Արխիւ

Հիւ­սի­սա­յին Ի­րա­քի քրդա­կան ինք­նա­վա­րու­թեան ղե­կա­վար Մե­սուտ Պար­զա­նի այ­սօր շփում­ներ կ՚ու­նե­նայ Թուր­քիոյ մէջ։ Մայ­րա­քա­ղաք Ան­գա­րա­յի մէջ ան կը հիւ­րըն­կա­լուի ա­մե­նա­բարձր մա­կար­դա­կի վրայ։

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Գա­րա­կէօ­զեան Տան Գնա­լը կղզիի Կազ­դուր­ման կա­յա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ո­գե­կոչ­ման ձեռ­նարկ մը։ Կա­յա­նի հիմ­նադ­րու­թեան 50-ա­մեայ յո­բե­լե­նա­կան շրջա­նին զու­գա­դի­պած յատ­կան­շա­կան ե­րե­կոյթ մըն էր այս մէ­կը, ո­րու ըն­թաց­քին ո­գե­կո­չուե­ցաւ հաս­տա­տու­թեան հիմ­նա­դի­րը՝ հո­գե­լոյս Շնորհք Պատ­րիարք Գա­լուս­տեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Չա­րէն բա­րիք յա­ռաջ կու գա՞յ։ Ե­թէ ժո­ղովր­դեան ի­մաս­տու­թեան հա­մա­ձայն խօ­սինք, բա­րիք կու գա՛յ չա­րէն, քա­նի որ կ՚ը­սուի, թէ «չկա՛յ չա­րիք որ չծնի բա­րիք»։ Ու­րեմն կեան­քի ընդ­հա­նուր փոր­ձա­ռու­թեան եւ վկա­յու­թեան հե­տե­ւե­լով կա­րե­լի է ը­սել, թէ չա­րէն բա­րիք յա­ռաջ կու գայ, եւ թէ՝ օգ­տա­կա՛ր բա­րիք։

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Ա­մէն բառ նշա­նա­կու­թիւն ու­նի եւ ա­մէն անձ տուեալ բա­ռին հաս­կա­ցո­ղու­թիւ­նը: Կ՚ը­սենք սփիւռ­քա­հա­յու­թիւն. միթէ՞ ան մէկ ամ­բող­ջու­թիւն է, ո­րու ա­նու­նով կը խօ­սուի. ե­թէ այդ­պէս է, ո՞ւր է իր հա­ւա­տոյ հան­գա­նա­կը, օ­րի­նա­կար­գը, որ հասկ­նա­լի ըլ­լայ ա­մէ­նուն՝ իր նպա­տա­կը, հե­ռան­կար­նե­րը եւ առ այդ՝ պար­տա­ւո­րու­թիւն­նե­րը:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Սու­րիոյ հիւ­սի­սա­յին հա­տուա­ծին վրայ գտնուող Հասա­քէ քա­ղա­քը վեր­ջին հինգ օ­րե­րուն պա­տե­րազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րու թա­տե­րա­բե­մը ե­ղաւ: Մինչ տար­բեր վեր­լու­ծա­բան­ներ կը գրեն այն մա­սին, թէ տե­ղի ու­նե­ցած բա­խում­նե­րը ար­դիւնքն են եր­կար տա­րի­նե­րու վրայ կու­տա­կուած քիւրտ-ա­րա­բա­կան ա­տե­լու­թեան, ան­դին յստա­կօ­րէն կ­­՚ու­րուագ­ծուի, որ զի­նուո­րա­կան գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րուն ժամ­կէ­տը ան­մեղ չէ:

Գեր­մա­նիոյ  մէջ տե­ղի կ՚ու­նե­նան Հա­յաս­տա­նի մշա­կոյ­թի օ­րեր: Մի­ջո­ցա­ռում­ներ կ՚ի­րա­կա­նաց­ուին Օ­գոս­տո­ս 19-Նո­յեմ­բե­րի 6 թուա­կան­նե­րուն մի­ջեւ: Գեր­մա­նիոյ մէջ Հա­յաս­տա­նի մշա­կոյ­թի օ­րե­րուն շուրջ «Ար­մէնփ­րէս» գոր­ծա­կա­լու­թե­նէն Ան­ժե­լա Համ­բար­ձու­մեան զրու­ցեց Հա­յաս­տա­նի Մշա­կոյ­թի նա­խա­րա­րու­թեան ար­տա­քին կա­պե­րու վար­չու­թեան պետ Սվետ­լա­նա Սա­հա­կեա­նի հետ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​​Թուր­քիա շա­բա­թա­վեր­ջին հեր­թա­կան ցնցու­մը ապ­րե­ցաւ՝ Կա­զիան­թէ­պէն հա­սած ա­հա­բեկ­չա­կան յար­ձակ­ման լու­րով։ Սահմռ­կե­ցու­ցիչ դէպ­քը ու­նե­ցաւ շատ ծանր հե­տե­ւանք­ներ. ա­ւե­լի քան յի­սուն զո­հեր։

«Ար­մէնփ­րէս» գոր­ծա­կա­լու­թիւ­նը՝ յղում կա­տա­րե­լով սեր­պա­կան «Թան­ժուկ» լրա­տու գոր­ծա­կա­լու­թեան, կը հա­ղոր­դէ, որ Խրուա­թիան վեր­ջին տասն­չորս տա­րուան ըն­թաց­քին վա­ճա­ռած է Ադ­րիա­կան ծո­վուն մէջ գտնուող իր կղզի­նե­րէն հին­գը:

Աշ­խար­հի յա­ռա­ջա­տար Fastcompany.com լրա­տուա­մի­ջո­ցը հրա­պա­րա­կած է տասն քա­ղաք­նե­րու ցան­կը, ո­րոնք մատ­չե­լի են ար­տա­սահ­մա­նի մէջ ապ­րե­լու եւ աշ­խա­տե­լու հա­մար: Ըստ «Ար­մէնփ­րէս» գոր­ծա­կա­լու­թեան, այդ քա­ղաք­նե­րու շար­քին դա­սուած է նաեւ Ե­րե­ւա­նը: