Արխիւ

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Արամ Խաչատրեանի Երեւանի տուն-թանգարանի տնօրէնուհի Արմինէ Գրիգորեան յատուկ հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
«Մենք բոլորս միասին ենք՝ կարեւոր չէ, թէ աշխարհի ո՛ր անկիւնը կը գտնուինք, մեր երակներուն մէջ նոյն արիւնը կը հոսի»:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Ան­ցեալ շա­բաթ Լի­բա­նա­նի քա­ղա­քա­կան թիւ մէկ օ­րա­կար­գը Ա­րա­բա­կան ծո­ցի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան եր­կիր­նե­րու կող­մէ հրա­պա­րա­կուած յայ­տա­րա­րու­թիւնն էր, ո­րով «Հիզ­պուլ­լահ» կը ճանչ­ցուէր որ­պէս ա­հա­բեկ­չա­կան կազ­մա­կե­րու­թիւն, այդ­պէ­սով ան­նա­խըն­թաց լա­րուա­ծու­թիւն ստեղ­ծե­լով սիւն­նի աշ­խար­հին եւ Լի­բա­նա­նի մի­ջեւ:

Թուրքիա-Ուքրայնա Բարձր մակարդակով ռազմավարական համագործակցութեան խորհուրդի Ե. ժողովը:
Թէ՛ Էրտողան եւ թէ Փորոշենքօ Ռուսաստանին ուղղեալ խիստ պատգամներ փոխանցեցին Անգարայէն:

Վե­րի լու­սան­կա­րին մէջ կ՚ե­րե­ւի Աս­քա­նազ Նա­զա­րէ­թի Մա­նու­կեան, որ ե­ղած է Վա­նի պատ­մա­կան Այ­գես­տան թա­ղա­մա­սէն։

Ռու­սաս­տա­նի մէջ ստեղ­ծա­գոր­ծող հա­յազ­գի տի­զայ­նըր Ա­լեք­սանդր Սի­րա­դե­կեան (Aleksander Siradekian) Ֆրան­սա­յի մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Փա­րի­զի մէջ ըն­թա­ցող Նո­րա­ձե­ւու­թեան շաբ­թուան շրջա­նակ­նե­րէն ներս ներ­կա­յա­ցու­ցած է իր ստեղ­ծած հան­րա­յայտ «պո­չի­կա­ւոր» կօ­շիկ­նե­րու ա­ռանձ­նա­յա­տուկ հա­ւա­քա­ծոն:

Վաղը, Ռու­սաս­տա­նի Պատ­մու­թեան թան­գա­րա­նին մէջ պի­տի բա­ցուի «Հա­յաս­տան. լի­նե­լու­թեան ա­ռաս­պել­ներ» խո­րագ­րեալ ցու­ցա­հան­դէս մը։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, այս ցու­ցա­հան­դէ­սին շրջագ­ծով պի­տի ներ­կա­յա­ցուի ա­ւե­լի քան 160 ցու­ցան­մոյշ՝ Հա­յաս­տա­նի Պատ­մու­թեան թան­գա­րա­նէն, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի թան-­գա­րան­նե­րէն եւ Ե­րե­ւա­նի Մա­տե­նա­դա­րա­նէն։

Թուր­քիոյ հա­յոց 84-րդ պատ­րիարք Տ. Մես­րոպ Արք. Մու­թա­ֆեա­նին հա­մար ե­րէկ խնա­մա­տար (vasi) մը նշա­նա­կուե­ցաւ դա­տա­կան իշ­խա­նու­թիւն­նե­րուն կող­մէ ար­ձա­կուած վճի­ռով։ Մեր հա­մայն­քէն չորս ան­հատ­նե­րու՝ Թա­դէոս Պէ­պէ­քի, Յա­րութ Էօ­զէ­րի, Նա­զար Պի­նաթ­լըի եւ Տքթ. Ար­թին Մե­ծա­տու­րի կող­մէ բա­ցուած դա­տի ար­դիւն­քին՝ պատ­րիար­քին հա­մար խնա­մա­տար նշա­նա­կուե­ցաւ տի­րա­մայր Մա­րի Մու­թա­ֆեան։

Վեր­ջին թի­թե­ղա­շէն թա­ղե­րու փլու­զու­մը սկսաւ, փոր­ձե­լով ար­մա­տա­խիլ ը­նել մեր ան­ցեա­լի յի­շա­տակ­նե­րը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հե­տաքրք­րա­կան եւ նո՛յն­քան շա­հե­կան է թղթա­տել պատ­մու­թեան հին է­ջե­րը՝ ո­րոնք ուղ­ղա­կի եւ եր­բեմն ա­նուղ­ղա­կի կեր­պով խա­րիս­խը կը կազ­մեն ա­պա­գա­յի բազ­մա­թիւ դէպ­քե­րու եւ ըն­կե­րա­յին ե­րե­ւոյթ­նե­րու։ Մա­նա­ւանդ մեր ե­կե­ղե­ցա­կան պատ­մու­թեան մէջ կան այն­պի­սի ե­րե­ւոյթ­ներ՝ որ կեր­պով մը նա­խա­պատ­ճառ­նե­րը կազ­մած են յա­ռա­ջի­կայ դէպ­քե­րուն, ե­ղե­լու­թիւն­նե­րուն, ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րուն։