Հոգե-մտաւոր

ՄՏԵՐՄՈՒԹԵԱՆ ՄԱՍԻՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Մտեր­մու­թիւն» բա­ռը ինք­նին կ՚են­թադ­րէ «եր­կուու­թիւն», եւ ոչ թէ՝ բազ­մու­թիւն։ Մտեր­մու­թիւ­նը բազ­մա­թիւ մար­դոց մի­ջեւ չ՚ըլ­լար, այլ՝ միայն եր­կու հո­գի­նե­րու մի­ջեւ՝ ո­րոնք կ՚ան­ջա­տուին ըն­կե­րու­թե­նէն, եւ ի­րենց ա­ռանձ­նա­րա­նին դու­ռը կը գո­ցեն ըն­կե­րու­թեան ե­րե­սին։

ԴԱՏՈՂՈՒԹԻՒՆ ԵՒ ՀԱՄՈԶՈՒՄ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Անհատը կ՚ապրի ծանօթներու եւ անծանօթներու միջավայրի մը մէջ՝ զոր սովորաբար կը կոչուի «ընկերութիւն»։ Այս շրջանակը կամ միջավայրը, այսինքն ընկերութիւնը մարդոց արարքներուն եւ ընդհանուր ընթացքին օրինաւորութիւնը եւ պատշաճութիւնը հաստատող եւ կամ ժխտող հակասութիւններ ունի. զանոնք «օրէնք» անուանել թերեւս զօրաւոր կերպով որակել պիտի ըլլար։

ԿՈՐՈՒՍՏԻ ՍԱՀՄԱՆԻՆ ՎՐԱՅ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Արթուն եւ պատրաստ եղէք, որովհետեւ ձեր թշնամին՝ Սատանան առիւծի պէս մռնչելով կը շրջի եւ կլլելու համար մէկը կը փնտռէ։ Հաստատուն հաւատքով դէմ դրէք անոր, գիտնալով որ աշխարհի մէջ բոլոր ձեր եղբայրներն ալ նոյն չարչարանքներէն կ՚անցնին», կ՚ըսէ Պետրոս Առաքեալ իր ընդհանրական առաջին նամակին մէջ. (Ա ՊԵՏՐ. Ե 8-9)։

ՀՊԱՐՏՈՒԹԵԱՆ ՄԱՍԻՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ամբարտաւան աչքերը եւ հպարտ սիրտը եւ ամբարիշտներուն լոյսը մեղք են։ Աշխատասէր մարդուն ծրագիրները իրաւամբ առատութիւն կը բերեն, բայց ամէն արտորացող միայն կարօտութիւն կը բերէ», կ՚ըսէ Առակախօսը. (ԱՌԱԿ. ԻԱ 4-5)։

ՉԱՐ ՄԱՐԴ ԲԱՐԻ ՄԱՐԴ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Չար մարդ մըն է ան՝ որ հոգ չէ թէ՝ ո՛րքան բարի եղած էր անցեալին մէջ, այժմ, օր ըստ օրէ, աւելի չար կ՚ըլլայ. եւ բարի մարդ մըն է ան՝ որ հոգ չէ թէ՝ ո՛րքան չար եղած էր անցեալին մէջ, այժմ, օր ըստ օրէ, աւելի բարի՛ կ՚ըլլայ», կ՚ըսէ John Dewey։

ՀԱՅՐԵՐՈՒ ՕՐ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Հայր»ը հսկայական ծառի մը կը նմանի՝ շո՛ւքը կը բաւէ։ Եւ իսկապէս «հայր»ը սի՛ւնն է ընտանիքին՝ որուն հիմը կը կազմեն հայրը եւ մայրը միասին։

ՀԱՒԱՏՔՈՎ ԱՊՐԻԼ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Քրիստոս Աստուծոյ պարգե՛ւն է մարդկութեան։
Ան պարգեւ մըն է մարդկութեան՝ ո՛չ թէ մարդկութեան որեւէ արժանիքին համար, այլ՝ Աստուծոյ սէրը ապացուցանելու համար։ Արդարեւ, Աստուած սիրեց աշխարհը եւ անոր տուաւ իր պարգեւը՝ Իր Միածին Որդին։

ՄԽԻԹԱՐ ՀԵՐԱՑԻԻ ԿԵԱՆՔԷՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մխիթար Հերացի (1110-1200) հայ բժշկութեան հիմնադիր, հայ մեծ գիտնական եւ ԺԲ դարու մե՛ծ մարդասէր մըն է։ Ծննդեան եւ մահուան թուականներու մասին յստակ տեղեկութիւն չկայ, թէեւ 1110, բայց 1120, կամ նոյեմբեր 11, 1118։

Էջեր