Արխիւ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Ռու­սաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց փոխ-նա­խա­րար Սէր­կէյ Ռիապ­քո­վի օ­րեր ա­ռաջ ը­րած յայ­տա­րա­րու­թիւ­նը քա­ղա­քա­կան ռում­բի տպա­ւո­րու­թիւն կը ձգէր տագ­նա­պին հե­տե­ւող բո­լոր կող­մե­րուն հա­մար: 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեծ պա­հոց շրջա­նի 5-րդ Կի­րա­կին սո­վո­րա­բար կը կո­չուի «Դա­տա­ւո­րի Կի­րա­կին»՝ օ­րուան Ճա­շու Ա­ւե­տա­րա­նին (ՂՈՒ­ԿԱՍ ԺԸ) գլխա­ւոր դէմ­քե­րէն՝ «Ա­նի­րաւ Դա­տա­ւոր»էն առ­նե­լով իր ա­նու­նը։

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան նա­խըն­թաց օր ըն­դու­նեց Է­սաեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հի Մա­րիամ Տրա­մէ­րեա­նը եւ նոյն միու­թեան հո­վա­նիին ներ­քեւ գոր­ծող «Մա­րալ» հա­մոյ­թի պա­րու­սոյց Կար­պիս Չափ­քա­նը։

ARA KOÇUNYAN

Ortaköy Meryem Ana Ermeni Kilisesi Vakfı Yönetim Kurulu tarafından dün cemaat basınında bir duyuru yayımlandı. JAMANAK Gazetesi tarafından vakfın adı kullanılarak asılsız haberlerin birden fazla tekrarlandığı iddia edilerek, kamuoyuna zorunlu bir açıklama yapılması uygun görülmüş. Bu zorunlu açıklamanın pek de fiyakalı bir sloganı var: Ne bağış, ne de destek.

ՅԱԿՈԲ ՄԻՔԱՅԷԼԵԱՆ

Նե­խած հո­գի­նե­րու եւ բթա­ցած ու­ղեղ­նե­րու տէ­րե­րը, ո­րոնք կը ղե­կա­վա­րեն աշ­խար­հը, թող ի­րենց գեր­բեռ­նա­ւո­րուած վի­ճա­կէն դա­դար առ­նե­լով` ի­րենց ուիս­քիի, վոտ­քա­յի ու ա­րա­բա­կան սուր­ճի բա­ժակ­նե­րը վայր­կեան մը վար դնեն ու աչ­քեր­նին սե­ւե­ռեն այս չամ­բող­ջա­ցած հնգա­մեայ տե­ղե­կա­գիր-հա­շուե­տուու­թեան վրայ ու շա­րու­նա­կեն ի­րենց հա­ճե­լի պա­հը: Կան­խաւ նե­րո­ղու­թիւն կը հայ­ցեմ, որ ի­րենց ըմ­պե­լի­քին մէջ լե­ղի կա­թե­ցու­ցի:

Մարդ­կա­յին ա­ռօ­րեան, որ­քան ալ ըլ­լայ ծան­րա­բեռ­նուած, եր­բեք ի վի­ճա­կի չէ ազ­դե­լու բնու­թեան վրայ։ Բնու­թիւ­նը ու­նի իր թա­փը, իր հոս­քը... Մարդ­կու­թեան եր­թը ի՛նչ որ ալ ըլ­լայ, ո՛ր մէկ ժա­մա­նա­կին ի՛նչ ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թիւն որ ալ ըլ­լայ, վեր­ջին հա­շուով՝ բնու­թիւնն է, որ կը պար­տադ­րէ ա­մէն ինչ։

Երեւանի Պետական համալսարանէն ներս յոբելենական փայլուն հանդիսութիւն:
Յակոբ Աւետիքեան պարգեւատրուեցաւ «Յակոբ Մեղապարտ» մետայլով Հրանոյշ Յակոբեանի կողմէ:

Ա­տա­մ­նա­բոյժ Մկտրիչ Կիւ­լէ­զեան նա­խըն­թաց օր այ­ցե­լեց Թոփ­գա­բուի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նը, ուր քննեց ա­շա­կերտ­նե­րը։

Յ.  ՀԵԼ­ՎԱ­ՃԵԱՆ

1965-ին մայրս կ՚աշ­խա­տէր պան­դո­կի մը մէջ:

Չկար­ծէք՝ ըն­դու­նա­րա­նին (réception) կամ piano bar-ին մէջ իբ­րեւ նուա­գա­ծու, ո­րով­հե­տեւ մայրս ո՛չ ու­սում ու­նէր, ո՛չ ալ դաշ­նակ նուա­գել գի­տէր. պար­զա­պէս սե­նեակ­նե­րը կը մաք­րէր, հա­կա­ռակ որ լաւ անգ­լե­րէն գի­տէր, նա­մակ գրե­լու չափ, բայց կ՚աշ­խա­տէր հա­մեստ գոր­ծեր: Կ՚աշ­խա­տէր զիս մեծցնե­լու հա­մար: