Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մար­դուս ներ­քին միու­թիւ­նը կ՚են­թադ­րէ՝ հո­գիին եւ մար­մի­նին միու­թիւ­նը, ան­տե­սա­նե­լի եւ տե­սա­նե­լի ար­ժէք­նե­րու ներ­դաշ­նա­կու­թիւ­նը, ամ­բող­ջա­կա­նու­թիւ­նը։

«Սա­րեան» լա­րա­յին նուա­գա­րան­նե­րու քա­ռեա­կը վեր­ջերս հա­մեր­գով մը հան­դէս ե­կաւ Ե­րե­ւա­նի մէջ։ Սա ու­սու­ցո­ղա­կան ե­րաժշ­տա­կան հա­մեր­գա­յին ծրա­գիր մըն էր, որ նա­խա­տե­սուած էր պա­տա­նի­նե­րու հա­մար։

Ի­տա­լիոյ մէջ ե­րէկ տե­ղի ու­նե­ցաւ Սահ­մա­նադ­րու­թեան բա­րե­փոխ­ման հա­մար հան­րա­քուէ մը։ Կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը կը պա­հան­ջէր բարձ­րաց­նել իր լիա­զօ­րու­թիւն­նե­րը։ Կը հա­ղոր­դուի, որ ժո­ղո­վուր­դը ըն­թացք չէ տուած Սահ­մա­նադ­րու­թեան փո­փո­խու­թիւն­նե­րուն։

Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ճոն Քե­րի յայ­տա­րա­րեց, որ Իս­րա­յէլ որ­դեգ­րած է վտան­գա­ւոր ըն­թացք մը։ Ո­ւա­շինկ­թը­նի մէջ, Ռու­քինկ­զի կա­ճա­ռէն ներս կազ­մա­կեր­պուած ֆո­րու­մի մը ըն­թաց­քին Ճոն Քե­րի խօ­սե­ցաւ Իս­րա­յէլ-Պա­ղես­տին յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն շուրջ։

Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Մեւ­լիւտ Չա­վու­շօղ­լու շա­բա­թա­վեր­ջին շփում­ներ ու­նե­ցաւ Պա­քուի մէջ, ուր հիւ­րըն­կա­լուե­ցաւ ա­մե­նա­բարձր մա­կար­դա­կի վրայ։ Նա­խա­րա­րը ըն­դու­նուե­ցաւ Ատր­պէյ­ճա­նի Նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիե­ւի կող­մէ, ո­րու հետ ըստ պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րուն, կար­ծի­քի փո­խա­նա­կում­ներ տե­ղի ու­նե­ցան փո­խա­դարձ հե­տաքրք­րու­թեան ա­ռար­կայ խնդիր­նե­րու շուրջ։

Պէզ­ճեան Մայր վար­ժա­րա­նի Ծնո­ղաց միու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Գում­գա­բուի Պէզ­ճեան սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ընթ­րիք մը, ո­րու ըն­թաց­քին գոր­ծադրուե­ցաւ ե­րաժշ­տա­կան յայ­տա­գիր։ Տ. Զա­քէոս Ծ. Վրդ. Օ­հա­նեա­նի կող­մէ օրհ­նուած սե­ղան­նե­րուն շուրջ հա­մախմ­բուե­ցան ե­րե­կոյ­թի մաս­նա­կից­նե­րը, ո­րոնք խան­դա­վառ պա­հեր ապ­րե­ցան մե­նա­կա­տար Զէ­քե­րիա Իւն-­լի­ւի կող­մէ գոր­ծադ­րուած յայ­տագ­րով։

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Ան­շուշտ ա­սի­կա չի վե­րա­բե­րիր ընթացիկ աշ­խա­տա­նոց­նե­րու, սե­փա­կան կա­լուած­նե­րու եւ գրա­սե­նեակ­նե­րու, ուր հասկ­նա­լի կ՚ըլ­լայ մուտ­քի ար­գել­քը: Աշ­խար­հի վրայ կան այն­պի­սի վայ­րեր, շրջան­ներ, ուր չեն կրնար մտնել ոչ միայն սո­վո­րա­կան մահ­կա­նա­ցու­ներ, այ­-

լեւ՝ մե­ծա­հա­րուստ­ներ, բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տօ­նա­տար­ներ, ըն­կե­րա­յին բարձր դիր­քե­րու վրայ գտնուող  անձ­նա­ւո­րու­թիւն­ներ: Բնա­կա­նա­բար այս­պի­սի պա­րա­գա­նե­րու մար­դոց հե­տաքրք­րու­թիւ­նը ա­ւե­լի ու ա­ւե­լի կը սրի եւ ար­կա­ծախն­դիր­ներ կը փոր­ձեն թա­փան­ցել այդ վայ­րե­րը:

Հայ­կա­կան բա­րե­գոր­ծա­կան ընդ­հա­նուր միու­թեան (ՀԲԸՄ) հիմ­նադ­րու­թեան 110-ա­մեա­կին ձօ­նուած յո­բե­լե­նա­կան գոր­ծու­նէու­թիւն­նե­րու շար­քին եզ­րա­փա­կիչ փուլը այս օ­րե­րուն տե­ղի կ՚ու­նե­նայ Ե­րե­ւա­նի մէջ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Կը շա­րու­նա­կենք ա­նուն­նե­րու ի­մաստ­նե­րը եւ ծա­գում­նե­րը ներ­կա­յաց­նել, յատ­կա­պէս ցոյց տա­լու հա­մար, թէ «ա­նուն»ը ո՜ր­քան կա­րե­ւոր դեր կը խա­ղայ մար­դուս թէ՛ ան­հա­տա­կան-ներ­քին, թէ՛ հա­ւա­քա­կան-ար­տա­քին կեան­քին մէջ եւ թէ ի՛նչ­պէս կը նոյ­նա­նայ «ա­նուն»ը ինք­նու­թեան հետ։