Արխիւ

Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Րէ­ճէպ Թայ­յիպ Էր­տո­ղան այ­սօր շփում­նե­րու կը ձեռ­նար­կէ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու մէջ, ուր կու տայ աշ­խա­տան­քա­յին այ­ցե­լու­թիւն մը։ 31 Մարտ-1 Ապ­րիլ թուա­կան­նե­րուն ան Ո­ւա­շինկ­թը­նի մէջ կը մաս­նակ­ցի Մի­ջու­կա­յին անվ­տան­գու­թեան Դ. գա­գա­թա­ժո­ղո­վին։ Հարկ է նշել, որ այս գա­գա­թա­ժո­ղով­նե­րը 2010 թուա­կա­նէն ի վեր տե­ղի կ՚ու­նե­նան Ո­ւա­շինկ­թը­նի մէջ եւ Թուր­քիա սկիզ­բէն ի վեր գոր­ծօն մաս­նակ­ցու­թիւն կը բե­րէ ա­նոնց։

Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան ժա­մա­նած է Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­ներ։ Նա­խա­գահ Սարգ­սեան Ո­ւա­շինկ­թը­նի մէջ 31 Մարտ-1 Ապ­րիլ թուա­կան­նե­րուն մաս­նակ­ցու­թիւն պի­տի բե­րէ Մի­ջու­կա­յին անվ­տան­գու­թեան գա­գա­թա­ժո­ղո­վին, որ կը կազ­մա­կեր­պուի չոր­րորդ ան­գամ։ Գա­գա­թա­ժո­ղո­վի տան­տէրն է ԱՄՆ-ի Նա­խա­գահ Պա­րաք Օ­պա­մա։ Այս գա­գա­թա­ժո­ղո­վին հրա­ւի­րուած է նաեւ Ատր­պէյ­ճա­նի Նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիեւ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​Օր­մա­նեան Պատ­րիար­քին ար­ձա­նը ե­րէկ բա­ցուե­ցաւ հա­մեստ ա­րա­րո­ղու­թիւ­նով մը։ Հա­զիւ քա­նի մը տաս­նեակ ե­րախ­տա­ւոր­ներ ներ­կա­յու­թիւն բե­րին հա­ւա­քոյ­թին։ Ընդ­հան­րա­պէս, նման ա­ռիթ­նե­րով կ՚օգ­տա­գոր­ծուի այն բա­նա­ձե­ւու­մը, թէ ար­ձա­նը կու գայ ան­մա­հաց­նել են­թա­կա­յին յի­շա­տա­կը։ Բնա­կա­նա­բար, այս պա­րա­գա­յին կա­րե­լի չէ օգ­տա­գոր­ծել այդ բա­նա­ձե­ւու­մը։ Ար­դա­րեւ, Օր­մա­նեան ար­դէն ան­մահ մըն է եւ իր ար­ձանն ալ, գու­ցէ, հա­մա­րուի ան­մա­հի մը կո­թո­ղը։

ԱՔ կու­սակ­ցու­թեան Իս­թան­պու­լի ե­րես­փո­խան Մեհ­տի Է­քէր, որ գիւ­ղատն­տե­սու­թեան նախ­կին նա­խա­րարն է, ե­րէկ յետ­մի­ջօ­րէին Պատ­րիար­քա­րան այ­ցե­լեց՝ շնոր­հա­ւո­րե­լու հա­մար մեր հա­մայն­քին Ս. Զատ­կի տօ­նը։

Յայտնի քանդակագործ Էրօլ Սարաֆեանի ստեղծագործութիւնը բառին բուն իմաստով կը պայմանաւորէ Պատրիարքական Աթոռի երանաշնորհ ու մեծանուն գահակալին խորհրդանշած կերպարը՝ սերունդներու յիշողութեան մէջ անոր ընկալման տեսանկիւնէն։
Մաղաքիա Արքեպիսկոպոս Օրմանեանի արձանը։
Շիշլիի գերեզմանատունէն ներս Պատրիարքական Ընդհանուր Փոխանորդ Փոխանորդ Տ. Արամ Արքեպիսկոպոս Աթէշեան հանդիսապետեց երէկուան բացման արարողութեան։

Զ. ՍՕ­ՆԱ

Թոռ­նի­կը կը ձայ­նէր մեծ­մօր. «Ե­կո՛ւր եաեա(x), տե՛ս քեզ շատ յու­զող պատ­կեր մը կայ հա­մա­կար­գի­չին մէջ»։ Երբ մեծ­մայ­րի­կը ակ­նո­ցը ա­ռած, մօ­տե­ցաւ թոռ­ա­նը՝ պար­զուած տե­սա­րա­նը իս­կա­պէս յու­զիչ եւ կեր­պով մը դաս­տիա­րա­կիչ էր մար­դոց հա­մար։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Հայաստանի մէջ նոր նախագիծ մը կեանքի կոչուած է։ Քանի մը տարիէն նոր շէնք կամ թաղամաս պիտի գոյանայ կեդրոնին մէջ, «Հին Երեւան» անունով: Ամէն մարդ անհամբերութեամբ կը սպասէ, թէ ինչ տեսք պիտի ունենայ «Հին Երեւան» անունը կրող այդ փողոցը, որու կառուցումը արդէն հաստատուած է պետական մակարդակով եւ աւարտին պիտի հասցուի նախատեսուած ժամկէտներուն մէջ:

Բրի­տա­նա­կան «Ին­տի­փեն­տընթ» օ­րա­թեր­թը կը հա­ղոր­դէ, որ 8-րդ դա­րուն ա­րա­բա­կան Օ­մա­յատ­նե­րու կայս­րու­թիւ­նը (661-750) աշ­խար­հի մե­ծա­գոյն կայս­րու­թիւնն էր եւ ստեղ­ծած էր ա­րուես­տի, գրա­կա­նու­թեան, ճար­տա­րա­պե­տու­թեան եւ գի­տու­թեան հա­րուստ ժա­ռան­գու­թիւն մը։

Ազ­գա­յին մե­ծա­նուն ու ան­մո­ռա­նա­լի բա­րե­րար Գա­լուստ Կիւլ­պէն­կեա­նի ծննդեան 147-րդ տա­րե­դար­ձը Մար­տի 23-ին նշուե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի մէջ։ Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ ո­գե­կոչ­ման ձեռ­նարկ մը, որ միեւ­նոյն ժա­մա­նակ ա­ռիթ հան­դի­սա­ցաւ Գա­լուստ Կիւլ­պէն­կեա­նի նկատ­մամբ ե­րախ­տա­գի­տա­կան զգա­ցում­նե­րու թար­մաց­ման։