Արխիւ

Հիւ­սի­սա­յին Ի­րա­քի քրդա­կան ինք­նա­վա­րու­թեան ղե­կա­վար Մե­սուտ Պար­զա­նի յայ­տա­րա­րեց, որ Սու­րիոյ քիւր­տե­րու ճա­կա­տա­գի­րը ան­յայտ է եւ ա­նոնք կ՚օգ­տա­գոր­ծուին որ­պէս պա­տե­րազ­մի գոր­ծիք մը։

Հայրի Ինէօնիւ կը ձգտի աւելի համակարգուած կապեր մշակել փոքրամասնական համայնքներուն հետ:
Սիրան Սուրքի կը նախատեսէ քաղաքապետարանին հետ ապահովել կամուրջ մը՝ բոլորի սպասումները արդարացնելու համար:

Գուզ­կուն­ճու­քի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ տե­ղի ու­նե­ցաւ Մեծ պա­հոց շրջա­նի վեր­ջին Ա­րե­ւա­գա­լի ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը, ո­րուն հան­դի­սա­պե­տեց Տ. Զա­քէոս Ծ. Վրդ. Օ­հա­նեան։

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ե­րէկ ըն­դու­նեց Գա­րա­կէօ­զեան Տան Գնա­լը կղզիի Կազ­դուր­ման կա­յա­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը։ Նկա­տի ու­նե­նա­լով, որ այս հաս­տա­տու­թիւ­նը թե­ւա­կո­խած է իր հիմ­նադ­րու­թեան 50-ա­մեայ յո­բե­լե­նա­կան շրջա­նը՝ ա­նոր ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը փա­փա­քած էին այ­ցե­լել Գում­գա­բու։

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ «Քրիս­տին Սա­լե­րի» հիմ­նար­կը թա­փով կը շա­րու­նա­կէ իր գոր­ծու­նէու­թիւ­նը թէ՛ Իս­թան­պու­լի եւ թէ ար­տա­սահ­մա­նի մէջ։ Ան­մահ նկար­չու­հի Քրիս­տին Սա­լե­րիի յի­շա­տա­կը կեն­դա­նի պա­հե­լու ա­ռա­ջադ­րու­թեամբ կ՚աշ­խա­տի այս հիմ­նար­կը, որ զու­գա­հե­ռա­բար ծնունդ կու տայ գե­ղա­րուես­տա­կան նոր շար­ժում­նե­րու։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սաղիմահայ բանաստեղծուհին Երեւան վերջին այցելութեան օրերուն ԺԱՄԱՆԱԿ-ին հարցազրոյց մը տալով՝ բաժնեց իր խոհերը Հայաստանի մասին:
Անուշ Նագգաշեան. «Եթէ մարդիկ աւելի ազնիւ ըլլային, աւելի մօտ ըլլային գիրին ու արուսետին, արդէն այսքան չէր չարանար աշխարհը»:
 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ժա­մա­կար­գու­թիւն» կը նշա­նա­կէ՝ ե­կե­ղե­ցա­կան ժա­մա­սա­ցու­թիւն, ծէս, ժա­մե­րու դա­սա­ւո­րում։ Ժա­մա­կար­գու­թիւ­նը, այս ի­մաս­տով՝ ժա­մե­րու, այ­սինքն ժա­մեր­գու­թեան եւ ժա­մա­սա­ցու­թեան, պաշ­տա­մուն­քի յա­տուկ ե­կե­ղե­ցա­կան կարգն է։ Հայ Ե­կե­ղե­ցին ալ ու­նի ժա­մեր­գու­թեան յա­տուկ կար­գը։ Ուս­տի կ՚ար­ժէ ժա­մա­կար­գու­թիւ­նը դի­տել ան­գամ մըն ալ Ե­կե­ղեց­ւոյ պատ­մու­թեան տե­սան­կիւ­նէն եւ տես­նել, թէ ինչ­պէս հա­սած ենք ներ­կայ վի­ճա­կին։

Ռուստամ իր յուշերուն մէջ յստակօրէն կը նշէ, թէ ղարաբաղցի հայ է:

Mirrorspectator.com կը հա­ղոր­դէ, որ Քաթ­րին Քար­փենթ­րի կող­մէ ա­ռա­ջին ան­գամ ըլ­լա­լով անգ­լե­րէ­նի թարգ­մա­նուած եւ Ա­րա Ղա­զա­րեա­նի խմբագ­րու­թեամբ ու նե­րա­ծա­կա­նով «Ռուս­տա­մի յու­շե­րը. Նա­փո­լէո­նի մեմ­լուք կայ­սե­րա­կան թիկ­նա­պա­հը» գիր­քը (The memoirs of Roustam: Napoleons Mamlik Imperial Bodyguard) ո­րոշ գա­ղա­փար կու տայ Օ­նո­րէ տը Պալ­զա­քի, Լեւ Թոլս­թո­յի եւ Ֆիո­տոր Տոս­թո­յեւս­քիի կող­մէ իբ­րեւ տի­պար օգ­տա­գոր­ծուած եւ բազ­մա­թիւ գե­ղան­կա­րիչ­նե­րու կող­մէ նկա­րուած Ռուս­տա­մի հե­տաքրք­րա­կան եւ բարդ կեան­քին մա­սին:

Ինչ­պէս ա­մէն տա­րի, այս տա­րի եւս, Հա­յաս­տա­նի մէջ Մար­տի 20-ին պի­տի նշուի  Ֆրան­սա­խօս եր­կիր­նե­րու մի­ջազ­գա­յին օ­րը։