Արխիւ

Է­սաեան վար­ժա­րա­նի տա­րե­կան բա­ժա­կի օ­րուան ծրագ­րին եզ­րա­փա­կիչ փու­լը նա­խըն­թաց օր մեծ խան­դա­վա­ռու­թեան ա­ռիթ հան­դի­սա­ցաւ՝ ան­ցեա­լի ու ներ­կայ սա­նե­րու հա­մախմ­բու­մով։ Վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­թիւ­նը հան­դէս մը կազ­մա­կեր­պեց այս տա­րուան յո­բե­լեար շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն հա­մար։

ԱԼԵՔՍ ԱՇՃԵԱՆ

​Տուն վե­րա­դար­ձայ եր­կար օ­րուայ մը աշ­խա­տան­քէ ետք: Յոգ­նած էի: Զո­վա­ցու­ցիչ մը առ­նե­լով պատշ­գա­մը սո­վո­րա­կան բազ­կա­թո­ռիս վրայ նստայ, ձայ­նաս­փիւ­ռը միա­ցու­ցի եւ եր­կին­քի աստ­ղե­րը դի­տե­լով փոր­ձե­ցի հանգս­տա­նալ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Վստա­հու­թիւն»ը կա­րե­ւոր ազ­դակ մըն է մարդ­կա­յին յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու եւ նաեւ ար­տա­յայ­տու­թիւն­նե­րու մէջ։ Ար­դա­րեւ մարդ պէ՛տք է վստա­հի, որ­պէս­զի գոր­ծէ, ա­պա­հով զգայ ինք­զինք եւ հե­ռա­նայ ա­մէն տե­սակ վա­խե­րէն՝ ո­րոնք կը դժուա­րաց­նեն կեան­քի ըն­թաց­քը։

Գնա­լը կղզիի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ շա­բա­թա­վեր­ջին մա­տու­ցուե­ցաւ ամ­րան շրջա­նի ա­ռա­ջին Ս. Պա­տա­րա­գը։ Օ­րուան պա­տա­րա­գիչն էր Կղզեաց հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեան։ Եր­գե­ցո­ղու­թիւն­նե­րը կա­տա­րուե­ցան ա­ռաջ­նոր­դու­թեամբ Ռո­պէր Սրկ. Քիւ­չիւ­քաք­պու­լու­թի։

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ե­րէկ հիւ­րըն­կա­լեց Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը։ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը Գում­գա­բուի մէջ տե­սակ­ցե­ցաւ խմբա­վար Ատ­րու­շան Հա­լա­ճեա­նի եւ տնօ­րէն խոր­հուր­դի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն հետ, ո­րոնց կ՚ու­ղեկ­ցէր Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Զօհ­րապ Քհնյ. Ճի­վա­նեան։

Պատրիարքարանի համալիրին մթնոլորտը առաւել խորհրդաւոր դարձաւ մեծ վարդապետի ներկայութեամբ:
Քանդակագործ Էրօլ Սարաֆեանի ստեղծագործութիւնը կը ցոլացնէ պատկառելի կերպար մը, որու ձգողականութիւնը անգնահատելի արժէք կը ներակայացնէ՝ սերունդները մեր ժառանգութեան հաղորդ պահելու տեսանկիւնէն:

Ե­րէկ, Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան նա­մակ մը ու­ղար­կեց Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Րէ­ճէպ Թայ­յիպ Էր­տո­ղա­նին։ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը այս առ­թիւ անդ­րա­դար­ձաւ Գեր­մա­նիոյ խորհր­դա­րա­նին կող­մէ ան­ցեալ շաբ­թուան մէջ հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թեան շուրջ ըն­դու­նուած ո­րոշ­ման, ինչ որ հա­կազ­դե­ցու­թեան մեծ ա­լիք մը յա­ռա­ջա­ցու­ցած է ամ­բողջ երկ­րին մէջ։ Պատ­րիար­քա­րա­նի պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րը այս ա­ռա­ւօտ զան­գուա­ծա­յին լրա­տուու­թեան մի­ջոց­նե­րու նկա­տառ­ման յանձ­նե­ցին Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նոր­դի նա­մա­կին բո­վան­դա­կու­թիւ­նը։ Ստո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի կող­մէ Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Էր­տո­ղա­նին հաս­ցէագ­րուած նա­մա­կին թրքե­րէն բնա­գի­րը։

Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Րէ­ճէպ Թայ­յիպ Էր­տո­ղան Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­ներ կը մեկ­նի՝ մաս­նակ­ցե­լու հա­մար կռփա­մար­տի եր­բեմ­նի աշ­խար­հահռ­չակ ա­խո­յեան Մու­համ­մէտ Ա­լիի յու­ղար­կա­ւո­րու­թեան ա­րա­րո­ղու­թեան։ Հարկ է նշել, որ 74 տա­րե­կան հա­սա­կին մահ­կա­նա­ցուն կնքած հռչա­կա­ւոր մար­զի­կին կո­րուս­տը վեր­ջին օ­րե­րուն լայն ար­ձա­գանգ գտած է ամ­բողջ աշ­խար­հի մէջ՝ խոր ցաւ պատ­ճա­ռե­լով հա­մայն մարդ­կու­թեան։ Մու­համ­մէտ Ա­լի ե­րե­սուն տա­րիէ ի վեր կը տա­ռա­պէր փար­քին­սո­նէ։

ՏՔԹ. ՆՈՒ­ՊԱՐ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Սփիւռ­քա­հա­յու­թիւ­նը լա­ւա­գոյնս ըմբռ­նել կա­րե­նա­լու հա­մար, պատ­մա­բան­ներ, խմբա­գիր­ներ եւ լրագ­րող­ներ հար­կադ­րուած կը զգան դի­մե­լու իւ­րա­քան­չիւր հայ գա­ղու­թի մա­մու­լին, որ շտե­մա­րանն է տե­ղե­կու­թեանց: Արդ, այդ օգ­տա­շատ աշ­խա­տան­քը կա­րե­լի կը դառ­նայ ե­թէ եր­բեք ի յա­ռա­ջա­գու­նէ զա­նա­զա­նու­թիւն մը դնենք հզօր եւ նուազ հզօր հայ մա­մուլ ու­նե­ցող այն եր­կիր­նե­րուն մա­սին, ուր հա­յեր կ՚ապ­րին: Շատ փոքր հա­մայնք­ներ հասկ­նա­լիօ­րէն կը մնան մա­մու­լէ զուրկ, հե­տե­ւա­բար դիւ­րաւ կը մոռ­ցուին: