Արխիւ

Ռու­սա­կան «Կազփ­րոմ»ը ժա­մա­նա­կա­ւո­րա­պէս կը յե­տաձ­գէ իր մե­ծա­ծա­ւալ ծրա­գի­րը Թուր­քիոյ հետ։ Վեր­ջին օ­րե­րուն եր­կու եր­կիր­նե­րու մի­ջեւ լա­րուա­ծու­թիւն յա­ռա­ջա­ցած է Սու­րիոյ պա­տե­րազ­մին պատ­ճա­ռով։

Գեր­մա­նիոյ Վար­չա­պետ Ան­կե­լա Մեր­քէլ կրկնեց իր դիր­քո­րո­շու­մը այն մա­սին, թէ դէմ է Թուր­քիոյ Եւ­րո­պա­կան միու­թեան ան­դա­մակ­ցու­թեան։ Վար­չա­պե­տը այս մա­սին յայտ­նեց գերմանական ARD հե­ռա­տե­սի­լի կա­յա­նին մէջ սփռուած հա­ղորդ­ման մը մի­ջո­ցին, պատասխանելով Աննէ Վիլի հարցումին։

ՆԱ­ԹՕ-ի պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րար­նե­րը այ­սօր կը մէկ­տե­ղուին Պրիւք­սե­լի մէջ՝ քննար­կե­լու հա­մար Ռու­սաս­տա­նի կող­մէ Սու­րիոյ մէջ ի­րա­կա­նա­ցուած օ­դա­յին գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը։ Մինչ այդ, ՆԱ­ԹՕ-ի Ընդ­հա­նուր քար­տու­ղար Եէնս Շթոլ­թեն­պերկ յայ­տա­րա­րեց, թէ ՆԱ­ԹՕ պատ­րաստ է զի­նուոր ա­ռա­քե­լու Թուր­քիա՝ հա­րա­ւա­յին սահ­մա­նէն գա­լիք հա­ւա­նա­կան սպառ­նա­լիք­նե­րու դի­մաց պաշտ­պա­նե­լու հա­մար իր դաշ­նա­կի­ցը։ 

ՅԱԿՈԲ ՊԱԼԵԱՆ

​Բա­րե­միտ չըլ­լանք: Մեր հայ­րե­նի­քը եւ ժո­ղո­վուր­դը, Հա­յաս­տան եւ սփիւռք­ներ, են­թա­կայ ե­ղած են, եւ են, ան­դադ­րում նա­խա­յար­ձա­կում­նե­րու, ո­րոնք միայն զի­նուո­րա­կան չեն:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

«Զանգի» ծրագրի հեղինակ ճարտարագէտ Վահրամ Մարտիրոսեանի մասնաւոր յայտարարութիւնները՝ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
Հայաստանի արհեստագիտական տօնը՝ «ՏիճիԹէք Էքսփօ 2015» ցուցահանդէսը արժանացաւ հետաքրքիրներու ուշադրութեան:

«Փա­րոս» հան­դէ­սը ե­րէկ ի­րի­կուն կա­յա­ցած հան­դի­սու­թեամբ մը նշեց հրա­տա­րա­կու­թեան չոր­րորդ տա­րե­դար­ձը։ Այս առ­թիւ, Իս­թան­պու­լի մօտ Յու­նաս­տա­նի ընդ­հա­նուր հիւ­պա­տո­սու­թեան «Սիս­մա­նոկ­լիօ Մե­կա­րօ» կեդ­րո­նին մէջ բա­ցու­մը կա­տա­րուե­ցաւ ա­նուա­նի գե­ղան­կա­րիչ Սար­գիս Մու­րա­տեա­նի ցու­ցա­հան­դէ­սին, որ կո­չուած է «Ան­ցեա­լէն դէ­պի ա­պա­գայ» ա­նու­նով։

Ա­րե­ւե­լեան ե­կե­ղե­ցի­նե­րու գծով Պա­պա­կան նուի­րակ Կար­տի­նալ Լէո­նար­տօ Սանտ­րի, որ քա­նի մը օր ա­ռաջ Հա­յաս­տան կը գտնուէր՝ մաս­նակ­ցե­լու հա­մար Կիւմ­րիի Սրբոց Նա­հա­տա­կաց հայ կա­թո­ղի­կէ ե­կե­ղեց­ւոյ օծ­ման, յայ­տա­րա­րեց, թէ հա­ւա­նա­կան է, որ Հռո­մի Ֆրան­սիս­քոս Պա­պը Հա­յաս­տան այ­ցե­լէ յա­ջորդ տա­րի։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​Սեպ­տեմ­բե­րի վեր­ջին օ­րը ծննդեան տա­րե­դարձն է հայ գրա­կա­նու­թեան 20-րդ ­դա­րու լու­սա­ւոր դէմ­քե­րէն՝ տա­ղան­դա­ւոր բա­նաս­տեղծ Գէորգ Է­մի­նի (1919-1998)։
­Մարդ էա­կին նկատ­մամբ ան­կեղծ ու ան­հուն սէ­րը, իր ժա­մա­նա­կաշր­ջանն ու Դա­րու Ո­գին հա­յօ­րէն եր­գե­լու ներ­քին հու­րը եւ կեանքն ու աշ­խար­հը իր ողջ բջիջ­նե­րով շնչա­ւո­րե­լու ան­սանձ կիր­քը ե­ղան վա­րար աղ­բիւ­րը Գէորգ Է­մի­նի բա­նաս­տեղ­ծու­թեան:

Ա­րեւմ­տա­հայ գրա­կա­նու­թեան յա­ռա­ջա­տար ա­նուն­նե­րէն Զա­պէլ Ե­սա­յեա­նի «Մե­լի­հա Նու­րի հա­նըմ» նո­րա­վէ­պը հրա­տա­րա­կուե­ցաւ «Ա­րաս» հրա­տա­րակ­չու­թեան կող­մէ։ Գիր­քը հա­յե­րէ­նէ թրքե­րէ­նի թարգ­մա­նած է Մեհ­մէտ Ֆա­թիհ Ուս­լու։ Ե­սա­յեան իր այս նո­րա­վէ­պին մէջ կը պատ­մէ կնոջ մը մա­սին, որ Չա­նաք­քա­լէի պա­տե­րազ­մի օ­րե­րուն կը տա­րու­բե­րի եր­կու տղա­մար­դու հան­դէպ ապ­րած իր զգա­ցում­նե­րու մի­ջեւ։