Արխիւ

​ՀԲԸՄ կը ձգտի ընդարձակել իր ազգային առաքելութեան ծիրը եւ գործելաոճի զարգացման ուղղութեամբ հետամուտ է նոր քայլերու։
Ռուբէն Վարդանեան Կեդրոնական վարչութեան անդամ ընտրուած։
Նախագահ Պերճ Սեդրակեան. «Ուրախ եմ, որ այս ընտրութիւնը յատկանշական քայլ մը կը հանդիսանայ՝ ի նպաստ մեր նախաձեռնութիւններուն»։

Սու­րիոյ ներ­քին պա­տե­րազ­մէն խոյս տա­լով Հա­յաս­տա­նի մէջ ա­պաս­տան գտած հա­յոց բազ­մա­կող­մա­նի կա­րիք­նե­րու դի­մագ­րա­ւու­մը միշտ ա­ռաջ­նա­հեր­թօ­րէն կը զբա­ղեց­նէ օ­րա­կար­գը։ Այս ա­ռու­մով ե­րէկ Ե­րե­ւա­նի մէջ ապ­րուե­ցաւ յատ­կան­շա­կան օր մը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բայց մին­չեւ այս բա­նա­կին եր­կիր հաս­նի­լը՝ ար­դէն նա­խա­րար­նե­րու ու­րա­ցու­թեան համ­բա­ւը հա­սած էր եւ ընդ­հա­նուր շփո­թու­թիւն յա­ռա­ջա­ցու­ցած։ Մինչ վի­ճա­կա­ւոր ե­պիս­կո­պոս­ներն ալ ի­րենց վի­ճակ­նե­րը վե­րա­դար­ձած էին, քո­րե­պիս­կո­պոս­նե­րը՝ գիւ­ղերն ու ա­ւան­նե­րը, եւ կը դրդէին թէ՝ գիւ­ղա­ցի­նե­րը եւ ա­զատ­նե­րը պէ՛տք է պաշտ­պա­նեն ե­կե­ղե­ցին ի­րենց հա­ւա­տու­րաց իշ­խան­նե­րուն դէմ՝ կռուին եւ պատ­ժեն զա­նոնք։

Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Գեր­մա­նիոյ Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պէք­ճեան վեր­ջերս մաս­նակ­ցե­ցաւ Ա­սո­րի Ուղ­ղա­փառ Ե­կե­ղեց­ւոյ Գեր­մա­նիոյ ա­ռաջ­նոր­դու­թեան կող­մէ տա­րե­մու­տի առ­թիւ կազ­մա­կեր­պուած ըն­դու­նե­լու­թեան մը։

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան ե­րէկ տե­սակ­ցե­ցաւ ԵԱՀԿ-ի ան­դամ եր­կիր­նե­րու Ե­րե­ւա­նի մօտ հա­ւա­տար­մագ­րուած դես­պան­նե­րուն հետ։ Պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով, հան­դի­պու­մը կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ ԵԱՀԿ-ի Ե­րե­ւա­նի գրա­սե­նեա­կի ղե­կա­վար Անտ­րէյ Սո­րո­քի­նի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ ու մաս­նակ­ցու­թեամբ։

Թուր­քիոյ օ­րա­կար­գին վրայ մշտա­կան տեղ կը զբա­ղեց­նեն ա­հա­բեկ­չու­թեան դէմ պայ­քա­րի շրջագ­ծով անվ­տան­գու­թեան ու­ժե­րուն կող­մէ յա­ռաջ տա­րուած լայ­նա­ծա­ւալ գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը։ Այս մթնո­լոր­տին մէջ ե­րէկ դար­ձեալ ցա­ւա­լի լու­րեր հա­սան Տիար­պա­քը­րէն։

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան Գում­գա­բուի մէջ հիւ­րըն­կա­լեց Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան դպրե­վան­քի տե­սուչ Տ. Թոր­գոմ Վրդ. Տօ­նո­յեա­նը։ Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Տ.Տ. Ա­րամ Ա. Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ, Տ. Թոր­գոմ Վրդ. Տօ­նո­յեան Իս­թան­պուլ այ­ցե­լեց խորհր­դակ­ցու­թիւն մը ու­նե­նա­լու հա­մար Նո­րին Սրբազ­նու­թեան հետ։

Երուսաղէմի Սրբոց Յակոբեանց հայոց վանքէն ներս երէկ գումարուեցաւ Միաբանական ընդհանուր ժողով։ Երուսաղէմի Հայոց Պատրիարք Տ. Նուրհան Արք. Մանուկեանի նախագահութեամբ գումարուեցաւ ժողովը, որուն մասնակցեցաւ Սրբոց Յակոբեանց միաբանութեան 37 անդամներէն 24-ը։

​

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ար­շա­կու­նեաց թա­գա­ւո­րու­թեան ան­կու­մէն յե­տոյ թէեւ Հա­յաս­տան պար­սիկ­նե­րու հպա­տակ էր եւ հար­կա­տու, բայց «ներ­քին ա­զա­տու­թիւն» կը վա­յե­լէր. եր­կի­րը կը կա­ռա­վա­րուէր հայ մարզ­պա­նով (մարզ­պան= պար­սից ար­քա­յի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ՝ կու­սա­կալ, նա­հան­գա­պետ), զի­նուո­րա­կան ու­ժը ամ­բող­ջա­պէս հայ նա­խա­րար­նե­րու ձեռքն էր, եւ քրիս­տո­նէա­կան ե­կե­ղե­ցին բարձր դիրք գրա­ւած էր։ Մէկ խօս­քով՝ Հա­յաս­տան այն­պի­սի դրու­թեան մէջ էր, որ միա­ցեալ ու­ժե­րով միշտ կա­րող էր ա­զա՛տ ըլ­լալ պար­սից տէ­րու­թե­նէն՝ ե­թէ մա­նա­ւանդ յու­նաց օգ­նու­թիւնն ալ ստա­նար։