Արխիւ

Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի Նա­խա­գահ Բա­կօ Սա­հա­կեա­նի բան­բեր Դա­ւիթ Պա­պա­յեան նա­խըն­թաց օր անդ­րա­դար­ձաւ զուի­ցե­րահ­պա­տակ սփիւռ­քա­հայ յայտ­նի գոր­ծա­րար ու բա­րե­րար Վար­դան Սըր­մա­քէ­շի դէմ «Էն­թեր­փոլ»ի մի­ջո­ցաւ մի­ջազ­գա­յին հե­տա­խու­զում յայ­տա­րա­րուե­լուն։

Կրաս­նո­տա­րի հայ­կա­կան կեան­քը տա­րուէ տա­րի կ՚աշ­խու­ժա­նայ եւ կ՚ո­րա­կա­ւո­րուի՝ ի հե­ճուկս աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ոչ այն­քան բա­րեն­պաստ մի­տում­նե­րու: Մերթ ցաւ կը զգաս, գի­տակ­ցե­լով, որ ա­տի­կա մա­սամբ Մայր հայ­րե­նի­քէն շա­րու­նա­կուող ար­տա­գաղ­թի հա­շուին է, մերթ ալ կը մխի­թա­րուիս, որ հայ­րե­նա­սի­րա­կան տրա­մադ­րու­թիւն­նե­րը ան­վի­ճե­լի վե­րելք կ՚ապ­րին, եւ վե­րա­դարձ­նե­րու բեր­քա­ռատ ժա­մը եր­բե­ւէ կ՚այ­ցե­լէ Ա­ւե­տեաց եր­կիր:

Ան­գա­րա­յի ղե­կա­վա­րու­թիւ­նը այ­սօր կը հիւ­րըն­կա­լէ ար­տա­սահ­մա­նէն շարք մը բարձ­րաս­տի­ճան այ­ցե­լու­ներ։ Ճա­բո­նի Վար­չա­պետ Շին­զօ Ա­պէ շփում­ներ կ՚ու­նե­նայ Թուր­քիոյ մէջ՝ ըն­դու­նուե­լով Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Րէ­ճէպ Թայ­յիպ Էր­տո­ղա­նի կող­մէ։

Սա­գօ Ա­րեան կը տե­ղե­կաց­նէ մե­զի.-

Ե­րէկ յետ­մի­ջօ­րէին եր­կու ա­հա­բեկ­չա­կան պայ­թում­ներ գրան­ցուե­ցան Պէյ­րու­թի մէջ: Անձ­նաս­պա­նա­կան պայ­թում­նե­րու մի­ջո­ցաւ ե­ղած ա­հա­բեկ­չու­թեան զոհ գա­ցին 43 քա­ղա­քա­ցի­ներ, մինչ վի­րա­ւո­րեալ­նե­րուն թի­ւը ան­ցաւ 230-ը:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​Հայ­կա­կան բա­րե­գոր­ծա­կան ընդ­հա­նուր միու­թիւ­նը (ՀԲԸՄ) վեր­ջին տա­րի­նե­րուն հա­մա­ցան­ցի վրայ ստեղ­ծած է հայ­կա­կան հա­մալ­սա­րան մը՝ www.avc-agbu.org։ Երբ հա­յոց ամ­բողջ Սփիւռ­քը ձուլ­ման լուրջ վտան­գի մը դէմ յան­դի­ման կը գտնուի, այս հա­մա­ցան­ցա­յին հա­մալ­սա­րա­նը մեծ կա­րե­ւո­րու­թիւն կը ներ­կա­յաց­նէ այդ հո­սան­քին դէմ պայ­քա­րե­լու եւ հա­յոց նոր սե­րուն­դին հա­մար իր ար­մատ­նե­րուն, ազ­գա­յին ժա­ռան­գու­թեան հետ շփման հնա­րա­ւո­րու­թիւն­ներ ըն­ձե­ռե­լու տե­սան­կիւ­նէն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեան­քը ու­նի ե­րեք ե­րե­սակ­ներ՝ ան­ցեա­լը, ներ­կան եւ ա­պա­գան։ Բայց մարդ կ՚ապ­րի միշտ ներ­կան, քա­նի որ ան­ցեա­լը այ­լեւս ի­րը չէ՛, ան­ցեա­լի վրայ ո­րե­ւէ ազ­դե­ցու­թիւն չի կրնար գոր­ծել, չի կրնար ապ­րիլ զայն, քա­նի որ ան­ցած է ան։ Իսկ ա­պա­գան՝ ան ալ ի­րը չէ՜, քա­նի որ ա­պա­գան ա­նո­րոշ է՝ ան­ծա­նօթ եւ անս­տո՛յգ։

Որ­պէս ծա­ռա­յու­թիւն հայ եր­գի ու ե­րաժշ­տու­թեան, Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռին կող­մէ հաս­տա­տուե­ցաւ նոր մա­տե­նա­շար մը՝ «Համ­բար­ձու­մեան մա­տե­նա­շա­ր» եւ հրա­տա­րա­կուե­ցաւ գե­ղա­տիպ հա­տոր մը եւս. «Մե­ղե­դի»։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Պէյրութի Հայկազեան հայագիտական համալսարանի հիմնադրութեան 60-ամեայ յոբելեանը առաջնահերթ ուշադրութեան կ՚արժանանայ հայ իրականութեան մօտ:
Անցեալ տարուան դրութեամբ այս բարձրագոյն ուսման հաստատութեան շրջանաւարտներուն թիւը արդէն հասած է 3200-ի:

«Ի­րաք-Շա­մի իս­լա­մա­կան պե­տու­թիւն» ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­ւոր­ման դէմ՝ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու կող­մէ գլխա­ւո­րուած մի­ջազ­գա­յին հա­մա­խո­հու­թիւ­նը կը պատ­րաս­տուի ի­րա­կա­նաց­նել լայ­նա­ծա­ւալ ու սաս­տիկ օ­դա­յին նոր գոր­ծո­ղու­թիւն­ներ։ Վեր­ջին օ­րե­րուն ցա­մա­քա­յին գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րու վե­րա­բե­րեալ պնդում­նե­րը հեր­քուե­ցան պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րուն կող­մէ, սա­կայն ներ­կա­յիս ար­դէն օ­րա­կար­գի վրայ են զա­նա­զան լու­րեր, ըստ ո­րոնց բա­ւա­կան հա­սուն­ցած է օ­դա­յին լայ­նա­ծա­ւալ գոր­ծո­ղու­թեան մը պատ­րաս­տու­թիւ­նը։