Արխիւ

Հայ մարմնամարզական ընդհանուր միութեան (ՀՄԸՄ) հիմնադրութեան 100-ամեաեայ յոբելեանը Հայաստանի մէջ կը նշուի հանդիսաւորապէս։ Վաղը, Բիւրականի մէջ պիտի սկսի ՀՄԸՄ-ի սկաուտական բանակումը։

Հայաստանի Քննչական կոմիտէի Վայոց ձորի բաժանմունքը շարժման անցած է Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետի շաբաթավերջին ենթարկուած դէպքին շուրջ:
Մասնակիցներու ինքնութիւնը կը պարզուի, կ՚ուսումնասիրուին տեսանիւթերը:
Տ. Կորիւն Աբեղայ Առաքելեան երէկ պաշտօնապէս կարգալոյծ հռչակուեցաւ՝ եկեղեցականի անյարիր վարքագծի եւ վերջին շրջանի հակականոնական ընթացքի հետեւանքով:

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ

«Կը սիրեմ իմ երկիրս, ժողովուրդը, եկեղեցին եւ մեր երաժշտութիւնը»: Խոէլ Օրթեկան երիտասարդ հոգեւորական-կղերական մըն է եւ Քուպայի Եկեղեցիներու խորհուրդի քարտուղարն է:

Հա­նա­յաս­տա­նի վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նեան յայ­տա­րա­րեց, որ հայ­կա­կան սահ­ման­նե­րուն հրա­դա­դա­րի դրու­թեան խախտ­ման վի­ճա­կագ­րու­թիւ­նը բա­ւա­կան ցած է, սա­կայն լա­րուած է ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կը։ 
Նի­կոլ Փա­շի­նեան շա­բա­թա­վեր­ջին հա­մա­ցան­ցի վրայ հան­դէս ե­կաւ յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րով, ո­րոնց ըն­թաց­քին անդ­րա­դար­ձաւ Ար­ցախ-Ատր­պէյ­ճան շփման գծի եւ Հա­յաս­տան-Ատր­պէյ­ճան սահ­մա­նի վրայ տի­րող ներ­կայ կա­ցու­թեան։

«Վերջնագիրը երկխօսութիւն չ՚ենթադրեր։ Բոլոր պահանջները, ձեւակերպումները կ՚ըլլան միայն այն ժամանակ, եթէ ըլլայ հոգեւոր լուրջ ինքնաքննութիւն»:
Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի զինուորեալ միաբանութեան անդամները զանգուածային լրատուութեան միջոցներով կը հակազդեն Վեհափառ Հայրապետի դէմ ձեռնարկուած տխուր արշաւին:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Ոճ­րա­գոր­ծու­թիւ­նը ոչ միայն տա­րիք չի ճանչ­նար, այ­լեւ խտրա­կա­նու­թիւն չի դներ զո­հին ինք­նու­թեան։ Հի­մա թոյլ տուէք բա­ցատ­րեմ։
Վա­տա­համ­բաւ այս դէպ­քը կը պա­տա­հի Գա­լի­ֆոր­նիոյ մեր­ձա­կայ Ա­րի­զո­նա նա­հան­գի Ֆաուն­թին Հիլլզ քա­ղա­քին մէջ, ուր 92 տա­րե­կան Ան­նա Մէյ Պլէ­սինկ (տես՝ նկա­րը) կը սպան­նէ իր 72 տա­րե­կան տղան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մար­դուս կեան­քին մէջ, միշտ ցա­ւով հաս­տա­տուած է ան­տա­րա­կոյս ան­հաշ­տու­թեան եւ ա­տե­լու­թեան այն վատ, ա­նընկ­ճե­լի զգա­ցու­մը, որ ի­րա­րու դէմ լա­րած է մար­դիկ, բա­րե­կա­մու­թիւն­ներ փո­խուած է հա­կա­ռա­կու­թեան, ըն­կե­րու­թիւն­ներ՝ մին­չեւ իսկ թշնա­մու­թեա՛ն։
Այս ե­րե­ւոյ­թին ա­մե­նէն ան­տե­սա­նե­լի, աննշան եւ անվ­նաս ե­րեւ­ցող ախ­տա­նի­շը չէ ան­շուշտ, շա­տե­րու, նոյ­նիսկ ի­րենց մայ­րե­նի լե­զուն եւ ինք­նու­թիւ­նը ու­րա­նա­լու պա­րա­գան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Տխրու­թեան, ցա­ւե­րու եւ վիշ­տե­րու հո՜վ մը կը փչէ շատ ան­գամ մար­դուս վրայ, մա­նա­ւանդ երբ ան յոգ­նած է կեան­քի դժուա­րու­թիւն­նե­րուն, նե­ղու­թիւն­նե­րուն դի­մադ­րե­լու ջան­քե­րէն եւ պար­տուած՝ կեան­քի պայ­քա­րին մէջ։ 
Այս հո­վը ո՞ւր­կէ կու գայ, կա­րե­լի չէ գիտ­նալ, բայց ան կու գայ ա­նակն­կալ, չսպա­սուած եւ քիչ մըն ալ ան­բաղ­ձա­լի այ­ցե­լուի մը նման։

Շա­բա­թա­վեր­ջի տխուր ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րու լոյ­սին տակ՝ Շի­րա­կի թե­մա­կալ ա­ռաջ­նորդ Տ. Մի­քա­յէլ Եպսկ. Ա­ջա­պա­հեան հան­դէս ե­կաւ հե­տե­ւեալ յայ­տա­րա­րու­թեամ­բ։
Շուրջ եր­կու տաս­նա­մեակ Շի­րա­կի թե­մի ա­ռաջ­նոր­դի հայ­րա­կան խնամ­քը պէտք ե­ղա­ծէն ա­ւե­լի վա­յե­լած քա­նի մը ան­ձեր՝ Ար­մէն (Կո­րիւն) Ա­ռա­քե­լեան, Կա­րէն Պետ­րո­սեան, Ղա­րիպ Յա­րու­թիւ­նեան, Հայ­կա­րամ Դրմէեան, քա­ռա­սուն օր ա­ռաջ կա­մա­ւո­րա­պէս դուրս ե­կան Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Սուրբ Ե­կե­ղեց­ւոյ գա­ւի­թէն եւ այդ­պէս ալ չվե­րա­դար­ձան՝ հա­կա­ռակ մեր ան­թիւ յոր­դոր­նե­րուն եւ խրատ­նե­րուն։