Արխիւ

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու մէջ իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի ըն­տա­նի­քի հա­րա­զատ­նե­րէն Պե­թի Գօ­չու­նեան-Ա­ղա­ճան։ Այս վեր­ջի­նը դուստրն էր թեր­թիս ան­մո­ռա­նա­լի ա­ւագ խմբա­գիր Մար­տի­րոս Գօ­չու­նեա­նի եւ թոռ­նու­հին՝ թեր­թիս հիմ­նա­դիր­նե­րէն Սար­գիս Գօ­չու­նեա­նի։

Մինչ Արցախի ճակատին վրայ չեն դադրիր կրակոցները, Երեւան միջազգային հանրութեան կը ներկայացնէ նոր փաստեր:
Հայաստանի Պաշտպանութեան նախարարութիւնը ռազմական կցորդները տեղեակ կը պահէ շփման գծի իրավիճակին շուրջ:

Պա­քըր­գիւ­ղի Տա­տեան սա­նուց միու­թեան թա­տե­րա­խում­բը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան հան­դէս ե­կաւ ներ­կա­յա­ցու­մով մը։ «Hangisi babası» խա­ղը ներ­կա­յա­ցուե­ցաւ թա­ղի վար­ժա­րա­նի նո­րա­կա­ռոյց հա­մա­լի­րի «Տիգ­րան Կիւլ­մէզ­կիլ» սրա­հի եր­դի­քին տակ։ Ձեռ­նար­կին ներ­կայ գտնուե­ցան Պա­քըր­գիւ­ղի նախ­կին քա­ղա­քա­պետ Ա­թէշ Իւ­նալ Էր­զէն, Գա­րա­կէօ­զեան Տան խնա­մա­կա­լու­թեան ա­տե­նա­պետ եւ յայտ­նի հա­մայն­քա­յին բա­րե­րար Տիգ­րան Կիւլ­մէզ­կիլ, Պա­քըր­գիւ­ղի Ծնունդ Ս. Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Մե­սուտ Էօզ­տե­միր եւ իր ըն­կեր­նե­րը, Տա­տեան վար­ժա­րա­նի հիմ­նադ­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Ար­սէն Ար­շըք, տնօ­րէ­նու­հի Ա­լիս Պայ­րամ եւ բազ­մա­թիւ թա­տե­րա­սէր­ներ։

Պոլ­սոյ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի 82-րդ գա­հա­կա­լը՝ հո­գե­լոյս Շնորհք Պատ­րիարք Գա­լուս­տեան շա­բա­թա­վեր­ջին ո­գե­կո­չուե­ցաւ իր վախ­ճան­ման 25-րդ տա­րե­լի­ցին առ­թիւ։ Այս առ­թիւ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի հո­վա­նա­ւո­րու­թեան ներ­քեւ ան վեր­յի­շուե­ցաւ փա­ռա­շուք ձեռ­նար­կով մը, որ Շա­բաթ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ Գում­գա­բուի մէջ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեր սի­րե­լի՜ ըն­թեր­ցող բա­րե­կամ­նե­րը պի­տի յի­շեն՝ 9 Սեպ­տեմ­բեր 2015 թուա­կիր «ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ»ի այս սիւ­նակ­նե­րուն մէջ անդ­րա­դար­ձած էինք «ապ­շե­ցու­ցիչ դատ»ի մը, նոյն խո­րագ­րով։ Հա­կիրճ ակ­նարկ մը նե­տենք այդ գրու­թեան, որ պատ­մուածք մըն էր։

ԶԱՐՄԻԿ ՊՈՂԻԿԵԱՆ

​Սուր­ի­ա­կան տագ­նա­պի ա­ռա­ջին օ­րե­րէն, սուր­ի­ա­հա­յութ­եան, յատ­կա­պէս հա­լէ­պա­հա­յու­թեան մի­աս­նա­կան ո­գին ոչ միայն իր դրա­կան անդ­րա­դար­ձը պի­տի ու­նե­նար  դժուա­րու­թիւն­նե­րու դի­մա­կայ­ման կամ օ­ժան­դա­կու­թեան աշ­խա­տանք­նե­րու հա­մադր­ման վրայ, այ­լեւ ու­ղի պի­տի հար­թէր, որ սուր­իահայ հա­մայն­քը տագ­նա­պին նկատ­մամբ մէկ ու մի­աս­նա­կան կեց­ուածք որ­դեգ­րէ՝ հա­մայն­քի  եւ սուր­ի­ա­կան հայ­րե­նի­քի ընդ­հան­րա­կան շա­հե­րուն ծա­ռա­յե­լու, բայց մա­նա­ւանդ հա­մայն­քէն ներս ստեղ­ծե­լու հա­մե­րաշ­խու­թեան ու գոր­ծակ­ցու­թեան այն­պի­սի ա­ռողջ մթ­­նո­լորտ, որ պա­տե­րազ­մի յոր­ձա­նու­տին մէջ, հա­մայն­քը զերծ պա­հե­լով պա­ռակտ­ման ախ­տէն, վա­րա­կիչ պի­տի դառ­նար նա­եւ ե­րի­տա­սար­դա­կան միու­թիւն­նե­րուն հա­մար:

Ա­ԼԵՔՍ ԱՇ­ՃԵԱՆ

Ըն­կե­րա­բան­ներ ընդ­հան­րա­պէս մարդ­կու­թիւ­նը կը բաժ­նեն եր­կու գլխա­ւոր խում­բե­րու՝ ա­ռաջ­նորդ­ներ եւ հե­տե­ւորդ­ներ: Ե­րա­նե­լի է այն հա­ւա­քա­կա­նու­թիւ­նը, ազ­գը, ժո­ղո­վուր­դը, պաշ­տօ­նեա­նե­րը եւայլն, ո­րոնք ու­նին ար­դար եւ ի­մաս­տուն ա­ռաջ­նորդ­ներ կամ ղե­կա­վար­ներ: Պատ­մու­թիւ­նը, ինչ­պէս ն­­աեւ մեր ներ­կան, մե­զի յստակ ցոյց կու տան, որ երբ «գլու­խը» ա­ռողջ է, «մար­մին»ը իր լա­ւա­գոյն վի­ճա­կին մէջ կ­­՚ըլ­լայ:

Ի­տա­լա­ցի հե­տա­զօ­տող­ներ յա­ջո­ղած են տաս­նա­մեակ­ներ տե­ւած ո­րո­նում­նե­րու ար­դիւն­քին գտնել Վե­րած­նուն­դի դա­րաշր­ջա­նի հան­ճար­նե­րէն մէ­կուն՝ Լէո­նար­տօ տա Վին­չիի՝ 21-րդ դա­րուն ապ­րող բա­րե­կամ­նե­րը։

Հե­ղի­նակ՝ ՏԱ­ՃԱՏ Ծ. ՎՐԴ. ԵԱՐ­ՏԸ­ՄԵԱՆ
Գրա­խօ­սեց՝ ԶԱ­ՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐ­ԶՈՒ­ՄԱ­ՆԵԱՆ

«Հայ վա­նա­կա­նու­թեան պատ­մու­թիւ­նը եւ վար­դա­պետ­նե­րու դա­սա­կար­գը 2015» գիր­քը՝ ըն­տիր տպագ­րու­թեամբ, 165 է­ջե­րու մէջ պատմու­թիւ­նը կը ներ­կա­յաց­նէ Հայ Վա­նա­կա­նու­թեան, զու­գոր­դե­լով զայն ա­կա­դե­մա­կան աս­տի­ճա­նի ար­ժա­նի վար­դա­պետ­նե­րու դա­սա­կար­գին հետ, որ­պէս վաս­տակ եւ Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ վար­կին վա­յել բարձ­րա­ցում։