Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կը խոր­հիմ եր­բեմն, երբ յա­ճախ կը լսենք սա խօս­քը, թէ՝ «մարդ սխա­լա­կա՛ն է», ար­դեօք պատ­րուակ մը, կամ ար­դա­րա­ցո՞ւմ մըն է, եւ կամ կեղծ պատ­ճառ մը մար­դուս գոր­ծած սխալ­նե­րուն հա­մար։ Կա­րե­լի է խոր­հիլ, թէ «դի­մա՛կ» մըն է այս խօս­քը սխա­լանք­նե­րը ար­դա­րաց­նե­լու հա­մար։

Ե­րու­սա­ղէ­մի հա­յոց Պատ­րիար­քու­թիւ­նը ար­դէն ե­րեք ա­մի­սէ ի վեր կ՚ու­սում­նա­սի­րէ՝ Սրբոց Յա­կո­բեանց վան­քէն ներս 1990-ա­կան թուա­կան­նե­րուն պա­տա­հած ման­կապղ­ծու­թեան վե­րա­բե­րեալ պնդում­նե­րը, ո­րոնք վեր­ջին շրջա­նին ար­ձա­գանգ գտած էին կարգ մը զան­գուա­ծա­յին լրա­տուու­թեան մի­ջոց­նե­րու մօտ՝ Ֆրան­սա­յէն եւ Իս­րա­յէ­լէն։

​Վլատիմիր Փութինի միջնորդութեամբ, Սերժ Սարգսեան եւ Իլհամ Ալիեւ այսօր դարձեալ կը տեսակցին Սէն Փեթերսպուրկի մէջ:
Փոխ-նախարար Շաւարշ Քոչարեանի համոզմամբ, նախագահներու հանդիպումը լուրջ փորձութիւն մը կը համարուի Ատրպէյճանի տեսակէտէ:

Գա­տը­գիւ­ղի Ա­րա­մեան-Ուն­ճեան վար­ժա­րա­նի այս տա­րուան շրջա­նա­ւար­նե­րը ան­ցեալ շա­բաթ այ­ցե­լու­թեան փու­թա­ցին թա­ղի Ս. Թա­գա­ւոր ե­կե­ղե­ցին։ Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեան եւ Տ. Գրի­գոր Ա. Քհնյ. Տա­մա­տեան ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ հիւ­րըն­կա­լե­ցին տղա­քը, ո­րոնց փո­խան­ցե­ցին ի­րենց օրհ­նու­թիւնն ու բա­րե­մաղ­թան­քը։

Հա­մայն­քա­յին վար­ժա­րան­նե­րու ըն­թա­ցա­ւարտ դա­սա­րան­նե­րէ ա­շա­կերտ­ներ, ո­րոնք կրօն­քի դա­սե­րուն մէջ լա­ւա­գոյն ար­դիւնք­նե­րը ձեռք ձգած էին, 16 Յու­նիս 2016, Հինգ­շաբ­թի, ժա­մը 18.00-ին, հա­մախմ­բուե­ցան Պատ­րիար­քա­րա­նի պար­տէ­զին մէջ։ Հան­դի­սու­թեան նա­խա­գա­հեց Կրօ­նա­կան Ժո­ղո­վի Ա­տե­նա­պետ Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեան։

Ե­րե­ւա­նի մօտ Հնդկաս­տա­նի նո­րան­շա­նակ դես­պան Եո­կեշ­վար Սանկ­վա­ն ե­րէկ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեա­նին յանձ­նեց իր հա­ւա­տար­մագ­ի­րը։

​Պինալի Եըլտըրըմ Անգարայի արտաքին քաղաքականութեան հարցերուն կը մօտենայ դրական ոգիով:
Վարչապետին համոզմամբ, մշտական թշնամանք չի կրնար ըլլալ Ռուսաստանի, Եգիպտոսի, Իսրայէլի եւ Սուրիոյ միջեւ:

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Լի­բա­նա­նի մէջ ե­րէց­նե­րը կը պատ­մեն, թէ հան­րա­պե­տու­թեան նախ­կին նա­խա­գահ­նե­րէն Սլէյ­ման Ֆրեն­ժիէ (1970, ե­րես­փո­խան Ս. Ֆրեն­ժիէի մեծ հայ­րը) նա­խա­գահ ընտ­րուե­լով՝ յայ­տա­րա­րած է, որ օր պի­տի գայ, երբ լի­բա­նան­ցի­նե­րը այ­լեւս դռնե­րը պի­տի չկղպեն (այն­քան ա­պա­հով պի­տի ըլ­լայ): Ե­կած են քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մի օ­րե­րը, եւ մար­դիկ իս­կա­պէս պէտք չեն ու­նե­ցած կղպե­լու դռնե­րը, ո­րով­հե­տեւ ո՛չ դուռ մնա­ցած է, ո՛չ ալ պա­տու­հան: Այս­պէս կ՚ը­սեն: Կա­տա­կը՝ կա­տակ, կար­դա­ցէ՛ք…

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Պատ­մու­թեան ա­մէն շրջա­նին ե­ղած են ան­ձեր՝ ո­րոնք դրա­կան կամ բա­ցա­սա­կան, ըն­թացք տուած են ընդ­հա­նուր ըն­կե­րա­յին կեան­քին եւ նաեւ ե­կե­ղե­ցիին։ Ա­նոնք եր­բեմն օգ­տա­կար, եր­բեմն վնա­սա­կար, եր­բեմն շա­հա­դի­տու­թեամբ, եր­բեմն նուի­րա­կան ո­գիով՝ ծա­ռա­յա­սի­րու­թեամբ դրոշմ եւ հետք թո­ղած են ժո­ղո­վուր­դի մը ճա­կա­տագ­րին վրայ։