Արխիւ

ՊՕՂՈՍ ՇԱՀՄԵԼԻՔԵԱՆ

Դեկ­տեմ­բեր ամ­սուան վեր­ջին շա­բաթն էր: Պէյ­րութ գտնուող բա­րե­կա­մու­հիէ մը ե-նա­մակ մը ստա­ցայ: «Այ­սօր ա­նուա­նա­կո­չու­թիւնդ է, ա­նու­նովդ ապ­րիս», ո­րուն կը յա­ջոր­դէ ա­ռատ բա­րե­մաղ­թու­թիւն­նե­րու շարք մը:

Փա­րի­զի «Քո­լեք­սիո­նէօր» պան­դո­կին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ Ֆրան­սա­հայ կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու հա­մա­կարգ­ման խոր­հուր­դի (CCAF) տա­րե­կան պաշ­տօ­նա­կան ընթ­րի­քը, հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ Ֆրան­սա­յի Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Ֆրան­սուա Օ­լան­տի։

Ֆրանսուա Օլանտ երէկ Էլիզէի պալատին մէջ հիւրընկալեց Հասան Ռուհանին:
Ֆրանսայի եւ Իրանի միջեւ ստորագրուեցան շուրջ 15 միլիառ եւրօ արժողութեամբ երեսուն փաստաթուղթեր:

«Ընկերային մետիան եւ փոքրամասնութիւնները» ծրագրին հիման վրայ պատրաստուած տեղեկագիրը պաշտօնապէս հրապարակուած:
Անգարայի մէջ կազմակերպուած ընդունելութեան ընթացքին Լաքի Վինկաս յուշանուէր մը յանձնեց Եւրոմիութեան գծով նախարար Վոլքան Պոզքըրին:

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի Ե­րե­ւա­նի թղթա­կից Ա­նուշ Թրուանց եւ աշ­խա­տա­կից Սա­գօ Ա­րեան վեր­ջին օ­րե­րուն կարճ այ­ցե­լու­թիւն մը տուին Իս­թան­պուլ։ Ա­նուշ Թրուանց-Սա­գօ Ա­րեան ա­մո­լը, որ ան­ցեալ շա­բա­թա­վեր­ջին Լոն­տո­նի մէջ մաս­նակ­ցե­ցաւ «Ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նը 21-րդ դա­րուն» հա­մա­ժո­ղո­վին, Ե­րե­ւան վե­րա­դար­ձի ճա­նա­պար­հին ան­ցաւ Իս­թան­պու­լէն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աս­տուա­ծա­շունչ մա­տեա­նի մէջ «Տա­ճար» բա­ռը միշտ կը վե­րա­բե­րի Ե­րու­սա­ղէ­մի տա­ճա­րին՝ որ Քրիս­տո­սէ ա­ռաջ 10-րդ դա­րու կէ­սե­րուն շի­նուե­ցաւ Սո­ղո­մո­նի կող­մէ, եւ բա­բե­լո­նա­ցի­նե­րուն կող­մէ ա­ւե­րուե­ցաւ Քրիս­տո­սէ ա­ռաջ 587 թուա­կա­նին։ Ա­ւե­լի վերջ երկ­րորդ ան­գամ դար­ձեալ շի­նուե­ցաւ Բա­բե­լո­նի գե­րու­թե­նէն վե­րա­դար­ձող­նե­րու կող­մէ, Քրիս­տո­սէ ա­ռաջ 520-516 թուա­կան­նե­րուն։

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ Ֆէ­րի­գիւ­ղի սա­նուց միու­թիւ­նը ներ­կա­յիս հե­տա­մուտ է թա­տե­րա­կան ծրագ­րի մը։ Միու­թե­նէն ներս ստեղ­ծուած է նոր թա­տե­րա­խումբ մը, որ կը կո­չուի «Բա­րեւ»։ Այս վեր­ջի­նը կը խարս­խուի յայտ­նի դե­րա­սան ու բե­մադ­րիչ Սօ­սի Ճնտո­յեա­նի փոր­ձա­ռու­թեան ու ե­ռան­դին վրայ։

ՆԱ­ԶԱ­ՐԷԹ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Յու­նո­ւա­րի 7-ին հայ ժո­ղո­վուր­դը կ­­՚ո­գե­կո­չէ ան­մեռ յի­շա­տա­կը իր հան­ճա­րեղ բա­նաս­տեղծ­նե­րէն ­Վա­հան ­Տէ­րեա­նի (Տէր-Գրիգորեան, 1885-1920)։ 96 տա­րի ա­ռաջ, 7 ­Յու­նո­ւար 1920-ին, վա­ղա­ժամ իր վեր­ջին շուն­չը փ­չեց Հայաստանի Ջա­ւախ­քի ար­ժա­նա­ւոր այս զա­ւա­կը, ո­րուն ­Պատ­գա­մը մին­չեւ այ­սօր կ­­՚ար­ձա­գան­գէ հա­յոց սե­րունդ­նե­րու մտ­քին եւ սրտին մէջ։

Հա­յաս­տա­նի Պե­տա­կան ե­րի­տա­սար­դա­կան նուա­գա­խում­բի հիմ­նադ­րու­թեան 10-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին շրջագ­ծով ե­րէկ ե­րե­կո­յեան յատ­կան­շա­կան հա­մերգ մը տե­ղի ու­նե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի Օ­փե­րա­յի եր­դի­քին տակ։ Գե­ղա­րուես­տա­կան ղե­կա­վար Սէր­կէյ Սմբա­տեա­նի մա­կա­նին ներ­քեւ հան­դէս ե­կաւ նուա­գա­խում­բը, ո­րուն միա­ցած էին նաեւ եր­կու աշ­խար­հահռ­չակ ա­րուես­տա­գէտ­ներ։