Արխիւ

​Իր բազ­մա­մեայ գոր­ծու­նէու­թեան եւ վի­րա­բու­ժու­թեան ծի­րէն ներս մեծ ներդ­րում ու­նե­նա­լուն հա­մար մար­դա­սէր եւ բա­րե­րար Փրոֆ. Գրի­գոր Երզն­կա­ցեան ար­ժա­նա­ցաւ Իր­լան­տա­յի Վի­րա­բոյժ­նե­րու թա­գա­ւո­րա­կան գո­լէ­ճի բարձ­րա­գոյն պար­գե­ւին՝ պա­տուա­ւոր ան­դա­մի կո­չու­մին:

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը այ­ցե­լու­թեան մը ձեռ­նար­կեց դէ­պի Ար­ցախ։ Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րը տե­ղե­կա­ցու­ցին, որ այ­սօր Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը մեկ­նած է Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի Հան­րա­պե­տու­թիւն։ Ստե­փա­նա­կեր­տի մէջ ան կը հիւ­րը­կա­լուի Ար­ցա­խի ղե­կա­վա­րու­թեան կող­մէ։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Սու­րիոյ իշ­խա­նու­թիւն­նե­րուն մօ­տիկ մէ­կէ ա­ւե­լի հե­ղի­նա­կա­ւոր ա­րա­բա­տառ թեր­թեր վեր­ջին օ­րե­րուն ռում­բի նման «պայ­թե­ցու­ցի­ն» այն լու­րը՝ Էր­տո­ղան-Է­սատ հա­ւա­նա­կան հան­դիպ­ման մը մա­սին: Շրջա­նա­ռուող լու­րե­րուն հա­մա­ձայն, հան­դի­պու­մը տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Մոս­կուա­յի մէջ, նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ՝ Ռու­սաս­տանի Նա­խա­գահ Վլա­տի­միր Փու­թի­նի:

​Թուրքիա-Գերմանիա յարաբերութիւններուն մէջ հայկական հարցը դարձեալ որոշիչ գործօնի վերածուած:
Պերլինի ղեկավարութիւնը կը շեշտէ, որ Պունտեստակի կողմէ ընդունուած բանաձեւը չունի պարտադիր բնոյթ:

ԲԺԻՇԿ ԿԱՐ­ՊԻՍ ՀԱՐ­ՊՈ­ՅԵԱՆ

Վի­զի ցա­ւը հի­ւան­դու­թիւն մը չէ, այլ` ախ­տան­շան մը, որ կը յայտ­նուի շատ մը հի­ւան­դու­թիւն­նե­րու եւ անբ­նա­կան ե­րե­ւոյթ­նե­րու պատ­ճա­ռով: Ժո­ղո­վուր­դին 25 տո­կո­սը կը գան­գա­տի վի­զի ցա­ւէ: Ա­նի­կա կը պա­տա­հի ո­րե­ւէ մէկ տա­րի­քի եւ եր­կու սե­ռե­րու մէջ, ա­ռանց խտրու­թեան:

Հա­յու­թեան ա­ռըն­չու­թիւ­նը Պէյ­րու­թի Ա­մե­րի­կեան Հա­մալ­սա­րա­նին (ՊԱՀ) ար­դէն ա­ւե­լի քան հա­րիւ­րա­մեայ պատ­մու­թիւն մը ու­նի: Դեռ Ե­ղեռն­էն իսկ ա­ռաջ, թէ՛ կիլ­իկ­իա­հայ եւ թէ ա­րեւմ­տա­հայ ու­սում­նա­տենչ երի­­տա­սարդ­ներ ու­սա­նել­ու կը ղրկուէին կամ կու գայ­ին այն ա­տեն Սիր­իըն Փրո­թեսթ­ընթ գոլ­ըճ կոչ­ու­ող այս ե­րախ­տա­շատ հաս­տա­տութ­իւն­ը:

«Ար­փա» հիմ­նար­կին կազ­մա­կեր­պու­թեամբ, Վա­հէ Պէր­պէ­րեա­նի եւ Վա­հիկ Փիր­համ­զէիի բե­մադ­րած «3 շա­բաթ Ե­րե­ւա­նում» ժա­պա­ւէ­նը Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու մէջ ա­ռա­ջին ան­գամ ըլ­լա­լով պի­տի ցու­ցադ­րուի յա­ռա­ջի­կայ Սեպ­տեմ­բե­րի 14-ին, Չո­րեք­շաբ­թի, Հո­լի­վու­տի «Egyptian Theatre»ի մէջ:

Մատենադարանի տնօրէնը անժամանակօրէն կնքեց իր մահկանացուն՝ յետ երկարատեւ հիւանդութեան:
Հայկական գիտական աշխարհը կը սգայ հեղինակաւոր միջնադարագէտ Հրաչեայ Թամրազեանի մահը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ե­թէ մարդս պէտք է պա­տաս­խա­նա­տո՛ւ ըլ­լայ իր գոր­ծո­ղու­թեան լաւ կամ վատ հե­տե­ւանք­նե­րուն հա­մար, ան պի­տի ու­նե­նայ ո՛չ միայն ո­րո­շեալ չա­փա­հա­սու­թիւն կամ կա­տա­րեալ տա­րիք, այ­սինքն՝ ա­ռողջ եւ հա­սուն մտա­ծու­թիւն, այլ նաեւ «կամ­քի ա­զա­տու­թիւն», կամ որ նոյնն է՝ «յօ­ժա­րա­կամ հա­ճու­թի՛ւն»։­