Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ան­ցեա­լի մա­սին տե­ղե­կու­թիւն ու­նե­նալ, մա­նա­ւանդ ան­ցեա­լը ար­ժա­նա­հա­ւատ անձ­նա­ւո­րու­թիւն­նե­րու վկա­յու­թեամբ ու­սում­նա­սի­րել եւ դի­տել, նկա­տե­լի է, որ ներ­կան շատ ա­ւե­լի հասկ­նա­լի եւ դիւ­րու­թեամբ ըմբռ­նե­լի կ՚ը­նէ, քա­նի որ ան շատ ա­ւե­լի յստակ կը տես­նուի։ Այդ իսկ պատ­ճա­ռով է որ ան­ցեա­լին պէտք է կա­րե­ւո­րու­թիւն ըն­ծա­յուի։

Ժան-Մարք Էյրօ տեսակցեցաւ Լիբանանի քրիստոնեայ հոգեւոր առաջնորդներուն հետ:
Ֆրանսայի արտաքին գործոց նախարարին հետ զրոյցին ներկայ էր նաեւ Արամ Ա. Կաթողիկոս:

Գոց շու­կա­յի մէջ սկիզբ ա­ռած է վե­րա­նո­րո­գու­թեան լայ­նա­ծա­ւալ աշ­խա­տանք­նե­րու ծրա­գիր մը։ Ե­րէկ ար­դէն այդ գոր­ծըն­թա­ցին պաշ­տօ­նա­կան մեկ­նար­կը տրուե­ցաւ։

Անգ­լիոյ Է­լի­զա­պէթ Բ. թա­գու­հին երկ­րի նոր կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը կազ­մե­լու պաշ­տօ­նը յանձ­նեց Պահ­պա­նո­ղա­կան կու­սակ­ցու­թեան նո­րըն­տիր ա­ռաջ­նորդ Թե­րե­զա Մէ­յին։ Այս վեր­ջի­նը դար­ձած է Մարկ­րիթ Թե­չը­րէ քսան­հինգ տա­րի վերջ անգ­լիոյ վար­չա­պե­տի պաշ­տօ­նը ստանձ­նած ի­գա­կան սե­ռէ ա­ռա­ջին գոր­ծի­չը։

Ե­րե­ւա­նի մէջ կը շա­րու­նա­կուի «Ոս­կէ ծի­րան» շար­ժան­կա­րի մի­ջազ­գա­յին 13-րդ փա­ռա­տօ­նը, որ ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թեան կ՚ար­ժա­նա­նայ շար­ժան­կա­րի աշ­խար­հին կող­մէ։

ԱՔ Կուսակցութեան նահանգային մասնաճիւղերու ղեկավարներուն 110-րդ ընդլայնուած կազմով ժողովը՝ Անգարայի մէջ:
Վարչապետ Պինալի Եըլտըրըմի խօսքերով՝ Իսրայէլէն եւ Ռուսաստանէն վերջ, Թուրքիա կը ջանայ յարաբերութիւնները բնականոնացնել նաեւ Սուրիոյ հետ:

Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ճոն Քե­րի այ­սօր կ՚այ­ցե­լէ Մոս­կուա։ Օ­րուան երկ­րորդ կէ­սին ան կը հաս­նի Ռու­սաս­տա­նի մայ­րա­քա­ղա­քը, ուր կը հիւ­րըն­կա­լուի իր պաշ­տօ­նակ­ցին՝ Սէր­կէյ Լաւ­րո­վի կող­մէ։ Ա­մե­րի­կա­ցի պե­տա­կան քար­տու­ղա­րը կը տե­սակ­ցի նաեւ Ռու­սաս­տա­նի Նա­խա­գահ Վլա­տի­միր Փու­թի­նի հետ։

ՏՔԹ. ՃՕՐՃ ԲԱՐ­ՍԵ­ՂԵԱՆ

Ոե­ւէ մէ­կուն «խօսք զար­նել» չէ նպա­տակս, պար­զա­պէս միու­թե­նա­կան գոր­ծու­նէու­թեանս ան­ցեա­լէն դրուագ մըն է հե­տե­ւեա­լը, որ յա­ճախ կը պա­տա­հի, եւ են­թա­կայ է ա­պա­գա­յին ալ կրկնուե­լու։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնու­թեան մէջ հա­կա­դիր ու­ժեր են չա­րը եւ բա­րին՝ մէ­կը ժխտա­կան, միւ­սը դրա­կան։ Մէ­կը՝ վնա­սա­կար, միւ­սը՝ օգ­տա­կա՛ր։ Եւ բա­րին չա­րին դար­մանն է միշտ, ո­րուն կա­րե­լի է ը­սել նաեւ՝ սխա­լի մը սրբագ­րու­թիւ­նը։