Արխիւ

Հա­յաս­տա­նի Մշա­կոյ­թի նա­խա­րար Ար­մէն Ա­մի­րեան վեր­ջին օ­րե­րուն հիւ­րըն­կա­լեց հա­մակ­րե­լի մե­ներգ­չու­հի Սի­պի­լը, որ մի­ջո­ցէ մը ի վեր կը գտնուի Ե­րե­ւա­նի մէջ։

Ար­ցա­խի ճա­կա­տին վրայ հրա­դա­դա­րի խախ­տում­նե­րը կը շա­րու­նա­կուին՝ մտա­հո­գիչ ձե­ւով։ Շա­բա­թա­վեր­ջին, Ատր­պէյ­ճա­նի զօր­քե­րը կա­տա­րե­ցին յար­ձակ­ման փորձ մը՝ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի հետ շփման գծին վրայ։

Վա­ղը՝ Փետ­րուա­րի 26-ին, Երկ­րի բնա­կիչ­նե­րը կրնան ե­զա­կի աստ­ղա­գի­տա­կան եր­ե­ւոյ­թի հե­տե­ւիլ՝ ա­րե­ւու օ­ղա­կա­ձեւ խա­ւար­մա­ն: «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­մա­ձայն, ա­րե­ւու օ­ղա­կա­ձեւ խա­ւա­րու­մը տե­ղի կ՚ու­նե­նայ այն պա­հուն, երբ երկ­նա­կա­մա­րին վրայ կը կրճատ­ուին Լուս­նի եւ Երկ­րի մա­կեր­ե­ւոյ­թի ստուեր­նե­րը:

Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Հիւ­սի­սա­յին Ա­մե­րի­կա­յի Ա­րեւմտեան Թե­մէն ներս, նա­խա­գա­հու­թեամբ Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ Տ. ­Յով­նան Արք. Տէր­տէ­րեա­նի, այ­սօր Օք­լըն­տի Ս. Վար­դան ե­կե­ղե­ցին պաշ­տօ­նա­կան ճաշ­կե­րոյ­թով եւ ար­ժա­նա­վա­յել յա­յտագ­րով պի­տի տօ­նախմ­բէ շրջա­նի հա­մայն­քի 90-րդ եւ ե­կե­ղեց­ւոյ օծ­ման 60-րդ տա­րե­դարձ­նե­րը:

Հայաստանի եւ Վրաստանի կառավարութիւնները համաձայնութեան հասան շարք մը խնդիրներու շուրջ:
Երեւան եւ Թիֆլիզ փոխադարձ ըմբռնումի մէջ են՝ Վերին Լարսի անցակէտի վերաբերեալ հարցերու պարագային:

Փետ­րուա­րի 23-24-ին, Մայր Ա­թոռ Ս. Էջ­միած­նի մէջ, նա­խա­գա­հու­թեամբ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Ծայ­րա­գոյն Պատ­րիարք եւ Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սի, տե­ղի ու­նե­ցան հան­դի­պում­ներ, ո­րոնց կը մաս­նակ­ցէին Հա­յոց Հո­վուա­պե­տի հրա­ւէ­րով Մայր Ա­թոռ ժա­մա­նած Կոս­տանդ­նու­պոլ­սոյ Հա­յոց Պատ­րիար­քու­թեան միա­բան ե­րեք ե­պիս­կո­պոս­նե­րը՝ Պատ­րիար­քա­կան ընդ­հա­նուր փո­խա­նորդ Գե­րաշ­նորհ Տ. Ա­րամ ար­քե­պիս­կո­պոս Ա­թէ­շեան, Գեր­մա­նիոյ հա­յոց թե­մի ա­ռաջ­նորդ Գե­րաշ­նորհ Տ. Գա­րե­գին ար­քե­պիս­կո­պոս Պեք­ճեան եւ Պատ­րիար­քու­թեան Կրօ­նա­կան ժո­ղո­վի ա­տե­նա­պետ Գե­րաշ­նորհ Տ. Սա­հակ ե­պիս­կո­պոս Մա­շա­լեան:

ՎԱ­ՉԷ ՍԵ­ՄԵՐ­ՃԵԱՆ

Ա­մէն տա­րուան սկիզ­բին բնա­կան հե­տաքրք­րու­թեամբ մը կը պրպտենք գա­լիք օ­րե­րուն տա­րե­դարձ­նե­րուն ո­րա­կը։ 2017 տա­րին մե­զի կը խոս­տա­նայ շարք մը տա­րե­դարձ­ներ՝ ո­րոնց նշու­մը հա­ճե­լի անդ­րա­դարձ­ներ կրնայ ու­նե­նալ տուեալ երկ­րին բնակ­չու­թեան վրայ։ Ա­ռայժմ, հայ­կա­կան ո­չինչ կայ այս տա­րե­դարձ­նե­րուն մէջ, այլ՝ որ­պէս պատ­մու­թեան եւ մշա­կոյ­թի «ու­սա­նող­նե­ր», կ՚ար­ժէ կար­դալ տար­բեր ժո­ղո­վուրդ­նե­րու ան­ցեա­լին կա­պուած դէպ­քե­րուն մա­սին։

Վեր­ջին շուրջ ինն տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին, երբ թա­փուր է Պոլ­սոյ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռը, կ­­՚ե­րե­ւի՝ թրքա­հա­յու­թիւ­նը եր­բեք այս­քան յոյ­սով չէր տո­գո­րուած։ Այդ յոյ­սը դար­ձած է հա­սա­րա­կաց յայ­տա­րար մը՝ մեր հա­մայն­քին հա­մար։ Հա­մախմ­բող յոյս մըն է այս մէ­կը, մեր հա­մայն­քի ան­դամ­նե­րը միա­ւո­րող։

Սու­րիոյ հիւ­սի­սի Էլ Պապ քա­ղա­քը ամ­բող­ջու­թեամբ ա­զա­տուե­ցաւ Ի­ՇԻՊ-էն («Ի­րաք-Շա­մի իս­լա­մա­կան պե­տու­թիւն» ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­ւո­րում)։ Թուրք զի­նեալ ու­ժե­րուն կող­մէ հո­վա­նա­ւո­րուած Ա­զատ Սու­րիոյ բա­նա­կը ե­րէկ իր հա­կակշ­ռին տակ ա­ռաւ քա­ղա­քի կեդ­րո­նը։