Արխիւ

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Երկար ժամանակէ ի վեր կը մտածեմ գիտնալու եւ չգիտնալու մասին։ Երկընտրանքներու համակարգի վրայ կառուցուած աշխարհի հակասութիւններէն մին ալ գիտնալն ու չգիտնալն է։

Հայկական զանգուածային լրատուութեան աշխարհէն ներս այս օրերուն ցաւալի իրադարձութիւն մը արձագանգ գտած է։ Այսպէս, լրագրող-հրապարակագիր վերլուծաբան Թաթուլ Յակոբեան տեղեկացուցած է, որ մասնագիտական գործունէութիւնով պայմանաւորուած կը թիրախաւորուի։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Տարեցներու բերնէն յաճախ լսած եմ «ամէ՜ն բան փոխուած է հիմա» արտայայտութիւնը. անոնց աչքին աշխարհը ո՛չ միայն նիւթապէս ու արտաքնապէս, այլ էապէս եւ բարոյապէս կատարուած է այդ փոփոխութիւնը: Նորերը սկսած են հիներու «համն ու հոտը» չտալ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Լիբանանահայ քաղաքագէտ, վերլուծաբան Աշոտ Բագրատունիի հետ ունեցանք հեռավար ձեւաչափով հարցազրոյց մը, որուն սղագրութիւնը կը ներկայացնենք ստորեւ։

Հայաստան-Ատրպէյճան սահմանին վրայ լարուածութիւնն ու բախումները չեն դադրիր՝ ընդ որում վերջին մէկ-երկու օրերուն դարձեալ սկսած են խլել զոհեր։ Ատրպէյճանի զօրքերը երէկ դարձեալ յարձակում գործեցին հայկական մարտական դիրքերու վրայ։

Ժամանակն է որդեգրել՝ Ազգային Սահմանադրութեան նմանութեամբ կանոնադրութիւն մը, որով աշխարհականներ եւս մասնակից պիտի կարողանան դառնալ վանքի կալուածներու եւ թանգարանային հարստութեան տնօրինումին ու վերահսկողութեան։ Բարեկարգութեան օրակարգը կը մնայ բաց վէրքի մը նման, որ կը կոտտայ:
Նուիրապետական մեր չորս աթոռներու շարքին Երուսաղէմի Պատրիարքութիւնը միակն է, որ կը շարունակէ շեղած ու զարտուղութեան մէջ մնալ Հայ Եկեղեցւոյ իւրայատուկ եւ ինքնատիպ նկարագրէն:

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան նախընթաց օր հիւրընկալեց Պէյօղլուի Ս. Եկեղեցեաց թաղային խորհուրդի ատենապետ իրաւաբան Սիմոն Չեքէմը։ Ամեն. Ս. Պատրիարք Հօր կողքին էր գաւազանակիր Տ. Շիրվան Քհնյ. Միւրզեան:

Ամանորի եւ Ս. Ծննդեան տօնական շրջանին ընդառաջ արդէն զարդարուած է Պատրիարքարանի տօնածառը։ Ըստ ընկալեալ սովորութեան, Գումգաբուէն տօնածառի զարդարուած ըլլալու վերաբերեալ լուրին հասնիլը կու գայ ազդարարել նաեւ համայնքէն ներս տօնական շրջանի սկիզբը։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ շուրջս կը տեսնեմ երիտասարդ-երիտասարդուհիներ, որոնք ամուսնական կեանքի «վարդագոյն» երազներով տարուած, կեանքի նպատակ կ՚ընդունին պսակուիլը, առանց անգիտանալու, որ պսակը պարզապէս միջոց է աւելի լաւ ապագայի մը հասնելու եւ այդ «լաւ ապագան» երաշխաւորուած է ո՛չ թէ պսակադրութեամբ, այլ՝ ուսումով ու գիտութեամբ: