Արխիւ

Յու­նուա­րի 14-ին, Ե­րեա­նի Ա­լեք­սանտր Սպեն­դիա­րեա­նի ա­նուան օ­փե­րա­յի եւ պա­լէի ազ­գա­յին ա­կա­դե­մա­կան թատ­րո­նին մէջ, չի­նա­կան Նոր տա­րուան ա­ռի­թով, տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Կան­սիւ նա­հան­գի եր­գի-պա­րի հա­մոյ­թի «Մե­տաք­սի ճա­նա­պարհ եւ ծա­ղիկ­նե­րու անձ­րեւ» խո­րագ­րով հա­մեր­գը:

Կա­զիան­թէ­պի մէջ ե­րէկ կան­խուե­ցաւ ա­հա­բեկ­չա­կան յար­ձա­կում մը։ Դէպ­քը պա­տա­հե­ցաւ քա­ղա­քի Անվ­տան­գու­թեան տնօ­րէ­նու­թեան մեր­ձա­կայ­քին։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Պատրիարքական Աթոռի հաւաքածոյէն անհետացած իւղանկարի հարցին շուրջ Հայաստանի զանգուածային լրատուութեան միջոցները վերջին օրերուն արձագանգ կը հանդիսանան նոր իրադարձութիւններու, ինչ որ ցաւով ու որոշ չափով ալ ընդվզումով կ՚ընկալուի Գումգաբուի շրջանակներուն կողմէ:
Քննչական կոմիտէն մասնագիտական եզրակացութիւններու հիման վրայ որոշած է կարճել հետաքննութիւնը եւ դիմանկարը վերադարձնել նոր «տիրոջ»:

Այս Կի­րա­կի Գում­գա­բուի մէջ տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Կեդ­րո­նա­կան վար­ժա­րա­նի ի նպաստ տա­րե­կան սի­րոյ սե­ղա­նը։ Ե­րէկ, տա­րե­կան մա­տա­ղօրհ­նու­թեան ըն­դա­ռաջ հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Ղա­լա­թիոյ խնա­մա­կա­լու­թեան ա­տե­նա­պետ Յա­րու­թիւն Է­պէօղ­լուն եւ ան­դամ­նե­րէն՝ Մի­նաս Գա­բը­սը­զը։ Հա­ճե­լի զրոյ­ցի ըն­թաց­քին Ղա­լա­թիոյ խնա­մա­կա­լու­թեան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը մե­զի ման­րա­մասն տե­ղե­կու­թիւն­ներ փո­խան­ցե­ցին դպրո­ցի պիւտ­ճէի ներ­կայ բարդ հա­ւա­սա­րակշ­ռու­թիւն­նե­րուն շուրջ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ­կա­յին բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան ան­թա­փանց խա­ւա­րի մը մէջ էր աշ­խարհ, ուր կա­րօ­տեալ­նե­րու ուղ­ղուած սի­րոյ ա­մէն ար­տա­յայ­տու­թիւն ան­տէր էր եւ ան­զօր, ուր կոր­սուած էր Աս­տու­ծոյ շնոր­հը եւ սէ­րը, երբ Կոյ­սը յղա­ցաւ եւ Աս­տուած՝ Ի՛նք մարմ­նա­ցաւ եւ մար­դա­ցաւ։ Այս կեր­պով «Աս­տուա­ծա­յայտ­նու­թիւն»ը ե­ղաւ հա­մայն մարդ­կու­թեան հա­մար փրկու­թի՛ւն։

ԵԱՀԿ-ի Մինսքեան խմբակի համանախագահները երէկ հանդէս եկան համատեղ յայտարարութիւնով մը:
Միջնորդները կը յորդորեն խստօրէն հետեւիլ Վիեննայի եւ Սեն Փեթերսպուրկի մէջ գոյացած համաձայնութիւններուն:

Լե­զուն ո­րով գրե­ցի երկ­րի ե­րե­սը քի­չեր
Կը կար­դա­յին զայն ար­դէն ու պակ­սե­ցան ա­նոնք ալ.
Հա­րիւր տա­րի ետք միայն իր այս ձե­ւով, այս սխալ
Կամ ճիշդ ձե­ւով ու հնչմամբ՝ լե­զուն ա­նուշ զոր խօ­սէր

Էին ա­նուշ տղաք­ներ, գու­ցէ խօ­սող չու­նե­նայ,
ՎԱ­ՀԱՆ ԹԷ­ՔԷԵԱՆ - 1942

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցւոյ Տաւուշի Թեմէն ներս առօրեան պայմանաւորուած է մահուկենաց բնոյթի սահմանային իրադարձութիւններով:
Առաջնորդարանը Հաղարծինի վանական համալիրէն ներս հիմնած է արտադրամաս մը, ուր գիւղացիներէն կը գնէ բերքը՝ պատրաստելու համար անուշի տեսակներ:

Յայտ­նի հա­մայն­քա­յին բա­րե­րար Ա­րէտ Եր­կա­նեան այ­ցե­լեց Վա­քըֆ­նե­րու խոր­հուր­դի մօտ փոք­րա­մաս­նու­թեանց ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Թո­րոս Ալ­ճա­նի գրա­սե­նեա­կը։ Ա­րէտ Եր­կա­նեան կամ­քէ ան­կախ պատ­ճառ­նե­րով չէր կրցած մաս­նակ­ցիլ ներ­կա­յա­ցու­ցի­չի գրա­սե­նեա­կի բաց­ման հա­ւա­քոյ­թին։