Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ­կա­յին մտա­յին կազ­մու­թիւ­նը այն­պէս է որ մարդս չի կրնա՛ր պարզ կեր­պով, այ­սինքն՝ ա­ռանց զգա­լի՛ բա­նե­րու ա­նուն­նե­րը կամ բա­ռե­րը գոր­ծա­ծե­լու, բա­ցատ­րել մտքի կամ վե­րա­ցեալ ճշմար­տու­թիւն­նե­րու վե­րա­բե­րեալ գա­ղա­փար­ներ, հո­գե­ւոր ճշմար­տու­թիւն­ներ։

Ա­մե­րի­կեան Apple ըն­կե­րու­թեան 7-րդ սե­րուն­դի iPhone-ի ա­ռա­ջին խմբա­քա­նա­կը, ըստ չի­նա­կան լրա­տուա­մի­ջոց­նե­րու, ար­դէն ար­տա­հա­նուած է այլ եր­կիր­ներ: Մա­տա­կա­րա­րուած գրպա­նի հե­ռա­ձայն­նե­րու ընդ­հա­նուր թի­ւը 371 հա­զար է:

Աւստ­րա­լիոյ խորհր­դա­րա­նի 45 -րդ նս­տաշր­ջա­նին Կոլտշ­թէյն հա­մայն­քէն ե­րես­փո­խան ընտ­րուած Թիմ Ո­ւիլ­սըն ա­ռա­ջին խորհր­դա­րա­նա­կան ե­լոյ­թին ըն­թաց­քին խօ­սե­ցաւ իր հայ­կա­կան ար­մատ­նե­րուն մա­սին։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, ըստ տեղ­ւոյն ա­ւան­դու­թեան, ան խորհր­դա­րա­նա­կան իր ա­ռա­ջին ե­լոյ­թին ըն­թաց­քին անդ­րա­դար­ձաւ ար­մատ­նե­րուն եւ ըն­տա­նի­քի պատ­մու­թեան։

ՆԱ­ԹՕ-ի ընդ­հա­նուր քար­տու­ղար Եէնս Սթոլ­թեն­պերկ վա­ղը պի­տի ժա­մա­նէ Թուր­քիա։ Ան եր­կօ­րեայ շփում­ներ պի­տի ու­նե­նայ Ան­գա­րա­յի մէջ։

​Թուրք զինեալ ուժերը նպատակասլաց քայլերով յառաջ կը տանին «Եփրատի վահան» լայնածաւալ գործողութիւնները:
Ուաշինկթըն կը փափաքի Ռաքքայի համար աշխատիլ Անգարայի հետ, սակայն համամիտ չէ Սուրիոյ մէջ թռիչքներու փակ գօտիի մը ստեղծուելուն:

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի բարձր նա­խա­գա­հու­թեամբ, ե­րէկ, Ստե­փա­նա­կեր­տի մէջ սկսաւ Գե­րա­գոյն հո­գե­ւոր խոր­հուր­դի (ԳՀԽ) հեր­թա­կան ժո­ղո­վը։ Բաց­ման նիս­տին Նո­րին Սրբու­թիւ­նը ԳՀԽ­-ի հո­գե­ւո­րա­կան եւ աշ­խար­հա­կան ան­դամ­նե­րուն փո­խան­ցեց իր հայ­րա­պե­տա­կան օրհ­նու­թիւնն ու պատ­գա­մը։

Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի Նա­խա­գահ Բա­կօ Սա­հա­կեան ե­րէկ Ե­րե­ւա­նի մէջ հիւ­րըն­կա­լեց Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սին կող­մէ գլխա­ւո­րուած Գե­րա­գոյն հո­գե­ւոր խոր­հուր­դի (ԳՀԽ) ան­դամ­նե­րը, ո­րոնք ներ­կա­յիս կը գտնուին Ար­ցա­խի մէջ։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Լուսանկարիչ Դաւիթ Յակոբեանի «Պատմութիւններ ճանապարհէն» խորագրեալ անհատական ցուցահանդէսը ստեղծած է լայն ու դրական արձագանգ:
«Ինծի համար Արա Կիւլէրը շատ հարազատ է, սրտիս մօտ են՝ անոր քաղաքի դրուագները, իր նկարած Իսթանպուլի կեանքը»:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յա­ճախ կը խօ­սինք մարդ էա­կին մա­սին՝ որ իր ա­րար­չու­թե­նէն ի վեր միշտ «ան­ծա­նօթ» մըն է, թէ՛ իր էու­թեամբ, թէ՛ իր ա­րարք­նե­րով։ Տքթ. Ա­լեքս Գա­ռէլ, իր «Մար­դը՝ Սա Ան­ծա­նօ­թը» գիր­քին մէջ (1901) կ՚ու­սում­նա­սի­րէ մարդ էա­կը, բայց ան կը մնայ միշտ «ան­ծա­նօթ» մին­չեւ այ­սօր, որ­պէս ան­լու­ծե­լի «հարց» մը՝ իր մարմ­նա­կան, հո­գե­կան եւ մտա­յին էու­թեամբ։