Արխիւ

Նոր Ջուղայէն սերած Միրմանեան գերդաստանի իտալաբնակ վերջին ժառանգին տեղին նախաձեռնութիւնը:
Մանուելա Սալվինի տէ Գիրակ Միրման պարգեւատրուեցաւ Մատենադարանի յուշամետայլով՝ Տէր-Ղեւոնդեանի ձեռամբ:

Գա­րա­կէօ­զեա­նի ըն­տա­նի­քին նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի ու­նե­ցաւ «Բե­մը քեզի կը սպա­սէ… դուն ալ մաս­նակ­ցէ» կար­գա­խօ­սով կազ­մա­կերպուած ե­րաժշ­տա­կան մա­րա­թո­նը, որ չոր­րորդն էր իր տե­սա­կին մէջ։

Վե­նե­տի­կի իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը կը պատ­րաս­տուին քա­ղա­քին մէջ տե­ղադ­րել  յա­տուկ սար­քա­ւո­րում­ներ, ո­րոնց մի­ջո­ցով պի­տի ո­րո­շեն ի­րենց այ­ցե­լող զբօ­սաշր­ջիկ­նե­րու ո­րոշ թի­ւը:

Եւրոմիութիւնը եւ Հայաստան յառաջիկայ շրջանին պիտի ձեւաւորեն օդագնացութեան ընդհանուր գօտի մը:
Ապագայ համաձայնութեան շնորհիւ երկիրը պիտի ունենայ արտաքին աշխարհին հետ կապուելու աւելի լայն հնարաւորութիւն, կը նախատեսուին նաեւ զեղչեր՝ տոմսերու սակագիներուն մէջ: «Բաց երկնքի» քաղաքականութեան արդիւնքները:

Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի լուծման ուղղեալ բանակցութիւնները շարունակուեցան Մոսկուայի մէջ:
Սէրկէյ Լաւրով, Եդուարդ Նալպանտեան եւ Էլմար Մամէտեարով որոշեցին շփումները շարունակել քննարկուած հարցերուն շուրջ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Լի­բա­նա­նի Նա­խա­գահ զօ­րա­վար Մի­շէլ Աուն, վեր­ջերս պատ­կե­րասփ­ռուած խօսք մը ար­տա­սա­նե­լով՝ երկ­րի խորհրդա­րա­նէն պա­հան­ջեց մէկ ամ­սուան հա­մար սա­ռեց­նել իր աշ­խա­տանք­նե­րը: Նախ­քան նա­խա­գա­հին կա­տա­րած «մի­ջամ­տու­թիւ­ն­»ը, երկ­րին մէջ կը տի­րէր բա­ւա­կան լա­րուած մթնո­լորտ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Զա­տի­կէն յե­տոյ եր­րորդ Կի­րա­կին ծա­նօթ է «Աշ­խար­հա­մատ­րան Կի­րա­կի» ա­նու­նով։ Այս Կի­րա­կին նաեւ Յի­նանց եր­րորդ Կի­րա­կին է եւ սո­վո­րա­բար կը կո­չուի նաեւ՝ «Կա­նանչ Կի­րա­կի»։ Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ յա­տուկ յի­շա­տա­կու­թիւն մըն է այս Կի­րա­կին՝ որ կը մտա­բե­րէ կեան­քի խոր­հուր­դը, վե­րա­կեն­դա­նու­թիւ­նը եւ վե­րած­նուն­դը ամ­բողջ բնու­թեան եւ ան­շուշտ՝ մա՛ր­դուն։

«Եւ­րո­տե­սիլ-2017» եր­գի մրցոյ­թին Հա­յաս­տա­նը պի­տի ներ­կա­յաց­նէ մե­ներգ­չու­հի Ար­ծուիկ Յա­րու­թիւ­նեան, որ ե­րէկ մամ­լոյ ա­սու­լիս մը սար­քեց Ե­րե­ւա­նի մէջ։ «Ար­մէնփ­րէս» գործակալու­թեան հա­ղոր­դում­նե­րով, ան ամ­փոփ տե­ղե­կու­թիւն­ներ տուաւ նա­խա­պատ­րաս­տա­կան աշ­խա­տանք­նե­րուն շուրջ եւ ընդգ­ծեց, թէ պի­տի ջա­նայ ը­նել լա­ւա­գոյ­նը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Գնա­լը կղզին՝ այն ե­րա­զա­յի՜ն վայ­րը, այն քաղցր յի­շա­տակ­նե­րու անս­պառ ա­կը, խա­ղա­ղու­թեան եւ եր­ջան­կու­թեան խորհր­դա­նի­շը, շա­տե­րու հա­մար կեան­քի ա­մե­նէն գե­ղե­ցիկ շրջան­նե­րուն վկան, հան­դար­տու­թիւն, ան­դոր­րո­թիւն եւ ան­շուշտ հո­գե­կան բա­ւա­րա­րու­թիւն եւ վստա­հու­թիւն ներշն­չող, ա­պա­հով ա­պաս­տա­րա­նը խռո­ված, յու­զուած, այ­լայ­լած հո­գի­նե­րու…։