Արխիւ

Վար­չա­պետ Ահ­մէտ Տա­վու­տօղ­լու այ­սօր պաշ­տօ­նա­կան այ­ցե­լու­թիւն մը կու տայ Պա­քու։ Նոր կա­ռա­վա­րու­թեան ձե­ւա­ւո­րուե­լէն վերջ ան նախ այ­ցե­լեց Հիւ­սի­սա­յին Կիպ­րո­սի Թուրք Հան­րա­պե­տու­թիւն, իսկ այ­սօր ալ կ՚անց­նի Ատր­պէյ­ճան՝ իր ա­ռա­ջին ար­տա­սահ­մա­նեան ու­ղե­ւո­րու­թեան առ­թիւ։

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երբ ա­շա­կերտ­նե­րը սկսան վի­ճա­բա­նիլ թէ ո՛վ է ի­րենց­մէ «մեծ»ը, Յի­սուս մա­նուկ մը ցոյց տուաւ եւ ը­սաւ.
«Ով որ ըն­դու­նի այս մա­նու­կը իմ ա­նու­նովս՝ զիս ըն­դու­նած կ՚ըլ­լայ, եւ ով որ զիս կ՚ըն­դու­նի՝ ըն­դուած կ՚ըլ­լայ զիս ղրկո­ղը։ Ո­րով­հե­տեւ ով որ ձեր բո­լո­րին մէջ փոք­րիկն է, ա՛ն է մե­ծը» (ՂՈՒԿ. Թ 48)։­

​Ե­րէկ, Գում­գա­բուի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ կա­նանց հա­ւա­քոյթ մը՝ ի նպաստ Պէզ­ճեան Մայր վար­ժա­րա­նի։ Հա­մա­նուն սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցած ձեռ­նար­կը կազ­մա­կեր­պուած էր դպրո­ցի Ծնո­ղաց միու­թեան եւ Տիկ­նանց յանձ­նա­խում­բին կող­մէ։

Գա­տը­գիւ­ղի Ս. Թա­գա­ւոր ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ Ս. Պա­տա­րա­գի մա­տուց­մամբ կա­տա­րուած հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօ­նով յի­շա­տա­կուե­ցան ազ­գա­յին բա­րե­րար­ներ՝ Ա­բիկ եւ Մա­թուս Ուն­ճեան հա­րա­զատ­նե­րը։ Ս. Պա­տա­րա­գը մա­տոյց  ե­կե­ղե­ցոյ քա­րո­զիչ՝ Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեան։ Ա­րա­րո­ղու­թեան ներ­կայ ե­ղաւ նաեւ ե­կե­ղեց­ւոյ ե­րէց՝ Տ. Գրի­գոր Ա. Քհնյ. Տա­մա­տեան։

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան ժա­մե­րուն Իս­թան­պու­լի մէջ ապրուե­ցաւ պայ­թում մը։ Պայ­րամ­փա­շա­յի մէջ պա­տա­հե­ցաւ դէպ­քը, ո­րու հե­տե­ւան­քով մէկ հո­գի վի­րա­ւո­րուե­ցաւ։ 

Ազ­գա­յին կրթու­թեան նա­խա­րա­րու­թիւ­նը ու­շագ­րաւ փո­փո­խու­թիւն մը կա­տա­րած է՝ նա­խակր­թա­րա­նի չոր­րորդ դա­սա­րա­նին պար­տա­դիր դա­սա­ւան­դուող «Մար­դու ի­րա­ւունք­ներ, քա­ղա­քա­ցիու­թիւն եւ ժո­ղովր­դա­վա­րու­թիւն» ա­ռար­կա­յի դա­սագր­քին մէջ։ Տե­ղա­կան մա­մու­լին մօտ եւս ար­ձա­գանգ գտած է այս փո­փո­խու­թիւ­նը, ո­րու հի­ման վրայ մար­դու ի­րա­ւուք­ներն ու ժո­ղովր­դա­վա­րու­թիւ­նը մա­նուկ­նե­րուն պի­տի բա­ցատ­րուի թրքա­կան, քրդա­կան, հայ­կա­կան եւ այլ ժո­ղո­վուրդ­նե­րու հէ­քեաթ­նե­րուն մի­ջո­ցաւ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​Պոլ­սա­հա­յու­թիւ­նը հրա­ժեշտ կու տայ բա­նաս­տեղծ Զա­րեհ Խրա­խու­նիին, ո­րու Ազ­գա­յին յու­ղար­կա­ւո­րու­թեան կար­գը վա­ղը տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Պէ­յօղ­լուի մէջ։ Մեր ամ­լա­ցած մշա­կու­թա­յին կեան­քի պայ­ման­նե­րով ան­փո­խա­րի­նե­լի է այս կո­րուս­տը։

ՄԱԿ-ի Կլիմայի փոփոխութիւններուն վերաբերեալ խորհրդաժողովը Փարիզի մէջ համախմբեց աշխարհի հարիւրյիսուն երկիրներու ղեկավարները:
«COP 21»ի շրջագծով որոնումները ուղղուած են երկրագունդի ապագային, քաղաքական յանձնառութիւններով հանդերձ:

Մար­սէյ­լի մէջ շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի ու­նե­ցաւ ձեռ­նարկ մը, որ ձօ­նուած էր Փա­րի­զի նախ­կին «Յա­ռաջ» օ­րա­թեր­թի եր­կա­րա­մեայ խմբագ­րա­պե­տու­հի հան­գու­ցեալ Ար­փիկ Մի­սա­քեա­նի յի­շա­տա­կին։ Այս ձեռ­նար­կին ըն­թաց­քին ար­ժե­ւո­րուե­ցան թէ՛ Ար­փիկ Մի­սա­քեա­նի վաս­տա­կը եւ թէ «Յա­ռաջ» օ­րա­թեր­թի ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը։ Ար­դա­րեւ, 1925 թուա­կա­նին հիմ­նուած եւ 2009 թուա­կա­նին փա­կուած «Յա­ռաջ»ը Ե­ղեռ­նէն վերջ Եւ­րո­պա­յի մէջ հրա­տա­րա­կուած ա­ռա­ջին հա­յե­րէն օ­րա­թեր­թը հան­դի­սա­ցած էր։