Արխիւ

Ս. Զատ­կի տօ­նին ըն­դա­ռաջ Ե­րե­ւա­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ սու­րիա­հա­յոց հեր­թա­կան ցու­ցա­հան­դէ­սը։ «Սու­րիա­հայ մշա­կոյ­թի շուն­չը Ե­րե­ւա­նի մէջ» խո­րագ­րեալ ցու­ցա­հան­դէս-տօ­նա­վա­ճա­ռը այս ան­գամ եւս ար­ժա­նա­ցաւ բո­լո­րի ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թեան։

Հա­յաս­տա­նեայց Ե­կե­ղեց­ւոյ Հիւ­սի­սա­յին Ա­մե­րի­կա­յի Ա­րե­ւե­լեան Թե­մի եւ Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ ե­րի­ցա­գոյն հո­գե­ւո­րա­կա­նը՝ Տ. Ե­ղի­շէ Արք. Կի­զի­րեան ի Տէր հան­գեաւ Ուր­բաթ Մարտ 18, 2016, Է­մըր­սը­նի (Նիւ Ճըր­զի) Հայ­կա­կան հանգս­տեան տան մէջ: Ե­ղի­շէ Ար­քե­պիս­կո­պոս 91 տա­րե­կան էր:

ԵԱՀԿ-ի Մինս­քեան խմբա­կի ա­մե­րի­կա­ցի հա­մա­նա­խա­գահ դես­պան Ճէյմս Ո­ւոր­լիք յայ­տա­րա­րեց, որ Մինս­քեան խմբա­կի հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րուն վերջ­նա­կան նպա­տա­կը եւ գլխա­ւոր ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թիւնն է Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի հա­կա­մար­տու­թեան եր­կա­րա­տեւ լու­ծու­մը։

Տա­ղա­ւա­րի օր մը դար­ձեալ... Սուրբ Զա­տի­կը կը թա­կէ մեր դռնե­րը։ Հա­յաս­տե­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ զան­գե­րը կը ղօ­ղան­ջեն տօ­նա­կան ա­ւե­տի­սով։ Քրիս­տո­սի Հրա­շա­փառ Սուրբ Յա­րու­թեան հո­գե­ւոր հրճուան­քով հա­մա­կուած է՝ հայ-քրիս­տո­նեայ հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դը։ Հա­մայն քրիո­տո­նեայ աշ­խար­հը տօ­նա­կան ցնծու­թեան մէջ է, իսկ այդ ու­րա­խու­թեան մէջ ան­պա­կաս՝ խա­ղա­ղու­թեան մաղ­թան­քը հա­մայն աշ­խար­հին հա­մար։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

​Յի­սուս սոսկ պատ­մա­կան դէմք մը չէ, այլ ան­ժա­մա­նակ յա­ւի­տե­նա­կա­նու­թեան մէջ յա­րա­կեն­դան եւ գոր­ծօն անձ­նա­ւո­րու­թիւն մը։ Ան «կեն­դա­նի Աս­տու­ծոյ Որ­դին»՝ Ինք կեն­դա­նի Աս­տուած է։ Յի­սուս հաս­տա­տեց այս ճշմար­տու­թիւ­նը.

Ստորեւ կը ներկայացնենք Ամենայն Հայոց Տ.Տ. Գարեգին Բ. Կաթողիկոսին պատգամը՝ Ս. Յա-րութեան տօնին առթիւ։ 

Յա­նուն Հօր եւ Որդ­ւոյ եւ Հոգ­ւոյն Սրբոյ. ա­մէն։ 
«Յա­րեար ի մե­ռե­լոց Քրիս­տոս,
Այ­սօր զդոժխս ա­ւե­րեալ,
Եւ կեն­դա­նու­թիւն պար­գե­ւե­ցեր
Ա­րա­րա­ծոց քո­յով յա­րու­թեամբդ»
(Շա­րա­կան)։

- Թուրք զի­նեալ ու­ժե­րը Հիւ­սի­սա­յին Ի­րա­քի մէջ ի­րա­կա­նա­ցու­ցին ՓՔՔ­-ի դէմ գոր­ծո­ղու­թիւն­ներ։ Ռազ­մաօ­դա­յին զօր­քե­րը ոչն­չա­ցու­ցին ան­ջա­տո­ղա­կան ա­հա­բեկ­չա­կան կազ­մա­կեր­պու­թեան 11 թի­րախ­նե­րը։

ԱՅ­ՏԱ ՄԱՀ­ՍԵ­ՐԷ­ՃԵԱՆ-ՍՐԱ­ՊՈ­ՆԵԱՆ

Իւ­րա­քան­չիւր հա­ւա­տա­ցեալ ու­նի մօ­տե­ցու­մի ձեւ մը առ Աս­տուած: Ո­մանք ա­ռանձ­նա­նա­լով կը ջա­նան կեդ­րո­նա­նալ ու խո­կալ, ո­մանք ալ ար­տա­սա­նու­թեան ձե­ւով կը կրկնեն այն, ինչ որ սոր­ված են ի­րենց մե­ծե­րէն, յա­ճախ չհասկ­նա­լով ի­մաս­տը ի­րենց ը­սա­ծին:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մա­հը՝ կեան­քին ան­խու­սա­փե­լի վախ­ճանն է։ Մա­հուան քրիս­տո­նեայ ի­մաս­տը կը յայտ­նուի Քրիս­տո­սի մա­հուան եւ յա­րու­թեան «Զատ­կա­կան խոր­հուրդ»ին լոյ­սին մէջ, այն Քրիս­տո­սին՝ ո­րուն վրայ դրուած է մար­դուս միա՛կ յոյ­սը։ Քրիս­տո­նեան որ կը վախ­ճա­նի ի Քրիս­տոս Յի­սուս, «կը թո­ղու այս մար­մի­նը եւ կ՚եր­թայ բնա­կե­լու Տի­րոջ մօտ» (Բ ԿՈՐՆ. Ե 8)։