Արխիւ

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Պոլսահայ ընկերամշակութային կեանքի մղիչ ուժերու շարքին են սանուց միութիւնները՝ մասնաւորապէս համայնքային լիսէներու սանուց միութիւնները։ Արդարեւ, հայկական վարժարանէ հասած սաներու պատկանելիութեան զգացումը առաւել չափով կ՚երթայ՝ իրենց աւարտած վերջին դպրոցին, ինչ որ գործնականօրէն կ՚ըլլայ լիսէն, համալսարանէն անմիջապէս առաջ։

Երէկ, Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան կիրակնօրեայ արարողութիւններուն նախագահեց եւ քարոզեց Պաքըրգիւղի Ծն. Ս. Աստուածածին եկեղեցւոյ մէջ, ուր պատարագիչն էր Տ. Շահէն Քհնյ. Օհանեան։ Ս. Սեղանին սպասարկեցին Արամ Սրկ. Պարոնեան եւ այլ դպիրներ։

ԶԱՐՄԻՆԷ Գ. ՊՕՂՈՍԵԱՆ

Ամանորի եւ Ս. Ծննդեան տօնական օրերու արձակուրդէն վերջ այսօր կը վերաբացուին մեր վարժարանները։ Այս փուլին կը հրատարակենք սփիւռքահայ վաստակեալ կրթական մշակ Զարմինէ Պօղոսեանի գրութիւնը, որու մէջ միահիւսուած են թէ՛ տօնական խորհուրդը եւ թէ հայ դպրոցի առաքելութեան նշանակութիւնը։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Անկասկած, որ վարը նշած բոլոր անուանները, իրենց յոբելենական թուարկումներով, մեր ժողովուրդի կեանքէն ներս մտած են եւ հո՛ն, իրենց մտքով եւ հոգիով, պատմական որոշ ու հարազատ կնիք ձգած: Նաեւ այս բոլոր անունները կ՚ապրին այսօր՝ իբրեւ մէկական ընտրեալներ մեր ազգին, որոնց խօսքն ու գործը կը փայլին ժամանակին հետ։

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

«Հմայքի տղան». այսպէս խորագրուած է յառաջաբանը վաղամեռիկ լիբանանահայ գրող Պետիկ Հերկելեանի (Պետրոս Հերեան) Երեւանի մէջ լոյս տեսած գիրքին: Հայրենի հանրածանօթ գրականագէտ Ալեքսանդր Թոփչեան Պետիկ Հերեանը նկատած է անոր մէկ քերթուածի վերնագրին նման եւ արժեւորած է 1987 թուականին կեանքէն հեռացած սփիւռքահայ գրողին գրական ուղին՝ քերթուածները, արձակը եւ մանաւանդ երգիծական գրութիւնները:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Տասնամեակներ առաջ Ֆրէյթակ անունով օտար գրող մը կը հրատարակէ «Նոր աշխարհ, աւետիս մարդկութեան» անունով աշխատութիւն մը, որուն պատմուածքներէն մէկուն մէջ կը ներկայացնէ չինացի մը. «Հմուտ չինացի մը, որ դաւանափոխ եղած է՝ ընդունելով քրիստոնէութիւնը, կ՚երթայ Միացեալ Նահանգներ՝ ուսումնասիրելու բողոքական աղանդները։

Յաճախ կ՚ըսուի, որ պատմութիւնը կրկնութիւն է. հապա կեանքը՞... Իւրաքանչիւր մարդ, խորքին մէջ, ունի իր պատմութիւնը եւ իւրաքանչիւրը կրկնութիւն չէ՞ միթէ. ունի սկիզբ ու վախճան... Միապաղա՞ղ... Մահկանացուին տրուած ժամանակը անսահմանափակ չէ։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Այսօր այս սիւնակով մեր սիրելի ընթերցողներու ուշադրութեան պիտի յանձնենք երջանկայիշատակ Գարեգին Ա. Յովսէփեանց Կաթողիկոսին Փրկիչին ծնունդին առիթով գրած մէկ քարոզը նոյնութեամբ, երբ ինք տակաւին վարդապետ էր: Քարոզը լոյս տեսած է
«Արարատ» պաշտօնական ամսագիր Հայրապետական Աթոռոյ, Սուրբ Էջմիածին, Տարի ԽԱ. Յունուար 1908, էջ 11-18:

Հարցազրոյց՝ Հայաստանի Ազգային ժողովի փոխ-նախագահ Իշխան Սաղաթելեանին հետ. «Ժողովուրդը պէտք է գիտնայ, թէ ի՛նչ ճանապարհով կ՚ընթանանք»:
«Մենք երբեք չենք ըսեր, որ մեր հարեւաններուն հետ յարաբերութիւններ պէտք չէ ունենանք, սակայն անոնք պէտք չէ ըլլան մեր կենսական շահերու եւ իրաւունքներու ուրացման հաշւոյն»: