թիւ­նը՝ զորս ան­դա­դար փնտռած է դա­րե­րէ ի վեր։ Մար­դուն ար­ժա­նա­պա­տուու­թեան ա­մե­նավ­սեմ ե­րե­ւոյ­թը կը գտնուի մար­դուն Աս­տու­ծոյ հետ հա­ղոր­դակ­ցե­լու կո­չու­մին մէջ։

​Պատրիարքարանի երդիքին տակ երէկ առաւօտ կազմակերպուեցաւ պատմական նշանակութեամբ ստորագրման արարողութիւն մը:
Գալֆաեանն ու Դպրեվանքը թուղթի վրայ պաշտօնապէս պիտի մնան երկու անջատ կառոյց, բայց գործնականին մէջ պիտի նոյնանան բոլոր առումներով։ Համայնքային շրջանակները կ՚ողջունեն ստեղծուած համագործակցութեան մթնոլորտը եւ անով պայմանաւորուած փայլուն հեռանկարները:
Տոց. Թորոս Ալճանի բացատրութիւններով, այս կարեւոր նախաձեռնութիւնը հետամուտ է կրթական աշխարհի փոփոխեալ չափանիշներուն այլեւս քայլ յարմարցնելու եւ թրքահայ կեանքէն ներս միասնականութեան ոգիով գործելու մշակոյթի վերահաստատման: