Արխիւ

Ֆրան­սա­յի մէջ հեր­թա­կան ան­գամ շրջա­նա­ռու­թեան մէջ կը դրուի հայ­կա­կան հար­ցին վե­րա­բե­րեալ նա­խա­գիծ մը։ Վեր­ջին օ­րե­րուն Ֆրան­սա­յի կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը ներ­կա­յա­ցուց օ­րէն­քի բա­նա­ձեւ մը, որ կը վե­րա­բե­րի ցե­ղաս­պա­նու­թեան վե­րա­բե­րեալ հա­յոց տե­սա­կէտ­նե­րու ժխտման քրէա­կա­նաց­ման։

Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ճոն Քե­րի ե­րէկ հե­ռա­խօ­սազ­րոյց­ներ ու­նե­ցաւ Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեա­նի եւ Ատր­պէյ­ճա­նի Նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիե­ւի հետ։

Ամենայն Հայոց Տ.Տ. Գարեգին Բ. Վեհափառ Հայրապետին նախագահութեամբ ԳՀԽ-ի ընդլայնուած կազմով ժողովը՝ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի մէջ:
Երուսաղէմի Պատրիարքութեան օժանդակութիւն պիտի ցուցաբերուի՝ Ս. Յարութեան տաճարէն ներս Տիրոջ լոյս գերեզմանի նորոգութեան ծրագրին Հայ Եկեղեցւոյ մասնակցութեան շրջագծով: Կազմակերպչական աշխատանքներ յառաջ կը տարուին՝ Եկեղեցական-ներկայացուցչական ժողովին ընդառաջ:

ՅԱ­ԿՈԲ ՄԻ­ՔԱ­ՅԷ­ԼԵԱՆ

Կեանքի մէջ ա­մենավատ բանը այն է, երբ  տագնապի մէջ, վտանգի դիմաց, կամ մահուկենաց օր­հասի պահե­րուն կը զգաս, որ մինակ ես, ան­տէր ես ու անտի­րա­կան, երբ կեանքիդ բո­լոր օ­րե­րը ե­ղած ես ըն­կե­րա­յին շրջա­նա­կի մէջ, սի­րած ես, օգ­նած ես, քա­ջա­լե­րած ես, պայ­քա­րած ես, փրկած ես, հա­սած ես բո­լո­րին, զո­հած ես ա­ռող­ջու­թիւն ու հան­գիստ, մո­մի պէս լու­սա­ւո­րած ես շրջա­պատդ ու հա­լած… ու այս բո­լո­րէն ետք, երբ «լի­նել-չլի­նե­լ»ու դա­մոկլ­եան սու­րը կախ­ուած է գլխա­վե­րեւդ, շուրջդ կը նա­յիս ու մարդ չես գտներ ձեռ­քէդ բռնող, վէրքդ կա­պող, յե­նակ ե­ղող, որ ոտ­քի կանգ­նիս. մի­նակ ես, ա­ռան­ձին, լքուած քու ճա­կա­տագ­րիդ…

Սա­մա­թիոյ ըն­տա­նի­քը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան ընթ­րիք մը կազ­մա­կեր­պեց Սա­հա­կեան-Նու­նեան վար­ժա­րա­նի լի­սէի բաժ­նի այս տա­րուան հունձ­քին հա­մար։ Հարկ է նշել, որ 2015-2016 կրթա­կան շրջա­նին Սա­հա­կեան-Նու­նեան լի­սէն ու­նի քա­ռա­սուն շրջա­նա­ւարտ։

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ մեր հա­մայն­քի տա­ղան­դա­ւոր ե­րի­տա­սարդ ա­կա­դե­մա­կան­նե­րէն Նազ­լը Թե­միր-Պէյ­լէ­րեան Փա­րի­զի մէջ ա­ւար­տած է իր տոք­թո­րա­կա­նը՝ մաս­նա­գի­տա­նա­լով ըն­կե­րա­բա­նու­թեան ճիւ­ղին մէջ։ Նազ­լը Թե­միր-Պէյ­լէ­րեան վեր­ջին տա­րի­նե­րուն տոք­թո­րա­կա­նի աշ­խա­տանք տա­րած է Ֆրան­սա­յի Ըն­կե­րա­յին գի­տու­թիւն­նե­րու գծով բարձ­րա­գոյն ու­սում­նա­սի­րու­թիւն­նե­րու դպրո­ցէն ներս։

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յա­ճախ կը խօ­սինք «կեանք»ի մա­սին այս սիւ­նակ­նե­րուն մէջ։ Կը խօ­սինք քա­նի որ կեան­քը միշտ մե­զի հետ է, եւ մենք ա­նոր հետ։ Ար­դա­րեւ, ե­թէ կեանք չըլ­լայ, մարդն ալ չ՚ըլ­լար։ Մարդ կա՛յ, քա­նի որ կեան­քը կա՛յ…։

Հայաստան լուրջ դժուարութիւններու դէմ յանդիման մնացած է բեռնափոխադրումներու տեսանկիւնէն:
Երեւան բանակցութիւններ կը վարէ Մոսկուայի եւ Թիֆլիզի հետ՝ այլընտրանքային ճանապարհ մը ունենալու համար:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Ե­րե­ւա­նի բան­ջա­րե­ղէ­նի շու­կա­նե­րը շրջե­լով ո՛չ աչ­քերդ կը յա­գե­նան, ո՛չ ալ ռուն­գերդ: Թարմ ու զգլխիչ բոյրն ու գե­ղեց­կու­թիւ­նը կը հմա­յեն գնորդ­նե­րը, տե­սակ-տե­սակ ծի­րան­ներ՝ մե­ծը, փոք­րը, կէ­տա­ւո­րը... հա­պա կե­ռա­սի գոյնզ­գոյն տե­սա­կա­նին՝ կար­մի­րի տար­բեր ե­րանգ­նե­րը, սպի­տակն ալ կայ, բալն ալ, ո­րոնց տես­քը ար­դէն կը յու­շէ ա­նոնց համն ու հո­տը: