Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աս­տուա­ծա­դիր զգա­ցում մըն է «նե­րո­ղամ­տու­թան ո­գի»ն մար­դուն մէջ։ Քրիս­տոս իր ամ­բողջ կեան­քին մէջ կ՚ու­զէ արթնց­նել այս զգա­ցու­մը մար­դուս մէջ՝ իր քա­րոզ­նե­րով, խրատ­նե­րով եւ ա­ռա­քե­լու­թեամբ, որ թմրած եւ անզ­գա­յա­ցած էր, մար­դիկ օ­տա­րա­ցած էին նե­րո­ղամ­տու­թեան ո­գիին։ Քրիս­տո­նէու­թեամբ, նե­րո­ղամ­տու­թիւ­նը ստա­ցաւ նոր նկա­րա­գիր եւ ի­մաստ՝ ո­րով հետզ­հե­տէ օժ­տուե­ցան մար­դիկ։

Տ. Սահակ Եպիսկոպոս Մաշալեան դատարկած է Պատրիարքարանի սենեակը ու երէկուան դրութեամբ մեկնած՝ Պաքըրգիւղի հօրենական բնակարանը:
Կրօնական ժողովի հրաժարեալ ատենապետը յայտարարութիւններ ըրաւ ԺԱՄԱՆԱԿ-ին. «Եկեղեցի չեմ երթար՝ կրնայ սխալ հասկցուիլ, բայց հրաժարականս չեմ պաշտօնականացուցած»:

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան վա­ղը եր­կօ­րեայ այ­ցե­լու­թիւն մը պի­տի տայ Գեր­մա­նիա, ուր պի­տի մաս­նակ­ցի Միւ­նի­խի անվ­տան­գու­թեան հա­մա­ժո­ղո­վին։ Ե­րե­ւա­նի պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով, նա­խա­տե­սուած է նաեւ Ե­դուարդ Նալ­պան­տեա­նի հան­դի­պու­մը ԵԱՀԿ-ի Մինս­քեան խմբա­կի հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րուն հետ՝ քննար­կե­լու հա­մար Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի հա­կա­մար­տու­թեան կար­գա­ւոր­ման գոր­ծըն­թա­ցի ներ­կայ փու­լին եւ հե­ռան­կար­նե­րուն վե­րա­բե­րեալ հար­ցեր։

Ե­րէկ, Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցին նշեց Տեառ­նըն­դա­ռա­ջի տօ­նը։ Քա­ղա­քիս մէջ տե­ղի ու­նե­ցան ա­ւան­դա­կան տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն­ներ։ Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ Տէ­րու­նի տօ­նին կա­պակ­ցու­թեամբ Մայր Տա­ճա­րի եր­դի­քին տակ մա­տու­ցուե­ցաւ Սուրբ Պա­տա­րագ, ձե­ռամբ Տ. Շա­հէ Ծ. Վրդ. Ա­նա­նեա­նի, որ խօ­սե­ցաւ նաեւ օ­րուան քա­րո­զը։

ՄՈՎ­ՍԷՍ ԾԻ­ՐԱ­ՆԻ

Անց­նող դա­րու երկ­րորդ կի­սուն, երբ կեր­պա­րուես­տա­գէտ­նե­րը (թէ նիւ­թե­ղէն, թէ՛ ո­ճա­յին) նոր մի­ջոց­ներ կպո­րո­նէին, ա­նոնց­մէ ո­մանք (Տէյ­վիտ Ան­նես­լեւ, Մաքս Պիլ, Ար­ման Պուզ­պու­զեան…) նկա­րե­ցին ժա­պա­ւէն­նե­րու ձե­ւու­թա­յին բազ­մա­տե­սակ հնա­րա­ւո­րու­թիւն­նե­րը եւ օգ­տա­գոր­ծե­ցին զա­նոնք ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան հնարք­նե­րու մէջ՝ հա­մա­ձայն ի­րենց ներ­քին թե­լադ­րան­քին:

Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեա­նի հրա­ժա­րա­կա­նէն վերջ կապ հաս­տա­տե­ցինք Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի հետ՝ հա­շուի առ­նե­լով, որ Կրօ­նա­կան Ժո­ղո­վը ներ­կայ պայ­ման­նե­րով Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի միակ օ­րի­նա­կան մար­մինն է ու շատ կա­րե­ւոր դե­րա­կա­տա­րու­թիւն ու­նի առ­կայ ան­ցու­մա­յին շրջա­նին։ Այս կա­պակ­ցու­թեամբ Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նոր­դը ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թին յայ­տա­րա­րեց հե­տե­ւեա­լը.

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Վտան­գա­ւոր նոր փո­թո­րիկ մը ստեղ­ծուած է հա­մայն­քա­յին կեան­քէն ներս։ Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեա­նի հրա­ժա­րա­կա­նը, ա­ւե­լորդ է ը­սել, որ կու գայ խո­րաց­նել առ­կայ յո­ռե­տե­սու­թիւ­նը մեր հա­ւա­քա­կան կեան­քին տե­սա­կէ­տէ։ Բաց պէտք է խօ­սիլ։ Մեր հա­մեստ հա­մո­զու­մով, Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեան լա­ւա­գոյն ո­րո­շու­մը չէ տուած, յար­մա­րա­գոյն քայ­լը չէ ա­ռած։

Յի­սու­սի տա­ճար ըն­ծայ­ման տօ­նը՝ որ կը կո­չ-ւի նաեւ «Տեառ­նըն­դա­ռաջ», կը տօ­նուի 14 Փետ­րուա­րին, այ­սինքն Յի­սու­սի ծնուն­դէն քա­ռասուն օր յե­տոյ։ Այս տօ­նը Յի­սու­սի, տա­ճա­րին մէջ Աս­տու­ծոյ նուի­րե­լու կամ ըն­ծա­յե­լու տօնն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Մկրտու­թեամբ եւ Դրոշ­մով, մարդ կը ստա­նայ Հո­գիին կեան­քով ապ­րե­լու անհ­րա­ժեշտ շնորհ­նե­րը՝ զինք դէ­պի յա­ւի­տե­նա­կան կեանք տա­նող երկ­րա­ւոր կեան­քին մէջ։ Ար­դա­րեւ, հո­գե­ւոր կեան­քը ան­բա­ժան է մար­դուս երկ­րա­ւոր կեան­քին մէջ, քա­նի որ մարդ թէ՛ մար­մին է, թէ՛ հո­գի։