Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեան­քի մէջ յա­ջո­ղե­լու եւ մտադ­րուած նպա­տա­կի մը հաս­նե­լու հա­մար անհ­րա­ժեշտ պայ­ման­ներ են՝ գի­տու­թիւ­նը, աշ­խա­տու­թիւ­նը եւ կար­գա­պա­հու­թիւ­նը, բայց յա­ջո­ղու­թիւ­նը կա­տա­րեալ ըլ­լա­լու հա­մար անհ­րա­ժեշտ է նաեւ այս ե­րեք պայ­ման­նե­րու մէջ յա­րա­տե­ւու­թի՛ւ­նը։

Մի­ջազ­գա­յին ճգնա­ժա­մա­յին խում­բի Եւ­րո­պա­յի ծրագ­րե­րու տնօ­րէն Սա­պի­նա Ֆրէյ­զըր յայտ­նեց, որ Եւ­րո­միու­թիւ­նը կրնայ ա­ւե­լի կա­րե­ւոր դեր մը խա­ղալ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի հա­կա­մար­տու­թեան կար­գա­ւոր­ման ու­ղի­նե­րու ո­րոն­ման գոր­ծին մէջ։

​Թուր­քիա-Եւ­րո­միու­թիւն յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն մէջ վե­րի­վայ­րում­նե­րը կը շա­րու­նա­կուին։ Ե­րէկ, Եւ­րո­խոր­հուր­դի խորհր­դա­րա­նա­կան վե­հա­ժո­ղո­վը (ԵԽԽՎ) ըն­դու­նեց Թուր­քիոյ տե­սա­կէ­տէ ժխտա­կան ո­րո­շում մը, ինչ որ պատ­ճառ դար­ձաւ Ան­գա­րա­յի ղե­կա­վա­րու­թեան բուռն հա­կազ­դե­ցու­թեան։

Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Նա­խա­գահ Տա­նըլտ Թրամփ հրա­պա­րա­կեց իր պաշ­տօ­նա­վա­րու­թեան շրջա­նի ա­ռա­ջին 24 Ապ­րի­լի պատ­գա­մը։ Ան­գա­րա­յի ղե­կա­վա­րու­թիւ­նը անակն­կա­լի մը չէ են­թար­կուած Տա­նըլտ Թրամ­փի պատ­գա­մին բե­րու­մով, ո­րով­հե­տեւ ա­նոր բո­վան­դա­կու­թեան մէջ 1915-ի դէպ­քե­րը չեն ո­րա­կուած որ­պէս ցե­ղաս­պա­նու­թիւն։

Է­սաեան վար­ժա­րա­նի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ վեր­ջերս կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ միջ­վար­ժա­րա­նա­յին անգ­լե­րէն գրե­լու խրախ­ճանք մը։ Հա­մայն­քա­յին միջ­նա­կարգ­նե­րու ա­շա­կեր­տա­կան խում­բե­րէ կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ այս ծրա­գի­րը։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

24 Ապ­րի­լի ա­մե­նէն մեծ ու նշա­նա­կա­լից մշա­կու­թա­յին ձեռ­նար­կը, ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Ա­լեք­սանդր Սպեն­դիա­րեա­նի ա­նուան Օ­փե­րա­յի եւ պա­լէի ազ­գա­յին ա­կա­դե­մա­կան թա­­տ­րո­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցած հա­մերգն էր, ո­րու ըն­թաց­քին աշ­խար­հաս­փիւռ հայ ե­րա­ժիշտ­նե­րու կա­տար­մամբ հնչե­ցին Ա­րամ Խա­չատ­ուրեա­նի, Բար­սեղ Կա­նա­չեա­նի, Ա­լան Յով­հան­նէ­սի, Առ­նօ Բա­բա­ջա­նեա­նի, Ե­դուարտ Միր­զո­յեա­նի, Ղա­զա­րոս Սա­րեա­նի, Էտ­կար Յով­հան­նի­սեա­նի, Ա­լեք­սանդր Յա­րու­թիւ­նեա­նի, Ա­ւետ Տէր­տէ­րեա­նի, Կոնս­տանդին Օր­բե­լեա­նի, Ա­լեք­սանդր Ա­ճէ­մեա­նի, Կո­մի­տա­սի, Սերժ Թան­քեա­նի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն­նե­րէն:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հայ Ե­կե­ղե­ցին, պատ­մա­կան հնա­գոյն ե­կե­ղե­ցի­նե­րէն մին է, ո­րուն գո­յու­թիւ­նը սկիզբ կ՚առ­նէ ա­ռա­քե­լա­կան դա­րէն։ Չոր­րորդ դա­րու սկիզ­բը՝ 301 թուա­կա­նին, քրիս­տո­նէու­թիւ­նը պաշ­տօ­նա­պէս հռչա­կուած է «Հայ Ժո­ղո­վուր­դի պե­տա­կան կրօն»՝ Սուրբ Գրի­գոր Լու­սա­ւոր­չի օ­րով եւ ա­նոր մի­ջո­ցով։

Համայն հայութիւնը աշխարհի չորս ծագերուն այսօր կը վերյիշէ Մեծ եղեռնը եւ սրբադասեալ նահատակներուն բարեխօսութիւնը կը խնդրէ՝ երկիւղած աղօթքով, խոկումով, բիւր յարգանքով, ապագայի նկատմամբ յոյսով ու խաղաղութեան անփոփոխ մաղթանքով:
Հայաստանի Հանրապետութեան պետական աւագանին եւ Վեհափառ Հայրապետը այս առաւօտ Ծիծեռնակաբերդի բարձունքին իրենց խոնարհումը բերին ցեղասպանութեան զոհերու յիշատակին առջեւ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Պետ­րոս Ա­ռա­քեալ իր ընդ­հան­րա­կան երկ­րորդ նա­մա­կին մէջ սա­պէս կ՚ը­սէ. «Նա­մակ­նե­րու մէջ կարգ մը դժուար հասկ­նա­լի մա­սեր կան, ո­րոնց ի­մաս­տը չա­րա­փո­խու­մի կ՚են­թար­կուի տգէտ եւ փո­փո­խա­միտ մար­դոց կող­մէ։ Ա­նոնք միւս Սուրբ Գիր­քե­րը եւս կը չա­րա­փո­խեն, ի­րենց սե­փա­կան կո­րուս­տը պատ­րաս­տե­լով» (Բ. ՊԵՏՐ. Գ 16)։­