Արխիւ

Forbes Club-ի քննարկման ընթացքին ձեռնարկատէր Ռուբէն Վարդանեան անդրադարձած է շարք մը հարցերու՝ սկսեալ հայկական մշակոյթէն եւ ընտանեկան փողերը ժառանգելէն, մինչեւ Ռուսաստանի ֆոնտային շուկայի մէջ իրավիճակի կանխատեսումէն:

Գարակէօզեան Տան տնօրէնութեան նախաձեռնութեամբ շաբաթավերջին տեղի ունեցան միջվարժարանային մտախաղերը, որոնք այս տարի 9-րդ անգամ կազմակերպուեցան։ Վարժարանի «Նատիա-Տիգրան Կիւլմէզկիլ» գեղարուեստական աշխատանոցի երդիքին տակ տեղի ունեցան մտախաղերը, որոնց մասնակցեցան 13 միջնակարգերէ 39 աշակերտներ։

«Թաթուլ Ալթունեան» եւ «Մարալ» համոյթներուն համատեղ ելոյթը պսակուեցաւ փայլուն յաջողութեամբ:
Հովանաւորն էր բարերար Երկանեան ամոլը:
Հայկական ժողովրդական երաժշտութեան ու պարերու գագաթնային ձեռնարկը խոր տպաւորութիւն գործեց ներկաներուն վրայ:

Հանրապետութեան նախագահը անդրադարձաւ «Ձիթենիի ճիւղ» գործողութիւններու ընդհանուր ընթացքին:
Պապլէիթի օդակայանը բանակի վերահսկողութեան տակ:
Րէճէպ Թայյիպ Էրտողան. «Մենք աչք չունինք որեւէ երկրի տարածքին կամ ինքնիշխանութեան վրայ»:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեծ պահքի շրջանի հինգերորդ Կիրակին կը կոչուի «Դատաւորի Կիրակի», անիրաւ դատաւորի եւ այրի կնոջ առակին. (ՂՈՒԿ. ԺԸ 2-5) աւետարանական հատուածին հետեւողութեա՛մբ։ Այս առակը, ըստ էութեան, մեր ուշադրութեան կը յանձնէ «յարատեւութեան» կարեւորութիւնը՝ նպատակի մը հասնելու գործին մէջ։ Եւ երբ կը խօսուի յարատեւութեան մասին, կ՚արժէ յիշել այն բնական իրողութիւնը, թէ՛ ժայռի վրայ թափուած ջուրին ո՛չ թէ քանակը, այլ կաթիլներուն տեւականութիւնը եւ յարատեւութիւնն է, որ խոռոչներ կը բանան եւ կը ծակեն զայն։

Ֆրանսայի մայրաքաղաքէն ներս վերանուանում՝ ի յիշատակ մեծանուն մտաւորական Զապէլ Եսայեանի:
Համաշխարհային կանանց օրը այս տարի նշանաւորուեցաւ հայ մշակոյթի տեսակէտէ կարեւոր ձեռքբերումով մը:

ԳՐԻԳՈՐ Ա. ՔՀՆՅ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ

Շնորհք Պատ­րիարք Գա­լուս­տեան եւ Գա­րե­գին Պատ­րիարք Գա­զան­ճեան. Քրիս­տո­սի Ե­կե­ղեց­ւոյ եր­կու բարձ­րաս­տի­ճան տնտես­նե­րը, ի­րենց երկ­րա­ւոր կեան­քը կնքե­ցին Մեծ պա­հոց ա­պաշ­խա­րու­թեան սուրբ շրջա­նին մէջ։
Ե­րա­նաշ­նորհ հո­գե­ւոր ծնո­ղիս յի­շա­տա­կին առ­ջեւ ար­տա­սա­նած սրտի խօս­քէս յե­տոյ ին­ծի հա­մար քաղցր պար­տա­կա­նու­թիւն նկա­տե­ցի դար­ձեալ սրտի խօս­քով յի­շել Գա­րե­գին Պատ­րիար­քը, իր վախ­ճան­ման քսա­նա­մեա­կին առ­թիւ։

Ուսումնասիրեց՝ Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Մեր մա­տե­նա­գիր­նե­րէն կը քա­ղենք ժա­մա­նա­կագ­րա­կան կար­գով չորս դա­սա­կար­գի եր­գող­ներ. Գող­թան եր­գիչ­ներ, գու­սան­ներ, տա­ղեր­գու­ներ, ա­շուղ­ներ.
- Գող­թան եր­գիչ­ներ։ Գող­թան կամ Գողթն գա­ւա­ռը օրհ­նուած էր բնու­թեան պար­գեւ­նե­րով, մաս­նա­ւո­րա­պէս այ­գի­նե­րով։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

«Խիզախ» համարուած որոշումով մը Երուսաղէմի քրիստոնեայ երեք հոգեւոր պետերու որոշումով կը փակուէր Ս. Յարութեան տաճարի մայր դուռը: Վերջին տասնամեակներուն Երուսաղէմի մէջ նման դէպք չէր արձանագրուած: Ճիշդ է, որ տեղի ունեցած էին բազմաբնոյթ տեսակի բողոքի հաւաքներ, սակայն չէր պատահած, որ իրարու հանդէպ ոչ այնքան «բարեացակամ» կեցուածք ունեցող համայնքներու ղեկավարները իրարու մօտ գալով՝ որոշում ընդունէին փակել քրիստոնեայ աշխարհի ամենէն նշանակալից տաճարին դռները: