Արխիւ

Հանրապետութեան նախագահը այս առաւօտ տեսակցեցաւ ԱՄՆ-ի ղեկավարին հետ:
Էրտողան թէեւ երէկ չկրցաւ տեսակցիլ Փութինի հետ, սակայն Անգարա հետզհետէ կ՚ապահովէ միջազգային աջակցութիւնը՝ Մոսկուայի հետ առկայ ճգնաժամին շրջագծով:

Թուր­քիոյ Հան­րա­պե­տու­թեան 64-րդ կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը ե­րէկ վստա­հու­թեան քուէ ստա­ցաւ Ազ­գա­յին մեծ ժո­ղո­վին կող­մէ։ Վեր­ջին օ­րե­րուն կա­ռա­վա­րու­թեան ծրագ­րին շուրջ ծա­ւա­լուած քննար­կում­նե­րէն վերջ, ե­րէկ խորհր­դա­րա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ վստա­հու­թեան քուէար­կու­թիւն։

Իս­թան­պու­լի ե­րես­փո­խան Սե­լի­նա Տո­ղան (ՃՀՓ) ընտ­րուե­ցաւ Ազ­գա­յին մեծ ժո­ղո­վի Եւ­րո­միու­թեան հետ ներ­դաշ­նա­կեց­ման յանձ­նա­ժո­ղո­վի ան­դամ։ Ե­րէկ, խորհր­դա­րա­նի այդ յանձ­նա­ժո­ղո­վը գու­մա­րեց իր ա­ռա­ջին նիս­տը, ո­րու ըն­թաց­քին Շան­լըուր­ֆա­յի ե­րես­փո­խան Մեհ­մէտ Քա­սըմ Կիւլ­փը­նար (ԱՔ կու­սակ­ցու­թիւն) ընտ­րուե­ցաւ յանձ­նա­ժո­ղո­վի նա­խա­գահ։

«Ա­րե­ւելք» կայ­քէ­ջին վրայ կը կար­դանք.-
Այս տա­րուան ըն­թաց­քին եր­կու ան­գամ Ֆրան­սա­յի մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Փա­րի­զը հա­րուա­ծած ա­հա­բեկ­չու­թիւ­նը Եւ­րո­պա­յի սիր­տը դար­ձուց ա­ւե­լի մերկ ու թա­փան­ցիկ՝ վտան­գին դի­մաց: Ու գաղտ­նիք ալ չէ, որ այ­սօր Եւ­րո­պա «ներ­խու­ժած» ան­պատս­պար­նե­րու շար­քե­րուն մէջ կան մեծ թի­ւով ծրա­գիր-ա­հա­բե­կիչ­ներ:

Փա­րի­զի մէջ այ­սօր տե­ղի կ՚ու­նե­նայ ՄԱԿ-ի Հա­մաշ­խար­հա­յին կլի­մա­յի գա­գա­թա­ժո­ղո­վը։ Ֆրան­սա­յի Նա­խա­գահ Ֆրան­սու Օ­լան­տի տան­տի­րու­թեամբ, մայ­րա­քա­ղա­քի մեր­ձա­կայ Պուր­ժէի մէջ հա­մախմ­բուած են աշ­խար­հի 130 եր­կիր­նե­րէ պե­տու­թիւն­նե­րու կամ կա­ռա­վա­րու­թիւն­նե­րու ղե­կա­վար­ներ։

Թուրքիա-Եւրոմիութիւն յարաբերութիւններուն շրջագծով երէկ նոր էջ մը բացուեցաւ Պրիւքսէլի մէջ:
Անգարա 3 միլիառ եւրօ օժանդակութիւն պիտի ստանայ գաղթականներուն համար: Բանակցութիւններուն գծով շուտով պիտի բացուի գլուխ մը: Առանց վիզայի մուտքի հեռանկարը յստակացած:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յա­ճախ կ՚ը­սենք ու կը լսենք, թէ ա­ռող­ջու­թիւ­նը կա­րե­ւո՛ր է մար­դուս հա­մար, եւ ա­ռող­ջու­թեան ա­ռաջ­նա­կարգ տե­ղը կու տանք կեան­քի գո­յա­պահ­պան­ման ու գո­յա­տեւ­ման հա­մար։ Բայց ընդ­հան­րա­պէս ի մտի կ՚ու­նե­նանք մարմ­նա­կան-ֆի­զի­քա­կան ա­ռող­ջու­թիւ­նը եւ շատ ան­գամ կ՚ան­տե­սենք հո­գիի ա­ռող­ջու­թիւ­նը՝ որ նո՛յն­քան կա­րե­ւոր է մար­դուս հա­մար, քա­նի որ մարդս մար­մի­նով եւ հո­գիով «ամ­բող­ջու­թիւն» մը կը կազ­մէ։

Ե­րե­ւա­նի «Չայ­քովս­քի» ե­րաժշ­տա­կան միջ­նա­կարգ մաս­նա­գի­տա­կան դպրո­ցի սա­նե­րը նուա­գե­ցին «Նուի­րէ կեանք» հիմ­նադ­րա­մի շա­հա­ռու ե­րա­խա­նե­րուն հա­մար։ Ա­րամ Խա­չա­տու­րեա­նին ձօ­նուած մի­ջազ­գա­յին փա­ռա­տօ­նի շրջա­նակ­նե­րէն ներս, մե­ծա­նուն եր­գա­հա­նի Ե­րե­ւա­նի տուն-թան­գա­րա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ այս հա­մեր­գը, որ ա­նուա­նուած էր «Յոյ­սի ե­րաժշ­տու­թիւն»։

Ոչ եւս է հայ գրականութեան երախտաշատ սպասաւորներէն մին՝ բանաստեղծ Չարեհ Խրախունի:
Ստեղծագործական վիթխարի ժառանգ մը թողած գրողը յաւերժութեան ճանապարհը կը բռնէ՝ բոլորի բիւր յարգանքով: