Արխիւ

Իս­թան­պու­լա­հայ զա­նա­զան հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու տիկ­նանց կազ­մե­րու եւ վար­ժա­րան­նե­րու ծնո­ղաց միու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ կա­նայք ե­րէկ Մար­տի 8-ի առ­թիւ հա­մախմ­բուե­ցան Սկիւ­տա­րի Ս. Խաչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։ «Կիւլ­պէն­կեան» սրա­հի մէջ սար­քուած սի­րոյ սե­ղա­նով ա­նոնք նշե­ցին Հա­մաշ­խար­հա­յին կա­նանց օ­րը։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Աչ­քե­րը հո­րի­զո­նին սե­ւե­ռած, պա­տու­հա­նին ե­տե­ւէն հե­ռու­նե­րը կը դի­տէ, կար­ծես անց­նիլ կ՚ու­զէ հո­րի­զո­նէն ան­դին, հաս­նիլ հոն, ուր ան է՝ եր­կար տա­րի­նե­րու իր կեան­քի ըն­կե­րը, կամ կեան­քի թշնա­մին, ա­մու­սինն է ի վեր­ջոյ, լաւ ու վատ յու­շե­րու իր հե­րո­սը: Ճիշդ է սա­կայն, որ վա­տը կը գե­րակշ­ռէ, բայց եր­կար տա­րի­նե­րու գո­յու­թիւն մ­­՚է, վար­ժու­թիւն մը թէ­կուզ, ա­մէ­նօ­րեայ հա­ցին նմա­նող վար­ժու­թիւն մը, որ գո­յա­տե­ւե­լէ բա­ցի ու­րիշ ոչ մէկ բա­նի կը ծա­ռա­յէ:

ՍԻԼ­ՎԱ  ԳԱ­ՐԱ­ՎԱՐ­ԴԱ­ՆԵԱՆ

Ազ­գի մը պատ­մու­թեան «ձե­ռա­գի­րը» մշա­կող գլխա­ւոր տար­րը ի­գա­կան դէմքն է, ըլ­լայ ան մայր, քոյր, կին, դուստր թէ մեծ մայր: Փաս­տօ­րէն, երբ տղա­մար­դիկ «փո­ղոց ի­ջած» կը պայ­քա­րին ազ­գա­յին ինք­նու­թեան, գո­յա­տեւ­ման ու հա­սա­րա­կաց առըն­չա­կից հար­ցե­րու հա­մար, ան­դին ի­գա­կան տարրն է, որ տան չորս պա­տե­րէն ներս, քու­լիս­նե­րու ե­տին կը խնա­մէ, կը պատ­րաս­տէ, կը կրթէ ու գոր­ծե­լու ա­ւիշ «կը նե­րար­կէ» տղա­մար­դուն, ըլ­լայ ան իր զա­ւա­կը, ա­մու­սի­նը, եղ­բայ­րը թէ հայ­րը:

Հա­մաշ­խար­հա­յին տա­րո­ղու­թեամբ տօ­նա­կա­տա­րուող Մի­ջազ­գա­յին օ­րե­րու շար­քին իր ա­ռանձ­նա­յա­տուկ տե­ղը կը գրա­ւէ Կա­նանց մի­ջազ­գա­յին օ­րը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ի՞նչ է «մա­ռա­խուղ»ը։ Բնու­թեան ա­նո­րա­կե­լի «խա­բե­բան» է ան, որ ո՛չ մար­մին ու­նի, ո՛չ նպա­տակ, ո՛չ գոյն եւ ո՛չ ալ հոտ՝ որ իր յայտ­նու­թիւ­նը ար­դա­րաց­նէ։ Բնու­թեան մէջ չա­րա­դէպ եւ չա­րա­դէտ մի­ջամ­տու­թիւն մը՝ ա­նի­մաստ ու անն­պա­տակ ե­րե­ւոյթ մըն է ան, ան­շուշտ ե­թէ կա­րե­լի է ը­սել ա­նոր «ե­րե­ւոյթ»։

Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թեան խոր­հուր­դի քար­տու­ղար Եու­րի Խա­չա­տու­րով եւ Ռու­սաս­տա­նի Անվ­տան­գու­թեան խոր­հուր­դի քար­տու­ղար Նի­քո­լայ Փաթ­րու­շեւ վեր­ջին օ­րե­րուն հան­դի­պում­ներ ու­նե­ցան Ե­րե­ւա­նի մէջ։

Խրղը­զիս­տա­նի մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Պիշ­քէ­քի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Եւ­րոա­սիոյ տնտե­սա­կան միու­թեան (ԵԱՏՄ) ան­դամ եր­կիր­նե­րու վար­չա­պետ­նե­րուն ժո­ղո­վը։ Եւ­րոա­սիոյ միջ­կա­ռա­վա­րա­կան խոր­հուր­դի այս ժո­ղո­վին մաս­նակ­ցե­ցաւ նաեւ Հա­յաս­տա­նի Վար­չա­պետ Կա­րէն Կա­րա­պե­տեան։

Թուրքիոյ, Միացեալ Նահանգներու եւ Ռուսաստանի ընդհանուր սպայակոյտի նախագահներուն հանդիպումը ստեղծեց լայն արձագանգ:
Զօրավար Հուլուսի Աքար պաշտօնակիցներուն հետ ընդգծեց, որ տարածքաշրջանէն ներս բոլորի հասարակաց նպատակն է խաղաղութեան հաստատումը:

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, որ ՀԱՅ­ՃԱՐ կը պատ­րաս­տուի մե­ծա­րել մեր հա­մայն­քի ե­րէց սե­րուն­դի ե­րախ­տա­շատ ա­նուն­նե­րէն մին՝ Նշան Եա­ղու­պեա­նը։ Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու ՀԱՅ­ՃԱՐ-ի վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ Ժան Կավ­րի­լօ­ֆը, որ մե­զի տե­ղե­կու­թիւն­ներ փո­խան­ցեց այս ծրագ­րին շուրջ։